டி. பி.எஸ். ஜெயராஜ்

” சாமுவேல் ஜேம்ஸ் வேலுப்பிள்ளை செல்வநாயகம் இபோவில் பிறந்தார்…. மலேசியாவில் மிகவும் தூய்மையான நகரம் என்று பெயரெடுத்தது இபோ. அதனால்தான் போலும் செல்வநாயகத்தின் வாழ்வு சமகால அரசியலில் அறியப்படாத ஒரு தூய்மையைக் குறித்து நின்றது.” — எஸ். ஜே.வி. செல்வநாயகத்தின் மறைவுக்கு அனுதாபம் தெரிவிக்கும் பிரேரணை மீது 1977 செப்டெம்பர் 6 ஆம் திகதி பாராளுமன்றத்தில் உரையாற்றிய அன்றைய வர்த்தக அமைச்சர் லலித் அத்துலத் முதலி இவ்வாறு கூறினார்.

அந்த அனுதாபப் பிரேரணை மீது உரையாற்றிய அன்றைய பிரதமர் ஜே.ஆர். ஜெயவர்தன, ” செல்வநாயகம் உங்களை கைவிட்டு விடக்கூடியவர் அல்லது ஏமாற்றிவிடக்கூடியவர் என்று கூறிய ஒருவரை எனது சமூகத்திலோ அல்லது வேறு எந்த சமூகத்திலோ நான் சந்தித்ததில்லை” என்று கூறினார். இந்த கருத்துக்கள் ” நலிந்த உடலைக் கொண்டவரான செல்வநாயகம் வடக்கின் முடிசூடா மன்னாகவே அறியப்படுகிறார். அவரின் நேர்மைக்கு அவரின் எதிரிகளும் மனமுவந்து சான்றுரைப்பார்கள் “ என்று பிரபல பத்திரிகையாளர் மேர்வின் டி சில்வா 1963 ஆம் ஆண்டில் எழுதியதை அங்கீகரித்து நின்றன.

சாமுவேல் ஜேம்ஸ் வேலுப்பிள்ளை செல்வநாயகம் மலேசியாவின் இபோ நகரில் 1898 மார்ச் 31 ஆம் திகதி பிறந்தார். கடந்த மார்ச் 31 ஆம் திகதி அவரது 127 வது பிறந்த தினமாகும். அவர் யாழ்ப்பாணத்தில் தெல்லிப்பழையை சேர்ந்தவர். அவரது தந்தையார் விஸ்வநாதன் வேலுப்பிள்ளை மலேசியாவில் ஒரு வர்த்தகர். தாயார் ஹரியட் அன்னம்மாவின் கன்னிப்பெயர் கணபதிப்பிள்ளை.

பிள்ளைகள் சிறந்த கல்வியைப் பெறவேண்டும் என்பதற்காக செல்வநாயகத்துக்கு நான்கு வயதாக இருந்தபோது தந்தையாரை தவிர, குடும்பம் தெல்லிப்பழைக்கு குடிபெயர்ந்தது. புரட்டஸ்தாந்து கிறிஸ்தவரான செல்வநாயகம் தெல்லிப்பழை யூனியன் கல்லூரி, யாழ்ப்பாணம் சென். ஜோன்ஸ் கல்லூரியிலும் இறுதியாக கல்கிசை சென். தோமஸ் கல்லூரியிலும் ( அப்போது அது கொழும்பு முகத்துவாரத்தில் இருந்தது) தனது கல்வியைப் பெற்றார். அவரது ஒன்றுவிட்ட சகோதரர் ஆனந்தநாயகம் பின்னர் ஒரு கட்டத்தில் சென்.தோமஸ் கல்லூரியின் வார்டனாக (அதிபர்) பணியாற்றினார். செல்வநாயகமும் எஸ். டபிள்யூ. ஆர்.டி. பண்டாரநாயக்கவும் அந்த கல்லூரியில் ஏககாலத்தில் படித்தவர்கள். ஆனால், பிறகு அரசியலில் மோதிக்கொண்டார்கள்.

செல்வநாயகம் முதலில் லண்டன் பல்கலைக்கழகத்தின் வெளிவாரி மாணவனாக படித்து (பி.எஸ்.சி. ) பட்டதாரியானார். அதையடுத்து அவர் சென். தோமஸ் கல்லூரியில் ஆசிரியராக பணியாற்றினார். பிறகு கொழும்பு லெஸ்லி கல்லூரியிலும் படிப்பித்த அவர் ஆசிரியராக இருந்துகொண்டு சட்டக்கல்வியை தொடர்ந்தார். அதில் சித்தியடைந்ததும் உயர்நீதிமன்றத்தின் வழக்கறிஞராக சேர்ந்து கொண்டார். பிரதானமாக சிவில் வழக்குகளுடன் தனது சட்டத்தொழிலை மட்டுப்படுத்திக்கொண்ட அவர் அதன் மூலமாக நன்கு சம்பாதித்தார். நன்கு மதிக்கப்ட்ட ஒரு சிவில் வழக்கறிஞரான அவர் நாளடைவில் இராணி அப்புக்காத்து (கியூ.சி.) ஆனார்.

செல்வநாயகம் 1927 ஆம் ஆண்டில் தெல்லிப்பழையின் மணியகாரர் ( நிருவாகப் பிரதானி ) ஆர்.ஆர். பார் குமாரகுலசிங்கியின் மகள் எமிலி கிறேஸ் பார் குமாரகுலசிங்கியை திருமணம் செய்து கொண்டார். ஆங்கிலக் கல்வியைப் பெற்ற அன்றைய மேட்டுக்குடியினர் வழக்கமாக அணியும் மேற்கத்தைய பாணி உடைக்குப் பதிலாக செல்வநாயகம் தனது திருமணத்தின்போது தமிழ்த்தேசிய ஆடையான வேட்டி, சால்வையை அணிந்தார்.

தமிழ்மொழி மற்றும் தமிழ்க் கலாசாரம் மீதான செல்வநாயகத்தின் பாசம் அரசியல் நோக்கங்களுக்காக செயற்கையான முறையில் ஏற்படுத்திக் கொள்ளப்பட்ட ஒன்று அல்ல. அது ஆழமான இயல்புணர்ச்சியின் விளைவானது. அரசியலில் ஈடுபடுவதற்கு முன்னதாக அவர் தன்னை யாழ்ப்பாணத்தவர் என்றே எப்போதும் சொல்வார். வீட்டில் சாத்தியமான அளவுக்கு அவர் வேட்டியையே கட்டியிருப்பார். சட்ட அல்லது உத்தியோகபூர்வ அலுவல்கள் அல்லது பல்வேறு சமூகத்தவர்கள் கலந்துகொள்ளும் ஒன்றுகூடல்களை தவிர மற்றும்படி செல்வநாயகம் தமிழர்களுடன் தமிழில் தான் உரையாடுவார். ஒரு தமிழ்க் கல்விமானாக இல்லாவிட்டாலும் கூட பண்டைய தமிழ் இலக்கியங்களுடன் நன்கு பரிச்சயமானவராக விளங்கிய அவர் கர்நாடக சங்கீதத்தையும் பரதநாட்டியத்தையும நன்கு இரசிப்பார்.

Continue reading ‘எஸ். ஜே.வி. செல்வநாயகம் ; மதத்தால் கிறிஸ்தவராகவும் கலாசாரத்தால் இந்துவாகவும் விளங்கிய ‘ காந்தியவாத’ தமிழ் அரசியல் தலைவர்’ »

By

D.B.S. Jeyaraj

“I have fought the good fight, I have finished the race, I have kept the faith”. These words written by St. Paul in his epistle to Timothy (2.Timothy 4.7) are a fitting epitaph to the life and service of former Catholic Bishop of Mannar. the Most Rev. Rayappu Joseph whose 85th birth anniversary was on April 16 this year. Bishop Rayappu Joseph passed away on April 1st 2021 just 15 days before his 81st birthday. This commemorative article re-visits the life and mission of Bishop Joseph as tribute to a Catholic prelate who stood by his flock steadfastly in an adverse environment and spoke truth to power regardless of consequences.

Bishop Joseph Rayappu served as the Bishop of Mannar for over 23 years from 1992 to 2016. The terrible war between the Sri Lankan Armed forces and the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) raged on for over 17 years during this period. The war had ravaged the pre-dominantly Tamil regions of the north and east for decades.

The Catholic Diocese of Mannar consists of the administrative districts of Mannar and Vavuniya in the Northern Province. Areas coming under the diocese of Mannar suffered terribly during the conflict. Several churches were damaged. People were killed, maimed or went missing. Thousands were displaced from their homes. Hundreds were arrested . Some members of the Catholic clergy too were affected. Even the venerated statue of Our Lady of the Rosary had to be taken away from the Madhu Church for safekeeping at one time.

In such a situation it was but natural for affected parishioners to turn to their Bishop for relief, succour, solace and guidance. To his credit Bishop Rayappu Joseph rose to the occasion with commendable courage. As the premier shepherd of the flock in Mannar, the prelate spoke truth to power with formidable temerity.By doing so he irritated the powers that be.

The Catholic prelate incurred the wrath of “power” by speaking the truth. Orchestrated media attacks were launched accusing him of being a “Koti Bishop” (Tiger Bishop). Rayappu Joseph was frequently described as being a controversial bishop. He was often accused unfairly of being a Tiger sympathiser and a cassock-wearing feline. Despite these attacks, he continued to be the voice of the voiceless.

Neduntheevu

Rayappu Joseph was born in the northern island of Neduntheevu known as Delft on 16 April 1940. His family later relocated to Ilavaalai in the Jaffna peninsula and subsequently to Cheddikulam in Vavuniya District. Rayappu Joseph studied at St. Patrick’s College in Jaffna and St. Joseph’s College in Anuradhapura. After entering priesthood he was enrolled at St. Martin’s Seminary in Jaffna and later the National Seminary in Ampitiya, Kandy.

Rayappu Joseph was ordained as a priest in December 1967. He obtained a Doctorate in Canon law from the Pontificial Urbaninana University in Rome. This resulted in him being appointed as a professor at the St. Francis Xavier Seminary in Colombothurai, Jaffna. Rayappu Joseph was consecrated as Bishop of the Mannar diocese at St. Sebastian’s Cathedral on 20 October 1992.

Mannar and Vavuniya

The Roman Catholic Diocese of Mannar encompasses the Northern Province Districts of Mannar and Vavuniya which formed part of the Jaffna diocese earlier. According to the 2012 Census, Christians numbering 56,932 comprise 57.48% of the Mannar administrative district population. It is the only district in Sri Lanka that has a Christian majority. Vavuniya administrative district has 22,820 Christians or 13.31% of the population, according to the 2012 Census. Catholics are over 90% of the Christians in the two districts.

The Mannar diocese came into being on January 24, 1981. The diocese comprises an area of 3,998 sq km. According to Church estimates updated in 2018, the Mannar Diocese has 88,112 Catholics. There are 46 parishes,100 priests (65 diocesan, 35 religious), 214 lay religious (52 brothers, 162 sisters) and 28 seminarians. There are seminaries, convents, elders’ homes and children’s homes in the diocese. Above all, the Mannar diocese is home to the renowned Shrine of Our Lady of Madhu with a history of over 400 years.

Our Lady of the Rosary

Bishop Rayappu Joseph faced many problems in Mannar caused by the war. The Marian Shrine situated in Marudhamadhu known as Madhu is regarded by many as the holiest Catholic Shrine in the island.Events pertaining to the Madhu Shrine where even the statue of Our Lady of the Rosary got temporarily displaced were testing times for Bishop Rayappu Joseph. He came in for heavy criticism for his conduct at that time. What happened then was this.

During the early 2008 phase of the war the Army was steadily advancing in the Mannar District and retaking areas controlled by the LTTE. The Tigers resisted but were gradually compelled to retreat.

In this climate of war Mannar Bishop Rayappu Joseph tried very hard to safeguard and protect the Madhu Church from harm. The Bishop made repeated requests to both the Sri Lankan Government and the LTTE that Madhu area be declared a zone of peace.

By the end of March 2008 an order was issued in Colombo that Madhu should be “taken” by April new year. The armed forces made a determined military drive from Periya Pandivirichaan and Sinna Pandivirichaan towards Madhu through the Madhu sanctuary jungle terrain.

Even as the security forces intensified military efforts the LTTE also changed tactics. The Tigers began setting up positions inside the Madhu Church sanctuary jungle areas. The LTTE also came into the outer precincts of the Church. The Tigers were not inside the Church or Church compound but began using the Church camping area which technically is classified as Church precincts. This is more than 70 acres in extent.

When Church authorities objected, the LTTE said: “Ask the Army not to proceed further in this direction. We will go away.” The security forces in turn insisted that the LTTE move away first with their artillery and mortars. Both sides were intransigent. Thus Madhu Church environs got militarised.

Madhu Church Precincts

Fighting escalated and shells began raining. Shells began falling inside Madhu Church precincts and camping areas for pilgrims. Shells fell on the clergy quarters, outer premises of the Church and a drinking water well. The Church did not suffer a direct hit but window panes cracked due to explosion impact. A barrage of shells landed on the outlying road to Palampitty.

All civilians evacuated. The skeleton staff took refuge in bunkers, popping out during lulls, to engage in evacuation work. With the LTTE moving into the Madhu Church vicinity and the security forces advancing, Church authorities realised that Madhu Church was going to be directly caught up in fierce fighting. This prompted them to leave.

Even as the Madhu Church precincts became increasingly vulnerable, charges and counter – charges began flying. The LTTE accused the security forces of making war on sacred ground and charged that Army shells were falling inside Church premises. The Army denied the charges and pointed the finger back at the LTTE. The Tigers were accused of using Church premises as a mortar launching pad. These charges in turn were vehemently denied by the LTTE.

Bishop’s Public Appeal

Bishop Rayappu Joseph who had been unsuccessfully imploring both sides to make Madhu a peace zone now made a last-ditch effort to prevent impending disaster and preserve Church sanctity and safety. He issued a public appeal on Tuesday 1 April 2008 urging that both sides keep the Church and vicinity as a peace zone. Excerpts from the Bishop’s appeal to protect the Shrine of Our Lady of Madhu are as follows:

“The Shrine of Our Lady of Madhu is a much respected and venerated Shrine to Catholics all over Sri Lanka. For more than 400 years Catholics and as well as non-Catholics have gathered around Our Lady of Madhu as a unique Shrine that has served the spiritual needs of Sri Lankans from different walks of life, different ethnicities, different religions and different areas of the country. For more than two decades, in the midst of the conflict and mass displacement, Madhu Shrine also served as a place of refuge for all affected people. Madhu Shrine has been recognised locally and internationally as a ‘safe haven’ and ‘place of refuge’ for people fleeing in the face of war and destruction.

“The Catholic Bishops Conference of Sri Lanka, the Bishop and the priests of Diocese of Mannar have been appealing to the LTTE and the Sri Lankan Army to refrain from using the area gazetted as the Madhu Church Reservation under the ‘Pilgrimage Ordinance’ in 1982 for military and political purposes and to respect its sacred and humanitarian nature. Appeals have been made to the President of Sri Lanka to declare the Madhu Shrine as a ‘Zone of Peace’ through a special gazette notification in order to ensure that the Shrine can continue to serve as a religious and humanitarian space.

“Today, as military operations are taking place very close to the Shrine, we are compelled to make an urgent appeal to both the Government of Sri Lanka and the LTTE to respect the Madhu Shrine and the area mentioned above as a Zone of Peace, keep away from the Shrine areas and to ensure that the area remains completely and solely under the administration of the Church. At this crucially difficult juncture, we appeal to all Catholics, all Sri Lankans, particularly those who have a deep sense of belonging and devotion to Our Lady of Madhu as well as all religious leaders and the International community to join in our efforts to safeguard the sacred and humanitarian character of this very special place of worship.”

Special Prayer Service

“For this intention, we will hold a special prayer service in Mannar tomorrow, 2nd April stating from 9:30am at the St Sebastian s Cathedral. We Invite all our Catholics and people of goodwill to join in our cry addressed to both the Government of Sri Lanka and the LTTE to completely desist from using the Madhu Shrine for their military and political purposes.We also invite all faithful and devotees to fast and pray on Fridays and pray the rosary every Saturday for this purpose and for peace in our dear land.May our Lady of Madhu, the dear Mother of the people of this land bless our country with peace through politically negotiated settlement”

.
Consequent to the Bishop’s appeal thousands of catholics gathered on April 2nd at the St. Sebastians Cathedral in Mannar for a special service of worship to pray for our lady of Madhu church. Bishop Rayappu Joseph himself conducted the service.

Thereafter the Bishop along with hundreds of religious dignitaries, and devotees of all religions engaged in a peace march from the cathedral through St. Sebastian and Bazaar streets and reached the District Secretariat located on Mannar Main Street The Bishop handed over an appeal to the then Mannar District Secretaty/Government Agent A. Nicholas Pillai.Mannaar Bazaar remained shut down, public offices and private businesses did not function for more than 3-hours, during the prayer and procession.

Bishop Rayappu’s fervent efforts were no match for the cruel logic of war which gathered momentum. Conflict in the Madhu area intensified. Escalating military activity meant that the Church could soon be in the line of direct fire . In that context damage to the Church was a strong possibility.

The greatest treasure of Madhu was the sacred statue of Mother Mary and baby Jesus. The risk of the statue being damaged was very much there. Thus the painful decision to re-locate the statue was taken.

Earlier it was planned to bring the statue to St. Sebastian’s Cathedral in Mannar. But the LTTE objected as it was in a Government controlled area. The Tigers wanted the statue to be brought to the Tiger heartland of Mullaitheevu District. Church authorities including the Bishop refused. After heated arguments there was a compromise and the statue was taken to Thevanpitty in Mannar district that was adjacent to Mulangaavil in Kilinochchi district.

Our Lady of Madhu a Refugee

It was indeed a sad moment to listen to the voice of Bishop Rayappu as he stated sorrowfully over the BBC Tamil service ‘Thamilosai’ that the statue was being relocated and that Our Lady of Madhu had become a refugee in her own land. It was for Bishop Rayappu Joseph a personal tragedy as the much misunderstood and much-maligned prelate had struggled very hard to prevent this disaster.

Bishop Rayappu had tried hard to preserve and maintain the sanctity of Madhu. He wanted to avoid military action that would damage the Church. But now like Job of the Old Testament, the thing that he had greatly feared had come upon him.

The statue of Our Lady of Madhu joining the fellowship of the displaced Placed Bishop Rayappu Joseph in an unenviable position. He was criticised unfairly as an agent of the LTTE for authorising the transportation of the blessed statue to Thevanpitty in Tiger-controlled territory. Many feared that the sacred statue was lost forever. Mercifully that never happened.

Pope Francis in Madhu

The day of light dawned after the night of darkness. The holy statue of Our Lady of Madhu did return to her home again. The terrible war ended and an uneasy peace emerged. Normalcy returned gradually to Madhu. It was with immense joy that Bishop Rayappu Joseph welcomed Pope Francis to Madhu in January 2015.

Pope Francis himself participated at a Marian prayer service in Madhu on 14 January 2015 where he entreated, “Through the intercession of Our Lady of Madhu, may all people find here inspiration and strength to build a future of reconciliation, justice and peace for all the children of this beloved land.” Bishop Joseph had been vindicated at last.

.There are many, many experiences and events during Bishop Rayappu Joseph’s lengthy record of service that are worthy of detailed narration. However, I have focused on the Madhu Church crisis alone in a bid to highlight the extremely difficult environment and times in which Rayappu Joseph discharged his duties as the Catholic Bishop of Mannar diocese. The Madhu incident is an illustrative example of the predicament faced by Bishop Rayappu Joseph and the courage shown by him to do what he felt was right in the sight of the almighty.

Emeritus Bishop

Bishop Joseph celebrated his 75th birth anniversary on April 16, 2015. Thereby he reached the retiring age of 75 for a Catholic Bishop. On January 14, 2016, Bishop Rayappu Joseph stepped down from the pastoral care of the diocese of Mannar. Emeritus Bishop Rayappu Joseph entered a state of blissful retirement after many years of dedicated service to God, Church and Humanity.

He took up residence as Emeritus Bishop in a section of Bishop’s House, Mannar. Even as the retired Bishop reflected on his life and times, he received a steady stream of visitors over the years who were appreciative of his dedicated priesthood and service.

Due to failing health, the Emeritus Bishop was taken in early 2021 to the Holy Cross Health and Wellbeing Centre run by the Catholic Church in Colombothurai, Jaffna. He breathed his last and passed away peacefully in the early hours of the morning on April 01, 2021 just 15 days before his 81st birthday.

Deeply Saddened

The Sri Lankan Tamil people in general and Catholics in particular were deeply saddened by his loss. Having served as Bishop for over two decades in Mannar, the prelate was immensely popular with his flock and fellow shepherds. Moreover the outspoken Bishop had endeared himself to the Tamil people at large by speaking out courageously on issues affecting the community

There was spontaneous grief and widespread mourning. Thousands paid their respects to Bishop Joseph lying in repose at the chapel adjoining the Jaffna Bishops House. The respected and much loved Bishop’s body was brought in procession from Jaffna to Mannar. Thousands paid their respects when it lay in repose at the Mannar chapel and later the Cathedral.

The Mannar Emeritus Bishop’s funeral was held on Monday, 5 April 2021 , at the St. Sebastian’s Cathedral in Mannar. Almost all the Sri Lankan Catholic Bishops including Colombo Archbishop Malcolm Cardinal Ranjith participated in the requiem mass. The remains of the former Mannar Bishop were laid to rest within the hallowed precincts of the St. Sebastian’s Cathedral.

Day of Mourning

The entire Mannar district observed 5 April 2021 as a day of mourning. Black and white flags were flown all over. In Mannar town, all businesses remained closed. Subsequeently a statue of Bishop Joseph was unveiled in the heart of Mannar town.

Many years ago in a newspaper interview Bishop Rayappu Joseph was assailed with questions regarding various allegations against him. Replying to the compounded questions, the Bishop set the record straight by rejecting the unfounded allegations and clarifying matters. He clearly articulated his position by stating as follows –

Chief Shepherd’s Primary Role

. “I am also the Bishop of the diocese of Mannar, comprising districts of Mannar and Vavuniya. I have taken as my primary role as speaking on behalf of the people of the diocese, particularly as they were facing severe repression. I do care about all others in Sri Lanka and beyond, even though what I have been able to do and say may have been limited, being preoccupied with the suffering of the people where I have been made the Chief Shepherd.”

Bishop Rayappu Joseph was the voice of the voiceless of the Mannar Diocese who fearlessly spoke truth to power.

D.B.S.Jeyaraj can be reached at dbsjeyaraj@yahoo.com

This article appears in the “DBS Jeyaraj Column”of the “Daily Mirror”dated 19 April 2025.It can be accessed here –

https://www.dailymirror.lk/opinion/Bishop-Rayappu-Joseph-was-the-Voice-of-the-Voiceless-Who-Spoke-Truth-to-Power/172-306870

******************************************************************************

டி.பி.எஸ்.ஜெயராஜ்

உள்ளூராட்சி தேர்தல்கள் அறிவிக்கப்பட்டதை அடுத்து கிழக்கு மாகாணத்தில் புதியதொரு தேர்தல் கூட்டணி தோன்றியது. பிள்ளையான் என்ற சிவநேசதுரை சந்திரகாந்தன் தலைமையிலான தமிழ் மக்கள் விடுதலை புலிகள் கட்சியும் சதாசிவம் வியாழேந்திரன் தலைமையிலான தமிழர் முற்போக்கு கழகமும் சேர்ந்து கிழக்கு தமிழர் கட்டமைப்பை அமைத்தன. ஒரு சில வாரங்களுக்குள் கேணல் கருணா என்ற விநாயகமூர்த்தி முரளிதரன் தலைமையிலான தமிழர் ஐக்கிய சுதந்திர முன்னணி இணைந்து கொண்டதை அடுத்து புதிய கூட்டணி பலமடைந்தது.

கிழக்கு தமிழர் கூட்டமைப்பு அதன் உள்ளூராட்சி தேர்தல் பிரசாரங்களை உற்சாகத்துடன் கிழக்கில் தொடங்கியது. யாழ்ப்பாண தலைமைத்துவத்துடனான தமிழ்க்கட்சிகளின் போதாமை மற்றும் கிழக்கில் முஸ்லிம் விஸ்தரிப்புவாதம் என்று சொல்லப்படுவதன் விளைவான பிரச்சினைகள் மீது கவனத்தை குவித்து கிழக்கு தமிழர்களின் வாக்குகளை கவரும் நம்பிக்கையை கூட்டமைப்பு கொண்டிருந்தது.

கிழக்கு தமிழர் கூட்டமைப்பின் பிரசாரங்கள் உத்வேகம் அடைந்துகொண்டிருந்த நிலையில், பிள்ளையான், கருணா, வியாழேந்திரன் என்ற “மும்மூர்திகளுக்கும் ” அனர்த்தம் ஏற்பட்டது. இலஞ்ச குற்றச்சாட்டு ஒன்றின் பேரில் கைது செய்யப்பட்ட வியாழேந்திரன் விளக்கமறியலில் வைக்கப்பட்டு பின்னர் பிணையில் விடுவிக்கப்பட்டார். அடுத்து விடுதலை புலிகளுக்கும் இலங்கை ஆயுதப்படைகளுக்கும் இடையிலான போரின்போது மனித உரிமைமீறல்களுக்கு உடந்தையாக இருந்ததாக கூறப்பட்டு முரளிதரனுக்கு எதிராக ஐக்கிய இராச்சியம் தடைகளை விதித்தது.

இறுதியாக, கிழக்கு பல்கலைக்கழகத்தின் முன்னாள் துணை வேந்தர் பேராசிரியர் சுப்பிரமணியம் இரவீந்திரநாத் 2006 டிசம்பரில் கடத்தப்பட்டு காணாமல்போன சம்பவத்துடன் தொடர்பிருந்ததாக சந்தேகத்தின் பேரில் பயங்கரவாத தடைச்சட்டத்தின் கீழ் பிள்ளையான் கைது செய்யப்பட்டார்.

பயங்கரவாத தடைச்சட்டம்

Continue reading ‘2019 ஈஸ்டர் ஞாயிறு குண்டுத் தாக்குதல்கள், பிள்ளையான் கைது,சனல் 4 தொலைக்காட்சி விவரணத் தொகுப்பில் அசாத் மௌலான வெளியிட்ட தகவல்கள் அறிக்கை.’ »

On Easter Sunday 2025, Pope Francis did not deliver his speech in person, though he briefly greeted the faithful with a brief “Brothers and Sisters, Happy Easter”.

“Urbi et orbi” means “To the city [of Rome] and to the world.” It is a special apostolic blessing given by the pope every year on Easter Sunday, Christmas, and other special occasions.

Here is the full text of the pope’s message:

Christ is risen, alleluia!

Dear brothers and sisters, Happy Easter!
Today at last, the singing of the “alleluia” is heard once more in the Church, passing from mouth to mouth, from heart to heart, and this makes the people of God throughout the world shed tears of joy.
From the empty tomb in Jerusalem, we hear unexpected good news: Jesus, who was crucified, “is not here, he has risen” (Lk 24:5). Jesus is not in the tomb, he is alive!

Love has triumphed over hatred, light over darkness and truth over falsehood. Forgiveness has triumphed over revenge. Evil has not disappeared from history; it will remain until the end, but it no longer has the upper hand; it no longer has power over those who accept the grace of this day.

Sisters and brothers, especially those of you experiencing pain and sorrow, your silent cry has been heard and your tears have been counted; not one of them has been lost! In the passion and death of Jesus, God has taken upon himself all the evil in this world and in his infinite mercy has defeated it. He has uprooted the diabolical pride that poisons the human heart and wreaks violence and corruption on every side.

The Lamb of God is victorious! That is why, today, we can joyfully cry out: “Christ, my hope, has risen!” (Easter Sequence).The resurrection of Jesus is indeed the basis of our hope. For in the light of this event, hope is no longer an illusion. Thanks to Christ — crucified and risen from the dead — hope does not disappoint! Spes non confundit! (cf. Rom 5:5). That hope is not an evasion, but a challenge; it does not delude, but empowers us.

All those who put their hope in God place their feeble hands in his strong and mighty hand; they let themselves be raised up and set out on a journey. Together with the risen Jesus, they become pilgrims of hope, witnesses of the victory of love and of the disarmed power of Life.

Continue reading ‘“There can be no peace without freedom of religion, freedom of thought, freedom of expression and respect for the views of others.Nor is peace possible without true disarmament! – 2025 Easter Message From Pope Francis’ »

By Veeragathy Thanabalasingham

The upcoming Local Government Elections will see unprecedented fierce campaigning by all Tamil political parties in the Northern and Eastern Provinces where Tamils are the predominant community.

For the first time in Sri Lankan history, the Tamil parties will be up against a Sinhala-led national party, the National People’s Power (NPP), which emerged as a force in the north and east at the last Presidential and Parliamentary Elections.

If a comment made by Tamil National People’s Front (TNPF) Leader, Parliamentarian Gajendrakumar Ponnambalam during an interview with the Colombo correspondent of The Hindu, Meera Srinivasan recently is anything to go by, Tamil parties seem to be fighting a political battle to avoid an ‘electoral disaster.’

The unprecedented achievement of the ruling NPP by bagging more seats in the Northern and Eastern Provinces than the Tamil parties at the November 2024 Parliamentary Elections raised questions about the future of Tamil nationalist politics in Sri Lanka.

The support extended by the Tamil people to the NPP, led by the Janatha Vimukthi Peramuna (JVP), which has a history of adopting a negative stance on finding a political solution to the national ethnic problem through devolution, unsettled the Tamil polity.

There is no doubt that, after almost 16 years since the end of the civil war, the Tamil people turned substantially to the NPP merely because of their disgust with the Tamil parties, which had failed to adopt a practical and sensible approach to finding solutions to their problems as the situation demanded.

Continue reading ‘Tamil politicians are again simply resorting to utopian nationalist slogans with no interest in changing their hitherto held political stance. Their future as Tamil nationalists are at stake at the Local Government Elections.’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

The advent of the Local Authority elections in 2025 saw the emergence of a new electoral alliance in Eastern Sri Lanka. The Tamil Makkal Viduthalaip Puligal (TMVP) led by Sivanesathurai Chandrakanthan (spelled as Santhirakanthan also) alias “Pillaiyaan” and the “Thamilar Mutpoakku Kazhagham (TMK) led by Sathasivam Viyaalendran came together and formed the “Kizhakkuth Thamizhar Koottamaippu” (KTK). The new alliance was strengthened further when the ‘Thamizhar Aikkiya Suthanthira Munnani’(TASM)led by Vinayagamoorthy Muralitharan alias “Col”Karuna joined the new alliance.

The Kizhakkuth Thamizhar Koottamaippu means Eastern Tamil Alliance(ETA) in Tamil. The new alliance commenced its local poll campaign enthusiastically in the east. The alliance hoped to attract the votes of Eastern Tamils by focusing on the inadequacy of Tamil parties with a Jaffna Tamil leadership and the problems caused by alleged Muslim expansionism in the east.

Even as the Eastern Tamil Alliance campaign gathered momentum , disaster struck the triumvirate of leaders -Pillaiyaan, Karuna and Viyaalendran. Viyalendran was arrested on a charge of bribery, remanded and subsequently released on bail. Then came the Sanctions imposed by the United Kingdom (UK) on Muralitharan for alleged complicity in human rights violations during the war between the Sri Lankan armed forces and the Liberation Tigers of Tamil Eelam(LTTE). Finally Chandrakanthan alias “Pillaiyaan” was arrested under the prevention of Terrorism Act(PTA) on suspicion of being linked to the abduction and disappearance of former Eastern University vice-chancellor Prof. Sivasubramaniam Raveendranath in December 2006.

Continue reading ‘TMVP Leader Pillaiyaan’s Arrest under PTA, 6th Anniversary of 2019 Easter Bombings and Channel 4 TV Whistleblower Azad Maulana’s Revelations.’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

The 4 K restored version of the award winning Sinhala movie “Nidhanaya”(Treasure) directed by Sri Lanka’s renowned film maker Lester James Peries was screened in Colombo at the National Archives auditorium on 7 April 2025. National Archives Director-General, Dr.Nadeera Rupesinghe said that over 200 people were present at the screening. “It is one of the biggest audiences we have have had for a film screening at the National Archives,”said Dr.Rupesinghe.

This was the first time that a 4 K restored version of “Nidhanaya” was screened in Sri Lanka. 4K restoration is a process that revitalizes older films by scanning their original film elements (negatives or high-quality prints) at a 4K resolution (3840 x 2160 pixels), repairing damage, and enhancing the image and sound for a more immersive, high-quality viewing experience.

“Nidhanaya” was restored in 2013 by Cineteca di Bologna/L’Immagine Ritrovata laboratory, in association with The Film Foundation’s World Cinema Project and the Lester James and Sumitra Peries Foundation. The restored version premiere was at the 2013 Venice International Film Festival.

The screening in Colombo was made possible by The Film Foundation and Cineteca di Bologna, with special thanks to the Dr Lester James Peries and Sumitra Peries Foundation and the Film Heritage Foundation of India. It was screened on the opening day of “Archiving the Image: From Conservation to the Screen” – a workshop on Film Programming and Photograph & Film Conservation. Incidentally the National Film, Television and Sound Archives was opened by Lester James Peries himself at the Sri Lanka National Archives on 5 April 2014.

‘Nidhanaya’ made in 1970 was entered for the 1972 Venice International Film Festival where the film won the Silver Lion of St. Mark award. It also received a certificate as one of the outstanding films of the year at the London Film Festival. ‘Nidhanaya’ was also included in the global list of 100 best films to be ever made that was compiled by the Cinematheque Institute of France to mark the World Film Centenary.

The film won the award for being the best Sinhala movie in 50 years , at Sri Lanka’s Golden Jubilee of Independence in 1998 It has also won critical acclaim globally as one of the 10 top Asian films for all time.

I have declared on more than occasion that Lester James Peries is my favourite Sinhala film director. Lester’s 106th birth anniversary was on 5 April 2025.I have written about Lester and his films in the past. It is against this backdrop that this column deviates from its customary focus on politics and beams the spotlight -with the aid of earlier writings – on “Nidhanaya” and its creator Lester James Peries this week.

Continue reading ‘Maestro Lester James Peries and his Movie Masterpiece “Nidhanaya” (Treasure).’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

Indian Prime minister Narendra Modi’s week-end visit to Sri Lanka proved to be quite a success according to print and electronic media reports. The highlights of the two day trip from Friday 4 April to Sunday 6 April were the signing of a Memorandum of understanding on defence cooperation that recognized the inter-linked nature of national security of both countries and the conferment of the ‘Sri Lanka Mitra Vibhushana’ award upon the Indian Prime minister by President Anura Kumara Dissanayake on behalf of the Sri Lankan people.

The only note of discord struck in an environment of concord was the issue of Indian fisherfolk from Tamil Nadu and Puducheri(Pondicheri) poaching in Sri Lanka’s northern waters in large numbers and destroying marine life through pernicious practices such as bottom trawling. One is not aware of how exactly this issue was discussed by the two leaders but their media statements illustrate the “divergence”of perspectives on the question.

President Dissanayake emphasised that a “cooperative approach for a sustainable solution” to the problem was necessary. He further said “recognising the serious environmental damage caused by bottom trawling……we called for decisive measures to halt this activity and to address illegal, unreported, and unregulated fishing.”

The Indian Prime minister Modi on the other hand was more sanguine. Describing it as a matter of livelihood , Narendra Modi said that the Sri Lankan president and he had agreed on a “humane approach”, being adopted towards the issue. The Indian PM underscored the need for the immediate release of Indian fishermen in Sri Lankan custody and their seized boats.

Subsequently Indian Foreign Secretary Vikram Misri told the media that the two countries had agreed to intensify institutional discussions and facilitate talks between fishermen associations from both sides in the near future. “It is something that has remained a constant feature of discussions at all levels including high levels between the two sides.” said the Foreign secretary

Addressing members of the fourth estate at a media briefing held at the Taj Samudra Hotel, Indian Foreign secy Misri said the fishing issue was discussed in considerable detail by both sides. “Prime Minister emphasised that at the end of the day, it is a daily livelihood issue for fishermen and certain actions that have been taken in recent times could be reconsidered,”

Continue reading ‘Should Sri Lanka adopt the “humane” approach proposed by India and not arrest the Tamil Nadu fishermen poaching “ en masse” in Northern waters?’ »

.

By

D.B.S.Jeyaraj

The United Lingdom (UK) has imposed sanctions on four Sri Lankans allegedly responsible for serious human rights abuses and violations committed during the war between the Sri Lankan armed forces and the Liberation Tigers of Tamil Eelam(LTTE). The UK sanctioned quartet are former Army commander Jagath Jayasuriya, Ex- Navy commander Wasantha Karannagoda, former army commander Shavendra Silva and Vinayagamoorthy Muralitharan alias “Karuna, the former LTTE eastern regional commander.

Sri Lanka’s one and only field marshall and former Army chief, Sarath Fonseka has publicly aired some comments about the three service chiefs who were sanctioned. According to news reports , Field Marshall Fonseka has said that sanctions imposed on Shavendra Silva were “unreasonable”. However the ex-army chief has stated that the sanctions against Wasantha Karannagoda and Jagath Jayasuriya were “reasonable”

Fonseka went on to allege that Karannagoda and Jayasuriya had abused their powers while in office and that there was crucial evidence was available to prove that.. “I have spoken in Parliament about these two “said Fonseka. The former army commander further said that he had even initiated an inquiry into Jayasuriya who had served under him earlier.

Sarath Fonseka’s criticism of the former Navy and army commanders did not come as a major surprise because the field marshall’s animus against both was well-known. Fonseka’s antagonism towards both was amply demonstrated many times during the war years. This tendency continued even after the war ended with Fonseka taking pot shots publicly against both on several occasions. Karannagoda and Jayasuriya too have been publicly critical of Fonseka

While the ill-will and rancour between Fonseka and Karannagoda was mainly due to an ego clash fuelled by inter-service rivalry, the hostility between Fonseka and Jayasuriya is qualitatively different. It is deep-seated and serious. There is a history behind the feud.

Continue reading ‘Politicization of the Military,Rajapaksa Family’s Divisive Politics and the Sarath Fonseka- Jagath Jayasuriya Feud’ »

டி.பி.எஸ். ஜெயராஜ்

இந்திய பிரதமர் நரேந்திர மோடியின் வார இறுதி இலங்கை விஜயம் பெருமளவுக்கு வெற்றிகரமாக அமைந்ததாக பத்திரிகைகள் மற்றும் இலத்திரனியல் ஊடகங்கள் மூலமாக அறியக்கூடியதாக இருக்கிறது ஏப்ரில் 4 வெள்ளிக்கிழமை தொடங்கி ஏப்ரில் 6 ஞாயிற்றுக்கிழமை வரையிலான அவரின் விஜயத்தின் முக்கிய அம்சங்களாக இரு நாடுகளினதும் தேசிய பாதுகாப்புக்கு இடையிலான பிணைப்பின் தன்மையை அங்கீகரிக்கும் பாதுகாப்பு ஒத்துழைப்பு தொடர்பான புரிந்துணர்வு உடன்படிக்கை, இலங்கை மக்களின் சார்பில் ஜனாதிபதி அநுர குமார திசநாயக்கவினால் இந்திய பிரதமருக்கு வழங்கப்பட்ட ‘ ஸ்ரீலங்கா மித்ர விபூஷண ‘ விருது ஆகியவை அமைந்தன.

இணக்கபூர்வமான ஒரு சூழ்நிலையில் முரண்பாட்டுக்குரியதாக அமைந்தது வடபகுதி கடற்பரப்பிற்குள் பெரும் எண்ணிக்கையில் அத்துமீறிப் பிரவேசித்து தமிழ்நாடு மற்றும் புதுச்சேரி மீனவர்கள் மீன்பிடிப்பிடிப்பதுடனும் இழுவைப்படகுகளை பயன்படுத்துவது போன்ற கெடுதியான நடைமுறைகள் மூலமாக கடல்வாழ் உயிரினங்களை நிர்மூலம் செய்து வருவதுடனும் தொடர்புடைய பிரச்சினை மாத்திரமேயாகும். இரு தலைவர்களும் எந்தளவுக்கு இந்த பிரச்சினை குறித்து விரிவாக ஆராய்ந்தார்கள் என்பது திட்டவட்டமாக தெரியவில்லை. ஆனால், அவர்களின் ஊடக அறிக்கைகள் இந்த பிரச்சினை தொடர்பில் வேறுபட்ட மனப்பான்மைகளைக் கொண்டிருப்பதை வெளிக்காட்டின.

இந்த பிரச்சினைக்கு ” நிலைபேறான தீர்வொன்றைக் காண்பதற்கு ஒத்துழைப்பு அணுகுமுறை ஒன்று தேவை என்று திசநாயக்க வலியுறுத்தினார். ” இழுவைப்படகுகளினால் சுற்றுச்சூழலுக்கு ஏற்படுகின்ற பாரதூரமான சேதத்தை தடுத்து நிறுத்துவதற்கும் சட்டவிரோதமாக மீன்பிடிப்பதை தடுப்பதற்கும் தீர்க்கமான நடவடிக்கைகள் தேவை என்று நாம் கோருகிறோம்” என்று அவர் மேலும் கூறினார்.

ஆனால், மறுபுறத்தில் இந்திய பிரதமர் மோடி பெருமளவுக்கு நம்பிக்கையுடனான ஒரு அணுகுமுறையை கடைப்பிடித்தார். இந்த பிரச்சினை வாழ்வாதாரத்துடன் தொடர்புடையது என்று வர்ணித்த அவர் மனிதாபிமான அணுகுமுறை ஒன்று கடைப்பிடிக்ககப்பட வேண்டும் என்று இலங்கை
ஜனாதிபதியும் தானும் இணங்கியிருப்பதாக குறிப்பிட்டார். இலங்கையில் தடுத்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் இந்திய மீனவர்களும் கைப்பற்றப்பட்ட அவர்களது படகுகளும் உடனடியாக விடுவிக்கப்பட வேண்டும் என்று அவர் வலியுறுத்தினார்.

அதை தொடர்ந்து இந்திய வெளியுறவு செயலாளர் விக்ரம் மிஸ்றி நிறுவன ரீதியான கலந்தாலோசனைகளை தீவிரப்படுத்துவதற்கும் அண்மைய எதிர்காலத்தில் இரு நாடுகளினதும் மீனவர் சங்கங்களுக்கு இடையில் பேச்சுவார்த்தைகளுக்கு வசதி செய்வதற்கும் இணக்கம் காணப்பட்டதாக ஊடகங்களுக்கு கூறினார்.” இரு தரப்புகளுக்கும் இடையிலான உயர்மட்டங்கள் உட்பட சகல மட்டங்களிலும் பேச்சுவார்த்தைகளில் தொடர்ச்சியான ஒரு அம்சமாக இது இருந்து வருகிறது ” என்று அவர் குறிப்பிட்டார்.

Continue reading ‘வடபகுதி கடற்பரப்பில் அத்துமீறி மீன்பிடிக்கும் தமிழ்நாட்டு மீனவர்கள் கைது செய்யப்படக்கூடாது எனபதும் அவர்களது படகுகள் கைப்பற்றப்படக்கூடாது என்பதுமே இந்தியா விரும்புகின்ற மனிதாபிமான அணுகுமுறை.’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

Former Eastern regional commander of the Liberation Tigers of Tamil Eelam(LTTE) Vinayagamoorthy Muralitharan is very much in the news again. Muralitharan whose nom de guerre in the LTTE was “Karuna” is among four Sri Lankans sanctioned last week by the United Kingdom (UK) for alleged human rights violations and abuses committed during the civil war. The other three sanctioned are former Navy commander Wasantha Karannagoda and ex-army commanders Shavendra Silva and Jagath Jayasuriya. It is indeed noteworthy that a leader of a regional Tamil armed group has been equated with three Sinhala defence service national commanders by the UK in imposing sanctions.

Muralitharan who is known as Karuna, Karuna Ammaan and “Col”Karuna broke away from the LTTE in 2004 and led a rebel group known as the “Karuna” faction. against the mainstream LTTE .This outfit was later converted into a political party named “Thamil Makkal Viduthalaip Pulligal”(TMVP). Karuna who collaborated with the Sri Lankan armed forces in combatting the LTTE has been accused of several human rights violations in the past.

Karuna took to politics when Mahinda Rajapaksa was president and entered Parliament The Rajapaksa regime projected Karuna’s transformation as a success story of a former guerilla turning into a politician. On one occasion in 2020 during an election campaign, Karuna boasted about his militant past and said he was more dangerous than the “Corona” pandemic. (Naan Coronaavai vida Payangaramaanavan). His Tamil political rivals responded by saying Karuna was a Corona that had afflicted the Tamil people. (thamil makkalaip Peeditha Corona Thaan Karuna). The epithet “Corona” rhyming with the name Karuna has stuck since then.

Former President Mahinda Rajapaksa has issued a hard-hitting statement condemning the UK sanctions. In that Mahinda makes a pointed reference to Karuna. This what the ex-president says – “Imposing sanctions on Vinayagamoorthy Muralitharan a.k.a Karuna Amman who broke away from the LTTE in 2004 and later entered democratic politics is a clear case of penalizing anti-LTTE Tamils so as to placate the dominant segment of the Tamil diaspora in the UK.”

The UK sanctions have aroused much interest and curiosity in the man called Karuna.It is against this backdrop that this column focuses on Vinayagamoorthy Muralitharan alias “Col”Karuna this week. The objective is to briefly outline the chequered history of Karuna with the aid of earlier writings.

Continue reading ‘“Corona”Karuna: The Chequered History of an Eastern Warlord.’ »

By

Meera Srinivasan

Prime Minister Narendra Modi arrived in Colombo on Friday (April 4, 2025) night for a weekend visit focused on bilateral discussions and the signing of several key agreements between India and Sri Lanka
Mr. Modi travelled to Sri Lanka after attending the BIMSTEC summit in Thailand, where his engagements included discussions with regional leaders such as Bangladesh Chief Adviser Muhammad Yunus.

Mr. Modi’s visit to Sri Lanka — on the invitation of Sri Lankan President Anura Kumara Dissanayake — marks the first visit by a foreign leader to Sri Lanka after the island nation witnessed a dramatic political shift last year, with the ascent of the leftist leader and his National People’s Power [NPP] alliance to power. Months after his election win, President Dissanayake visited New Delhi, marking his first state visit abroad in December 2024, when India and Sri Lanka issued a joint statement laying out the main areas of cooperation.

Both leaders took to social media platform ‘X’ on Thursday [April 3, 2024] ahead of the visit, and said they looked forward to strengthening the partnership and exploring new avenues for cooperation. A total eight MoUs will be signed during Mr. Modi’s visit, spanning energy, digital infrastructure, health and defence sectors, Sri Lanka’s Foreign Minister Vijitha Herath in an interview to The Hindu earlier this week.

Continue reading ‘Indian Prime Minister Narendra Modi arrives in Colombo on a Weekend Visit for Bi-lateral talks with Sri Lankan President Anura Kumara Dissanayake and Signing of Key Agreements’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

The United Kingdom(UK) announced on 24 Narch 2025 that sanctions have been imposed on four individuals from Sri Lanka who were allegedly responsible for serious human rights violations and abuses during the civil war. A press release issued by the UK Foreign, Commonwealth and Development Affairs Office stated that the sanctions aim to seek accountability for serious human rights violations and abuses, committed during the civil war, and to prevent a culture of impunity. The sanctions against targeted individuals include measures such as travel bans to the UK and asset freezes.

The four Sri Lankans sanctioned by the UK are former Head of the Sri Lankan Armed Forces, Shavendra Silva, former Navy Commander, Wasantha Karannagoda, former Commander of the Sri Lankan Army, Jagath Jayasuriya and former military commander of the Liberation Tigers of Tamil Eelam, Vinayagamoorthy Muralitharan known as Karuna Amman. As is well known Muralitharan broke away from the LTTE and formed the paramilitary Karuna Group, which worked on behalf of the Sri Lankan Army during the war.

The inclusion of Muralitharan alias “Col”Karuna in the list of sanctioned individuals has aroused much interest mainly due to two reasons. This is the first time that a Tamil person from Sri Lanka has been sanctioned by a western nation.Earlier sanctions by the USA and Canada targeted individuals belonging to the majority Sinhala community. However it must be noted that those being sanctioned are not being targeted on grounds of ethnicity. They are being sanctioned for alleged involvement in human rights abuses, war crimes and crimes against humanity.

The second reason for the interest shown by people in the sanctions by the UK against Karuna is based on recent history. Muralitharan alias “Col”Karuna is a person who was arrested, detained,prosecuted,imprisoned,released and deported back to Sri Lanka several years ago. He had allegedly entered the UK posing as a Sinhalese on a diplomatic passport. Ironically the passport was a genuine one issued by Sri Lankan authorities.

After the UK sanctions were imposed the Tamil newspaper “Thamilan” interviewed Karuna about it. Karuna was dismissive saying that the UK sanctions would not affect him or his politics in any way. Karuna denied that he was responsible for any human rights violation. Speaking further he said that if he was guilty of any human rights violation, the UK could have penalised him when he sought refugee status there. “why didn’t they do it then?instead they sent me back home safely”pointed out Karuna. He went on to say that he was not bothered by the UK sanctions.

It is indeed ironic that a man who was deported from the UK 17 years ago has now been forbidden from travelling to the UK due to the sanctions imposed in a different context. Is Karuna being honest in saying that the UK authorities deported him instead of penalising him for alleged human rights violations because he was not guilty of any such offence? What were the circumstances under which he went to the UK 17 years ago and what exactly happened to him then?

I have been getting several queries from readers seeking clarity on what happened then.Karuna’s arrest in the UK was an issue about which I had written in detail in the 2007-’08 period. It is against this backdrop therefore that I re-visit -with the aid of earlier writings- those events of the past concerning the arrest of Karuna in the UK by British officials. They were quite dramatic!

Continue reading ‘How Gotabaya Rajapaksa Enabled Ex-LTTE Eastern Leader Vinayagamoorthy Muralitharan alias “Col”Karuna to go to Britain on a Diplomatic Passport Posing as a Sinhalese named Kokila Dushmantha Gunawardena’ »

By

D.B.S. Jeyaraj

(This article was first written in 1997 for a special volume commemorating the birth centenary of Tamil political leader SJV Chelvanayakam. It is being reposted with slight changes to denote his 127th birth anniversary on March 31)

On September 6th 1977, Lalith Athulathmudali, then Minister of Trade said in Parliament “Samuel James Velupillai Chelvanayakam was born in Ipoh…. ..Ipoh is known as the cleanest City in Malaysia. Perhaps it was in the fitness of things that Mr. Chelvanayakam’s life was marked by a cleanliness unknown in contemporary politics.” Athulathmudali was speaking on the vote of condolence for SJV Chelvanayakam then.

JR Jayewardene then Prime Minister also spoke on the vote of condolence for the FP and later TULF leader. He said “I have not met anyone in my community or any other community who said that Mr. Chelvanayakam would let you down” These sentiments were merely endorsing what veteran journalist Mervyn de Silva had written in 1963 “For all his physical frailties he is known as the uncrowned King of the North. Chelvanayakam’s antagonists will willingly testify to his integrity”.

Samuel James Veluppillai Chelvanayakam was born in Ipoh Malaysia on 31st March 1898. Today ,31 March 2025, is his 127th birth anniversary. He was from Thellippalai in Jaffna. His father Visvanathan Veluppillai was a businessman in Malaysia. SJV’s mother Harriet Annamma’s maiden name was Kanapathippillai.

When Chelvanayakam was four years of age the family with the exception of his father moved back to Thellippalai so that the children could obtain a good education.SJV a protestant christian attended Union College Thellippalai, St. John’s College Jaffna and finally St. Thomas’ College Mt. Lavinia (located at Mutwal then) Later his first cousin Anandanayagam became Warden of the same institution. At STC Chelvanayakam was a contemporary of SWRD Bandaranaike with whom he was to cross swords politically many a time later.

Continue reading ‘S.J.V.Chelvanayakam: Respected “Gandhian”Tamil Political Leader was a Christian by religion and a Hindu by culture.’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

The Parliamentary election held on 22 March 1965 was an important turning point in the post-independence history of Sri Lanka known as Ceylon then. It was this election held sixty years ago that led to the formation of a seven party national Government under Prime Minister Dudley Senanayake after the signing of an agreement (Dudley-Chelva pact) with Tamil leader SJV Chelvanayagam. This column focuses on the March 1965 poll and what happened thereafter in this article.

The term National Government first came into usage in Ceylon – as Sri Lanka was called earlier – in 1965 when the then UNP leader Dudley Senanayake formed a seven-party coalition government. It was called a national government then. The seven members of the 1965 National Government were the United National Party (UNP), Ilankai Tamil Arasu Katchi (ITAK), Sri Lanka Freedom Socialist Party (SLFSP), All Ceylon Tamil Congress (ACTC), Mahajana Eksath Peramuna (MEP), Jathika Vimukthi Peramuna (JVP) and the Ceylon Workers Congress (CWC). The JVP in that Government is different to the JVP of now. The Jathika Vimukthi Peramuna was founded by K.M.P. Rajaratnae while the founder of the Janatha Vimukthi Peramuna was Rohana Wijeweera.

Though a coalition government in essence, Dudley named it a national government in 1965. There were some who argued then that Dudley Senanayake’s government could not be described as a national government because all the major political parties represented in Parliament were not in it. The chief opposition Sri Lanka Freedom Party (SLFP) and its leftist allies the Lanka Sama Samaja Party (LSSP) and Communist Party (CP) were not members of that national Government.

There was however a very good reason for Dudley Senanayake to call his Government a national Government. This was because there was once again a member of the Sri Lankan Tamil nationality in the cabinet after a lengthy absence of nearly 10 years. Former solicitor-general and eminent Lawyer Murugeysen Tiruchelvam represented the Ilankai Tamil Arasu Katchi (ITAK) – called the Federal party in English – in Dudley’s cabinet as Minister of Local Government.

Thus when Murugesysen Tiruchelvam became a minister in Dudley Senanayake’s cabinet in 1965, the Sri Lankan Tamils were making a re-entry into Government after an absence of almost 10 years. Politically Tiruchelvam’s inclusion in cabinet as a representative of the ITAK/FP was symbolic of ethnic reconciliation.

Dudley Senanayake’s no. 2 and the then State Minister J.R. Jayewardene summed up the prevailing mood of the time in a speech made to the Federal Party youth front in Kankesanthurai. JR who was chief guest said: “Since the formation of the national government an unfortunate chapter in the relationship between the Sinhalese and the Tamils has ended… The Federal party is the saviour of democracy because they not only supported us but also stood shoulder to shoulder with us in forming the national govt.”

Continue reading ‘The March 1965 Elections , Signing of the Dudley-Chelva Pact and the Formation of the “Hath Haula” National Govt’ »

டி.பி.எஸ். ஜெயராஜ்

1965 மார்ச் 22 ஆம் திகதி நடைபெற்ற பாராளுமன்ற தேர்தல் சுதந்திர இலங்கையின் வரலாற்றில் முக்கியமான ஒரு திருப்புமுனையாக அமைந்தது.60 வருடங்களுக்கு முன்னர் நடைபெற்ற இந்த தேர்தல் தமிழ் தலைவர் எஸ். ஜே வி. செல்வநாயகத்துடன் உடன்படிக்கை ஒனறை கைச்சாத்திட்ட பிறகு ( டட்லி — செல்வா உடன்படிக்கை ) பிரதமர் டட்லி சேனநாயக்க தலைமையில் ஏழு கட்சிகளை உள்ளடக்கிய தேசிய அரசாங்கம் ஒன்று அமைக்கப்படுவதற்கு வழிவகுத்தது. இந்த கட்டுரை 1965 மார்ச் தேர்தலை பற்றியும் அதற்கு பிறகு நடந்தவை பற்றியும் விபரிக்கிறது.

அன்றைய பாராளுமன்றம் மக்களால் தெரிவு செய்யப்படும் 151 உறுப்பினர்களையும் ஆறு நியமன உறூப்பினர்களையும் கொண்டதாக இருந்தது. 1965 மார்ச் தேர்தல் முடிவுகள் அறிவிக்கப்பட்டபோது எந்தவொரு கட்சிக்கும் அதன் சொந்தத்தில் சாதாரண பெரும்பான்மை ஆசனங்கள் கிடைக்கவில்லை. ஐக்கிய தேசிய கட்சி 1,590,929 ( 39.31 சதவீதம் ) வாக்குகளைப் பெற்று 66 ஆசனங்களை கைப்பற்றியது. ஸ்ரீலங்கா சுதந்திர கட்சி 1,221, 437 ( 30.18 சதவீதம் ) வாக்குகளுடன் 41 ஆசனங்களைப் பெற்று இரணாடாவது பெரிய கட்சியாக வந்தது. இலங்கை தமிழரசு கட்சி 14 ஆசனங்களை கைப்பற்றி மூன்றாவதாக வந்தது. அதற்கு 216, 914 ( 5.38 சதவீதம் ) வாக்குகள் கிடைத்தன. லங்கா சமசமாஜ கட்சி 302, 095 ( 7.4 சதவீதம்) வாக்குகளுடன் பத்து ஆசனங்களைப் பெற்ற அதேவேளை, இலங்கை கம்யூனிஸ்ட் கட்சி 109, 754 (2.71 சதவீதம் ) வாக்குகளுடன் நான்கு ஆசனங்களை தனதாக்கியது.

ஆசனங்களை பெற்றுக்கொண்ட மற்றைய கட்சிகளில் ஸ்ரீலங்கா சுதந்திர சோசலிஸ்ட் கட்சியும் ஒன்று அது 130, 429 வாக்குகளுடன் ஐந்து ஆசனங்களைப் பெற்றது. இந்த சுதந்திர சோசலிஸ்ட் கட்சி சி.பி.டி. சில்வா தலைமையில் ஸ்ரீலங்கா சுதந்திர கட்சியில் இருந்து பிரிந்த குழுவினரும் டபிள்யூ. தகநாயக்கவின் பிரஜாதந்திரவாதி பக்சயவும் (ஜனநாயக கட்சி) சேர்ந்து அமைத்த ஒரு கூட்டு ஆகும். அகில இலங்கை தமிழ் காங்கிரஸ் 98, 746 ( 2.44 சதவீதம் ) வாக்குகளுடன் மூன்று ஆசனங்களை பெற்றது.பிலிப் குணவர்தன தலைமையிலான மக்கள் ஐக்கிய முன்னணியும் கே.எம்.பி. ராஜரத்ன தலைமையிலான ஜாதிக விமுக்தி பெரமுனவும் ஒரு பொது முன்னணியை அமைத்து கூட்டாக போட்டியிட்டன. பிலிப் குணவர்தனவும் குசுமா ராஜரத்னவும் மாத்திரமே பாராளுமன்றத்துக்கு தெரிவாகினர்.

அங்கீகரிக்கப்பட்ட அரசியல் கட்சிகளைச் சேர்ந்த இந்த பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களை தவிர, 1965 தேர்தலில் சுயேச்சை வேட்பாளர்களாக போட்டியிட்ட ஆறு பேரும் பாராளுமன்றத்துக்கு தெரிவாகினர். எம்.ஏ. அப்துல் மஜீத் (பொத்துவில் ), பிறின்ஸ் குணசேகர (ஹபராதுவ), எம்.எஸ். காரியப்பர் ( கல்முனை ), பேர்ஸி சமரவீர ( வெலிமடை ) மற்றும் முதியான்சே தெனானக்கோன் ( நிக்கவரெட்டிய ) ஆகியோரே அவர்களாவர்.

Continue reading ‘தமிழ் தலைவர் எஸ். ஜே வி. செல்வநாயகத்துடன் டட்லி — செல்வா உடன்படிக்கை கைச்சாத்திட்ட பிறகு பிரதமர் டட்லி சேனநாயக்க தலைமையில் ஏழு கட்சிகளை உள்ளடக்கிய தேசிய அரசாங்கம்’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

Canada’s new Liberal party leader Mark Carney assumed office as the 24th Prime Minister of Canada on 14 March 2025. Carney born on 16 March 1965 is a well-known economist who has served as the eighth Governor of the Bank of Canada for five years (2008-2013) and the 120th Governor of the Bank of England for seven years (2013 -2020). He graduated from Harvard University in 1988 with an economics degree and went on to obtain a doctorate from Oxford University in 1995.

Mark Carney who succeeded Justin Trudeau as Prime Minister has appointed a cabinet of 24 ministers comprising 13 men and 11 women. Carney has retained the core team of his predecessor Trudeau while dropping 18 members of the former prime minister’s cabinet. Carney’s first cabinet was sworn in alongside him in a ceremony at Rideau Hall, Ottawa on 14th March.

Among the new cabinet ministers sworn in was Jaffna born Gary Anandasangaree the son of veteran Sri Lankan Tamil politician Veerasingham Anandasangaree the secretary-general of the Tamil United Liberation Front(TULF). Gary Anandasangaree was appointed Justice Minister and Attorney-General of Canada and Crown-Indigenous Relations and Northern Affairs minister in the Carney cabinet.

The minister of Justice and Attorney-General of Canada called MoJAG is a dual – role portfolio in the Canadian cabinet of ministers. The officeholder in the role of minister of justice serves as the minister of the Crown responsible for the Department of Justice and the justice portfolio and in the role of Attorney-General litigates on behalf of the Crown and serves as the chief legal adviser to the Government of Canada.Several past holders of this prestigious dual-role cabinet portfolio have later become prime ministers. These include David Thompson, Pierre Trudeau, John Turner, Kim Campbell and Jean Chretien

Previously in the Justin Trudeau cabinet , Gary Anandasangaree was minister of Crown–Indigenous Relations and Northern Affairs and minister responsible for the Canadian Northern Economic Development Agency. Earlier he served as Parliamentary Secretary to the Minister of Justice and Attorney General of Canada. Incidentally Gary Anandasangaree made history as Canada’s first Sri Lankan Tamil Cabinet minister when he was first appointed by Trudeau in 2023.

Continue reading ‘Jaffna Born Tamil Canadian Gary Anandasangaree Appointed as Minister of Justice / Attorney-General by Canada’s new Prime Minister Mark Carney.’ »

By

Kishali Pinto-Jayawardene

As predicted, the combined result of an enterprising Al Jazeera journalist hunting for a sensational angle to trip the target of his interrogation and the eccentric ramblings of an ex-President of Sri Lanka on a twenty seven year old human rights atrocity that is the ‘Batalanda torture camp,’ has created an eagerly applauded diversionary red herring for the National Peoples’ Power (JVP led-NPP) Government.

‘Dangerous precedents’ and the Deep State

The emergence of the long hibernating ‘Batalanda ghost’ has conveniently lessened public heat on the Government’s failure to keep hugely important campaign promises to transform Sri Lanka’s Deep State. That failure includes the continued use of the Prevention of Terrorism Act (PTA) against selective targets and hee-hawing over a narrowly drafted counter-terror law.
This week, the public focus was divided between the continuing fall-out of ‘Batalanda’ and the scandal of a fugitive Inspector General of Police (IGP) who failed to move the appellate court to prevent his arrest. This was following an open warrant issued by the Magistrate’s Court of Matara over his implication in a fatal shooting incident in 2023.

The Appeal Court admonished the IGP in failing to ‘comply and complain’ and bewailed the ‘dangerous precedent’ in evading and undermining the very legal system that he is supposed to uphold. That order must be compulsory reading for all police officers in Sri Lanka. After several days in hiding, Mr Tennekoon surrendered to court and was remanded with the Magistrate’s Court refusing bail.

Continue reading ‘The ‘Batalanda torture camp,’ atrocity has created a diversionary red herring for the JVP led-NPP Govt. The ” Batalanda ghost’ has conveniently lessened public heat on the Govt’s failure to keep hugely important campaign promises’ »

டி.பி.எஸ். ஜெயராஜ்

கனடாவின் லிபரல் கட்சியின் புதிய தலைவரான மார்க் கார்னி அந்நாட்டின் 24 வது பிரதமராக 2025 மார்ச் 14 ஆம் திகதி பதவியேற்றார். 1965 மார்ச் 16 ஆம் திகதி பிறந்த பிரபல்யமான பொருளாதார நிபுணர் கனடா வங்கியின் எடடாவது ஆளுநராக ஐந்து வருடங்களும் ( 2008 — 2013) இங்கிலாந்து வங்கியின் 120 வது ஆளுநராக ஏழு வருடங்களும் ( 2013 — 2020) பணியாற்றினார். அமெரிக்காவின் ஹார்வார்ட் பல்கலைக்கழகத்தில் 1988 ஆம் ஆண்டில் பொருளாதாரத் துறையில் பட்டம் பெற்ற அவர் 1995 ஆம் ஆண்டில் ஒக்ஸ்போர்ட் பல்கலைக்கழகத்தில் கலாநிதிப்பட்டத்தைப் பெற்றார்.

ஜஸ்ரின் ட்ரூடோ பதவிவிலகியதை அடுத்து பிரதமராக நியமிக்கப்பட்ட மார்க் கார்னி 24 பேரைக் கொண்ட அமைச்சரவையை நியமித்தார். அவர்களில் 13 பேர் ஆண்கள், 11 பேர் பெண்கள்.ட்ரூடோவின் அமைச்சரவையில் இருந்த மையக் குழுவினரை தொடர்ந்தும் வைத்திருக்கும் கார்னி 18 பேரை நீக்கினார்.கார்னியும் அவரது முதலாவது அமைச்சரவையும் மார்ச் 14 ஆம் திகதி ஒட்டாவாவில் றிடியூ மண்டபத்தில் இடம்பெற்ற வைபவத்தில் பதவியேற்றுக் கொண்டனர்.

பதவியேற்றுக்கொண்ட புதிய அமைச்சர்களில் இலங்கையின் முதுபெரும் தமிழ் அரசியல் தலைவரான தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை கூட்டணியின் செயலாளர் நாயகம் வீரசிங்கம் ஆனந்தசங்கரியின் மகன் கரி ஆனந்தசங்கரியும் ஒருவர். அவர் நீதியமைச்சராகவும் கனடாவின் சட்டமா அதிபராகவும் பழங்குடியினர் உறவுகள் மற்றும் வடக்கு விவகாரங்கள் அமைச்சராகவும் நியமிக்கப்பட்டிருக்கிறார்.

கனடாவின் நீதியமைச்சர்/சட்டமா அதிபர் பதவியில் இருப்பவர் அமைச்சரவையில் இரட்டைப் பாத்திரத்தைக் கொண்டிருக்கிறார். நீதியமைச்சர் என்ற வகையில் அவர் நீதி திணைக்களத்துக்கான முடியாட்சிப் பொறுப்பைக் கொண்டவராகவும் சட்டமா அதிபர் என்ற வகையில் முடியாட்சியின் சார்பில் வழக்குத் தொடுப்பவராகவும் கனடா அரசாங்கத்தின் பிரதம சட்ட ஆலோசகராகவும் பணியாற்றுவார். மதிப்புமிக்க இந்த இரட்டைப் பாத்திர அமைச்சர் பதவியை முன்னர் வகித்தவர்களில் பலர் பின்னர் பிரதமராகவும் வந்தனர். டேவிட் தோம்சன், பியரி ட்ரூடோ, ஜோன் ரேர்ணர், கிம் காம்பல் மற்றும் கிரேசியன் ஆகியோர் அவர்களில் சிலர்.

முன்னதாக ஜஸ்ரின் ட்ரூடோவின் அமைச்சரவையில் கரி ஆனந்தசங்கரி பழங்குடியினர் உறவுகள் மற்றும் வடக்கு விவகார அமைச்சராக இருந்தவர். வடக்கு விவகார அமைச்சு கனடாவின் வடபிராந்தியத்தின் பொருளாதார அபிவிருத்தி நிறுவனத்துக்கு பொறுப்பானதாகும்.2023 ஆம் ஆண்டில் ஜஸ்ரின் ட்ரூடோவினால் முதன்முதலாக அமைச்சராக நியமிக்கப்பட்டபோது கரி ஆனந்தசங்கரி கனடாவின் அமைச்சரவையில் முதலாவது இலங்கைத் தமிழ் உறுப்பினர் என்ற பெருமையைத் தனதாக்கி வரலாறு படைத்தார்.

1983 ஆம் ஆண்டில் ஒரு பத்து வயது அகதியாக கனடாவுக்கு வந்த கரி இன்று அந்த நாட்டின் அமைச்சரவையில் ஒரு உயர்மட்ட அமைச்சர். இது ஒரு குடியேற்றவாசியின் முதன்மைவாய்ந்த வெற்றிக் கதையாகும். தனது வேர்களைப் பற்றி பிரக்ஞை கொண்டவராகவும் இலங்கையில் உள்ள தனது மக்களின் துன்பங்களைப் பற்றி அக்கறை கொண்டவராகவும் இருப்பது கரியை பொறுத்தவரை மிகவும் பாராட்டத்தக்க ஒரு குணாதிசயமாகும். அவர் வெளிப்படையான தமிழ்த் தேசியவாத உணர்வுகளைக் கொண்ட ஒரு தமிழ்க் கனடியன். கடந்த காலத்தில் அவரைப் பற்றி நான் எழுதியிருக்கிறேன். இத்தகைய பின்புலத்தில் இன்றைய கட்டுரை எனது முன்னைய எழுத்துக்களின் உதவியுடன் கரி ஆனந்தசங்கரி மீது கவனத்தைக் குவிக்கிறது.

Continue reading ‘யாழ்ப்பாணத்தில் பிறந்த தமிழ்க் கனடியர் கரி (Gary)ஆனந்தசங்கரியை கனடாவின் நீதியமைச்சர் / சட்டமா அதிபராக நியமித்த கனடாவின் புதிய பிரதமர் மார்க் கார்னி’ »

(Text of Press Release issued by the UK Foreign, Commonwealth and Development Affairs Office on 24 March 2025)

the UK sanctions former Sri Lankan commanders and an ex–Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) commander responsible for serious human rights violations and abuses during the civil war
sanctions aim to seek accountability for serious human rights violations and abuses, committed during the civil war, and to prevent a culture of impunity.UK is committed to working with new Sri Lankan government on human rights, welcoming their commitments to national unity

The UK government has imposed sanctions on 4 individuals responsible for serious human rights abuses and violations during the Sri Lanka civil war, including extrajudicial killings, torture and/or perpetration of sexual violence.

The individuals sanctioned by the UK today include former senior Sri Lankan military commanders, and a former LTTE military commander who later led the paramilitary Karuna Group, operating on behalf of the Sri Lankan military against the LTTE.

The measures, which include UK travel bans and asset freezes, target individuals responsible for a range of violations and abuses, such as extrajudicial killings, during the civil war.

Continue reading ‘The UK Sanctions Former Army Commanders Shavindra Silva and Jagath Jayasuriya , Ex-Navy Commander Wasantha Karannagoda and Former LTTE and TMVP Commander Vinayagamoorthy Muralitharan alias “Col”Karuna for serious human rights violations and abuses during the civil war in Sri Lanka.’ »

டி.பி.எஸ். ஜெயராஜ்

” தேசிய மக்கள் சக்தி யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் உள்ள 17 உள்ளூராட்சி சபைகளிலும் வெற்றி பெற்று நிருவாகங்களை அமைக்கும்.” கடந்த வியாழக்கிழமை ( மார்ச் 13) யாழ்ப்பாணத்தில் ஊடகவியலாளர்கள் கிளப்பிய கேள்விகளுக்கு பதிலளித்தபோது கடற்தொழில், நீர்வள அமைச்சர் இராமலிங்கம் சந்திரசேகர் மிகுந்த நம்பிக்கையுடன் கூறினார். எதிர்வரும் உள்ளூராட்சி தேர்தல்களில் போட்டியிடவிருக்கும் தேசிய மககள் சக்தி வேட்பாளர்களின் கட்டுப்பணத்தை செலுத்துவதற்காக அவர் யாழ்ப்பாணம் தேர்தல் செயலகத்துக்கு சென்றிருந்தார். அவருடன் தேசிய மக்கள் சக்தியின் யாழ்ப்பாண மாவட்ட பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் மூவரும் பிரதேச அமைப்பாளர்களுடன் கூட இருந்தனர்.

யாழ்ப்பாணத்தில் தேசிய மக்கள் சக்தியின் முக்கியமான ஆள் அமைச்சர் சந்திரசேகர் என்பது எல்லோருக்கும் தெரிந்ததே. பதுளை மாவட்டத்தின் பண்டாரவளையை சேர்ந்தவராக இருந்தாலும், சந்திரசேகரிடம் யாழ்ப்பாணத்தில் அரசியல் விவகாரங்களை யேற்பார்வை செய்து ஒருங்கிணைக்கும் பொறுப்பு ஒப்படைக்கப்பட்டிருக்கிறது. அவரே யாழ்ப்பாணம், கிளிநொச்சி நிருவாக மாவட்டங்களின் ஒருங்கிணைப்புக் குழுவின் தலைவராகவும் இருக்கிறார். இந்த இரு மாவட்டங்களையும் உள்ளடக்கியதே யாழ்ப்பாணத் தேர்தல் மாவட்டமாகும். சந்திரசேகர் தேசிய மக்கள் சக்தியின் தேசிய பட்டியல் பாராளுமன்ற உறுப்பினராக நியமிக்கப்பட்டார்.

தேர்தல்களில் போட்டியிடும் சகல அரசியல் கட்சிகளும் வேட்பாளர்களும் குறிப்பாக ஊடகங்களுடன் பேசும்போது வெற்றியில் நம்பிக்கையை வெளிப்படுத்தவதாக தெரிகிறது. தேர்தல் வெற்றி மீதான நம்பிக்கை அரசியல்வாதிகளுக்கு சாசுவதமாக பீறியெழும். அது வழமையாக எதிர்பார்க்கப்படுவதே. நூற்றுக்கணக்கான வாக்குகளைப் பெற இயலாத வேட்பாளர்களும் கூட தேர்தலுக்கு முன்னதாக தங்களுக்கு வெற்றி நிச்சயம் என்று தம்பட்டம் அடிப்பார்கள். யதார்த்தமாக நோக்கும்போது தேர்தல்கள் இடம்பெறுவதற்கு முன்னதாக தாங்கள் வெற்றி பெறுமாட்டார்கள் என்று எந்த வேட்பாளரும் கூறுவார்கள் என்று எதிர்பார்க்கமுடியாது. தேர்தலில் தோல்வியடைந்த பின்னரும் கூட பலர் தங்களுடன் போட்டியிட்டவர்கள் வாக்கு மோசடிகளில் ஈடுபட்டதாக அல்லது வாக்குகள் எண்ணும் செயன்முறைகளில் தலையீடு செய்ததாக குற்றஞ்சாட்டி ஆர்ப்பாட்டம் செய்வார்கள்.

இந்த பின்புலத்தில் பார்க்கும்போது, ஜனதா விமுக்தி பெரமுன (ஜே.வி.பி. ) தலைமையிலான தேசிய மக்கள் சக்தி சந்திரசேகர் எதிர்வு கூறுவதைப் போன்று உண்மையில் பெரிய வெற்றியை பெறுமா அல்லது அவரது நம்பிக்கை நடைமுறைக்கு ஒத்துவராதா என்ற கேள்வி எழுகிறது. ஒரு வருடத்துக்கு முன்னர் சந்திரசேகர் இவ்வாறு கூறியிருந்தால், அவர் கேலி செய்யப்பட்டிருப்பார். தேசிய மக்கள் சக்தி போன்ற சிங்கள ஆதிக்கத்திலான ஒரு தேசியக்கட்சி யாழ்ப்பாணத்தில் சகல உள்ளூராட்சி சபைகளையும் கைப்பற்றக்கூடியதாக இருக்கும் என்பது நம்பமுடியாதது.

ஆனால், கடந்த வருடத்தைய பாராளுமன்ற தேர்தல் முடிவுகள் நிலைவரத்தை முற்றாக மாற்றிவிட்டது. குறிப்பிடத்தக்க ஒரு அரசியல் திருப்பமாக யாழ்ப்பாணத்தில் தேசிய மக்கள் சக்தி பெரும்பாலான வாக்குகளைப் பெற்றது. போனஸ் ஆசனம் ஒன்றுக்கும் அது உரித்துடையதாக இருந்தது.

Continue reading ‘“அநுர அலை” சூழ்ந்து, தேசிய மக்கள் சக்தி யாழ்ப்பாண உள்ளூராட்சி தேர்தல்களில் பெரிய வெற்றியை பெறுமா?’ »

By Veeragathy Thanabalasingham

A compilation of Tamil translations of political essays written recently by D.B.S. Jeyaraj, a veteran journalist and prominent political analyst living amongst the expatriate Tamil community, has been published as a book titled ‘Arasiyal Athikarathin Varkka Maatram’ (‘Class shift in political power: Sri Lanka’s first Left President Anura Kumara Dissanayake’).

The book contains six articles on President Dissanayake’s (AKD) early life and political rise after he took office and three articles on the historic victory of the National People’s Power (NPP) at the Parliamentary Elections in the Northern and Eastern Provinces last year.

Jeyaraj’s book is a must-read both for its content and the fact that it is in Tamil. However, some reviewers have raised the question of whether Dissanayake’s rise could be described as victory of a ‘class struggle’ in the Marxian sense.

Knowing in advance that such a book was about to be published, political activists and journalists familiar with Jeyaraj’s writings asked the publishers (Kumaran Book House, Colombo) if he had written a class-based study of the change of regime in Sri Lanka from a Marxist perspective. The question was also raised at the book launch held two weeks ago at the Colombo Tamil Sangam.

Social, political, and human rights activist Swasthika Arulingam, in particular, made a somewhat critical comment on the title of the book, noting that Dissanayake’s assumption of the executive presidency or the formation of the Government by the NPP could not be, by any means, viewed as a class change of political power.

Identifying herself as a Leftist, Arulingam seems to have intended to say that the NPP’s assumption of power should not be interpreted as the coming to power of the working class by defeating the bourgeoisie in Sri Lanka. It is obvious that the title of the book has confused many.

When Jeyaraj was informed that the book was to be published with the title of ‘Class shift in political power,’ he said that he did not see the rise of Dissanayake and the NPP from the perspective of class and that such a title would make him uncomfortable. For Jeyaraj, the appropriate title for the book is ‘The life and politics of Anura Kumara Dissanayake.’

Continue reading ‘“President Anura Kumara Dissanayake symbolises a dramatic shift in the class bases of political power from a privileged minority of Colombo-centric, Westernised elites to a broad coalition of non-elite social forces.”’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

“The national people’s power will win all 17 local authorities in the Jaffna district and form administrations” was the confident assertion of Ramalingam Chandrasekar in Jaffna on Thursday(Mar 13). The minister of Fisheries and Aquatic and Ocean resources stated so while replying to questions by Jaffna journalists. The minister was at the elections office in Jaffna to pay the deposits for candidates contesting the forthcoming local authority polls. It was only upon arrival that the minister realised that it was not possible to pay the deposits as it was a Poya day holiday. Chandrasekar who was accompanied by a group consisting of the three NPP Jaffna district parliamentarians and divisional organizers were on their way out when accosted by journalists.

As is well known caninet minister Chandrasekar is the point man of the NPP in Jaffna. Though hailing from Bandarawela in the Badulla district, Chandrasekar has been tasked with the responsibility of overseeing and coordinating political matters in Jaffna. He is the chair of the consultative committees for the Jaffna and Kilinochchi administrative districts. Both districts together form the Jaffna electoral district. Chandrasekar was appointed as a national list MP to Parliament.

All Political parties and candidates contesting elections are seemingly confident of victory especially when talking to the media. The hope of electoral victory springs eternal for politicians.It goes with the territory. Even candidates who are not able to garner votes in three digits boast of imminent victory on the eve of an election. Realistically one cannot expect a candidate to say he or she will not win before the election takes place. Even after losing, many engage in protests accusing their rivals of vote fixing or tampering with the counting. prior to voting.

Viewed against this backdrop, the question that arises is whether the Janatha Vimukthi Peramuna(JVP) led National people’s power (NPP) will really perform well as predicted by Chandrasekar or whether the cabinet minister’s claim has to be taken with more than a pinch of salt. Had Chandrasekar made a statement like this a year ago, he may have been laughed at. It was unbelievable that a Sinhala dominated national party like the JVP led NPP could have captured all the local authority polls in Jaffna.

However last year’s Parliamentary election results have changed all that. In a remarkable political twist, the NPP known as the Theseeya Makkal Sakthi in Tamil obtained the most number of votes in Jaffna. This entitled it to a bonus seat. Thus the NPP won three seats in Jaffna. The NPP polled 80,830 (24.85%) votes in Jaffna.

The JVP led NPP got the better of Tamil nationalist parties such as the Ilankai Thamil Arasuk Katchi (ITAK), the Democratic Tamil National Alliance (DTNA) and the Ahila Ilankai Tamil Congress (AITC).These parties were able to garner only 63,327(19.47%), 22,513 (6.92%) and 27,986 (8.60%) respectively.

Continue reading ‘Will the Anura “Alai”(wave) Enable the JVP led NPP to do well in the Seventeen Local Authority Elections of Jaffna District ?’ »

By

Shreen Saroor

(Shreen Saroor is a peace and women’s rights activist and runs the Women’s Action Network (WAN) in Sri Lanka, a collective of women’s groups that empowers and advocates for women and women survivors of war, violence and other injustices)

A large van with four wheels, equipped with ambulance-style lights, pulled over to the side of the hardware store we were in, on the Pottuvil main road. The store owner, who had been worried about not having customers, suddenly brightened up. He said, “Ah, this guy is from Belgium, and he’s building a hotel here. Let me go and attend to him. At least I have a customer before I close for breaking my fast”.

Earlier, he had been complaining about slow business, following the deportation of about 90 tourists who had stayed in Arugam Bay illegally. After the October 2024 US embassy security alert, he felt that the number of tourists constructing and renovating hotels, houses, surfing schools, and restaurants had significantly decreased.

Another individual who runs a travel business told us, “We couldn’t extend the visas for about 98 tourists who overstayed, and now there are penalties. Yesterday, four of my clients had to leave because I couldn’t get their visas renewed as I used to. It’s difficult now because immigration officials are strictly adhering to the law.”

However, he noted that Israelis typically hold dual citizenship or long-term US visas, making it easier for them to obtain a long-term Sri Lankan residence visa, either as investors or employees in already registered foreign hotels and restaurants. “This also allows them to establish their businesses. Although many approvals are required, if they stay long enough and register a company with a local partner, they can legally run their businesses here,” he added.

Last year’s evacuation of tourists, based on the US embassy security alert, followed by the Sri Lankan police and Israel’s Security Council alert of an imminent attack on the anniversary of the Gaza war, led to hundreds of police and intelligence officers flooding the town, setting up patrols and roadblocks. We saw four checkpoints on the main road that Israelis dominate.

The checkpoints were somewhat consolidated and manned by armed forces. Following the security alert there have been four arrests under the Prevention of Terrorism Act (PTA). The arrests were made from different locations. The government justified the use of the PTA based on the US-led travel advocacy, and more recently, Islamic extremism has also been used as a justification for its use.

Continue reading ‘Influx of Israeli Tourists Leading to Intensified Security in Eastern Arugam Bay area Creates Fresh Problems for the Local Residents’ »

by Tisaranee Gunasekara

“Macavity, Macavity, there’s no one like Macavity,
There never was a Cat of such deceitfulness and suavity.
He always has an alibi, and one or two to spare:
At whatever time the deed took place – MACAVITY WASN’T THERE!”
TS Elliot (Macavity: The Mystery Cat)

In Sri Lanka, the borderline between fact and fiction, hard reality and wild fantasy is often porous. So in 2020, the authorities announced that a cat was caught smuggling drugs into the Welikada Prison. Photographs were released of police inspecting the offending feline and the incriminating evidence. “The feline delinquent was detained last week with two grams of heroin, two memory cards, and a memory chip hidden in a plastic bag tied to its collar,” explained The Daily Beast. But within days, the cat did a jail-break, never to be seen again. The cat escaped, revealed VICE, when the guards entered the cell with food. It was Macavity brought to life, the feline master-criminal created by TS Elliot in the poem Macavity: The Mystery Cat and popularised by Andrew Lloyd Weber in the musical, Cats.

From the mystery of the drug-smuggling cat to the mystery of the vanished IGP. On 28 February, the Matara Magistrate Court issued a warrant for the arrest of (temporarily suspended) IGP Deshabandu Tennakoon over the December 2023 shooting incident at WI5 Hotel in Weligama. When CID officials went to his private residence on the same day, they found him gone. Like Elliot’s Macavity, who was “the bafflement of Scotland Yard, the Flying Squad’s despair,” the IGP has been eluding the police ever since.

In July 2024, the Supreme Court issued an interim order preventing Deshabandu Tennakoon from functioning as the IGP due to the allegedly irregular nature of his appointment. President Anura Kumara Dissanayake appointed an acting IGP in September of that year, but Mr. Tennakoon remains the country’s top-cop until he resigns or is removed. Perhaps this nebulous state has addled official minds – for even on 28 February 2024 (more than seven months into his temporary suspension), Mr. Tennakoon retained his state-provided and public-funded 10-member security detail, four from the STF and six from the MSD.

So, not just a fugitive IGP but also a colluding system. Who permitted Mr. Tennakoon to keep such a large security detail, especially at a time when all VIP security is being stringently re-evaluated? Were the political authorities aware of this fact? The NPP/JVP in opposition would have screamed to high heaven about this abuse (and rightly so), but is silent about it in government.

Deshabandu Tennakoon “ran a criminal network, allegedly exploiting police officers under his command for unlawful activities…” (and) turned police officers into a ‘paramilitary force’, the AG’s Department has informed the Appeal Court. This, after all, is the meat of the charge against him, that he used officers from the Colombo Crime Division to attack a hotel owned by a personal enemy. Providing such an individual with a 10-member security team (four of them from the STF) would be foolhardy at best. It also turns the saga of the missing IGP from one individual’s depredations into systemic failure.

Continue reading ‘IGP Deshabandu Tennakoon “ran a criminal network, allegedly exploiting police officers under his command for unlawful activities and turned police officers into a ‘paramilitary force”.’ »

By

Kishali Pinto-Jayawardene

Has anyone spotted the very large elephant in the ‘Batalanda’ torture chamber, I wonder?

The ruse of ‘tabling’ the Commission Report

To be perfectly clear, this is not simply a word play on the United National Party’s (UNP) party symbol and its ruthless state-terror tactics to quell the South’s second youth uprising (1987-1989). That included employing the Batalanda Housing Scheme to torture suspected ‘Janatha Vimukthi Peramuna’ (JVP) insurrectionists. Rather, the question speaks to systemic impunity that also visits the National Peoples’ Power (NPP) Government led by a now rebranded JVP.

For those yet confounded by the tortuous intricacies of how Sri Lanka persistently evades and politicises accountability, we may pose a further probing question. What is the one factor in common between the shrill cries of the NPP Government which tabled the Batalanda Commission of Inquiry Report in Parliament with a predictably partisan flourish and former President and the UNP’s party leader, Mr Ranil Wickremesinghe?

Mr Wickremesinghe, as Minister of Industries at that time, was found ‘indirectly responsible’ in that Report for the Batalanda abuses. In short, that common factor is the singular insistence of both that the Commission of Inquiry report must be ‘tabled’ for its findings to proceed further.

This is an entirely wrong premise. No wonder that the Cabinet spokesman awkwardly stammered when asked to explain this stand by journalists a few days ago.

Continue reading ‘The tabling of the Batalanda Report by the NPP Govt is a transparent tactic with the dual motive of gathering maximum political mileage and potentially eliminating a political opponent’ »

By Ragavan

(The writer is a Tamil activist based in London)

This article explores Archuna Ramanathan’s derogatory remarks about women, and how it has inspired an ethnic nationalist discourse; and how Archuna re-enables a disinformation campaign of sexual slurs against women by invoking LTTE’s ethnic nationalism.

Archuna Ramanathan, an elected Member of Parliament from Jaffna district, made a parliamentary speech in which he referred to a woman from Ramanathapuram as a ‘prostitute’. This remark was widely condemned by individuals and organisations.

On 15 March 2025, Swasthika Arulingam, a human rights lawyer and activist, wrote a Facebook post condemning Archuna Ramanathan’s remarks and accused Archuna of using parliamentary privilege to harass women. Archuna Ramanathan responded to Swasthika’s post, mentioning her by name and made derogatory remarks about her. Subsequently the post was removed, maybe he was advised that there was a risk of a lawsuit. But that day itself he published another longer post without naming Swasthika. But his references made it obvious that he was targeting her.

He focused on an opinion expressed by Swasthika nearly a year and a half ago which stated that the LTTE was an outfit with fascist tendencies. He shared a post by Vanni Oolal Ethirppu Ani (Vanni anti corruption movement) which directly mentioned that Swasthika had discredited the LTTE. They soon began posting slanderous and misleading content about Swasthika. They posted Swasthika’s photo with the title ‘The LTTE is a ruthless fascist organisation – Swasthika’. The same image was also used by the Tamil nationalists when she was prevented from speaking at the University of Jaffna.

Archuna’s post itself is a strongly worded attack on Swasthika, a woman political activist, framed in nationalist and misogynistic rhetoric. It starts with the following:

“She insulted our national leader…She insulted 44,000 martyrs. She insulted my brothers who sacrificed their lives, bodies, and blood for the Tamil people

My brothers, who stood by my leader, Now ask from their graves. ‘Brother, you are still alive, aren’t you?’ The one who called my leader’s movement a fascist framework. Time has kept her alive until now. Doesn’t that bother you, brother?”

Continue reading ‘Archuna Ramanathan’s Attack on Swathika Arulingam: The re-enabling of a disinformation campaign of sexual slurs against women by invoking LTTE’s ethnic nationalism.’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

Local Authority elections are looming large on the Sri Lankan political horizon .The anticipated Island-wide “mini-election” has resulted in much activity among Sri Lanka’s political parties, groups and organizations. The Tamil dominated Northern province and Tamil majority Eastern province are also caught up in this election excitement.

There have been diverse attempts by concerned Tamil political parties to strike up new alliances or engage in strategic re-allignment in preparation for the polls. The primary objective of course is to perform well at the local authority polls. Furthermore the anticipated local elections have an important dimension this time as opposed to earlier times.

In the past, elections in the Tamil speaking regions was a “Tamilised” exercise. The competition was on two levels. The Tamil nationalist parties competed against each other on one level. On another level there was a clash between Tamil parties adopting a confrontational approach towards the governments of the day and Tamil parties adopting a cooperative approach or being aligned with the governments in power.

This political environment underwent a drastic change at the 2024 Parliamentary elections. For the first time in Sri Lanka’s post-independence history, a Sinhala dominated “national”party performed exceptionally well in the Northern and Eastern provinces.

The Janatha Vimukthi Peramuna(JVP)led National People’s power(NPP) obtained five out of twelve MP seats in the Northern province. The JVP-NPP got seven out of sixteen seats in the Eastern Province. Of these MPs,seven were Tamils and Five Sinhalese. The JVP-NPP Tamil MP breakdown was Jaffna -3, Wanni-2, Trincomalee -1 and Batticaloa-1. The Sinhala MP breakdown was four in Amparai and one in Trincomalee.

The Tamil parties in contrast fared poorly except for the Ilankai Thamil Arasuk Katchi(ITAK)known in English as the Federal Party (FP). The ITAK/FP won two seats in the North and five in the east. The JVP/NPP on the other hand got five Tamil MPs in the north and two in the east. The jewel in theJVP-NPP crown of victory was its remarkable success in Jaffna the stronghold of Tamil nationalism. The JVPNPP got three of the six seats in Jaffna.

Continue reading ‘Why are Tamil Nationalist Political Parties Unable to Forge Unity or Adopt a Unified Approach to Surmount Challenges Faced by the Tamil People in Sri Lanka?’ »

டி.பி.எஸ். ஜெயராஜ்

இலங்கை கடந்த காலத்தில் மிகவும் திறமைவாய்ந்த பல பத்திரிகையாளர்களை தோற்றுவித்திருக்கிறது. சிங்கள, தமிழ் அல்லது ஆங்கிலப் பத்திரிகைகளில் எழுதிய இந்த மேன்மையான பத்திரிகையாளர்கள் பல வருடங்களாக பரந்தளவு வாசகர்களை கவர்ந்ததுடன் தங்களது முத்திரையைப் பதித்துச் சென்றிருக்கிறார்கள். சிலர் இரு மொழிகளிலும் பணியாற்றினார்கள். துரதிர்ஷ்டவசமாக, இவர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் தாங்கள் எழுதிய பத்திரிகைகள் அல்லது சஞ்சிகைகளின் மொழியைத் தெரிநனதவர்களினால் மாத்திரமே அறியப்பட்டிருந்தார்கள். ஒரு பிரிவு வாசகர்களின் வீடுகளில் அன்றாடம் பேசப்படுகின்ற பெயர்களாக இருந்த போதிலும், இந்த பத்திரிகையாளர்கள் மற்றைய வாசகர்களினால் உண்மையில் அறியப்படாதவர்களாகவே இருந்தார்கள்.

இத்தகைய பின்புலத்தில் இந்த கட்டுரை துடிப்பாக பணியாற்றிய காலத்தில் ஒரு ஜாம்பவானாக தமிழ்ப் பத்திரிகை உலகில் கோலோச்சிய ஒரு பத்திரிகையாளர் மீது கவனத்தை செலுத்துகிறது. 36 வருடங்களாக வீரகேசரி தமிழ்த் தினசரியின் யாழ்ப்பாண நிருபராக பணியாற்றிய சின்னத்தம்பி செல்லத்துரையின் பிறப்பு நூற்றாண்டு 2025 பெப்ரவரி 26 ஆம் திகதி வந்துபோனது. ஒரு பிராந்திய நிருபராக இருந்தபோதிலும், வீரகேசரி ஊடாக அவர் தனக்கென்று தனித்துவமான பெயரை ஏற்படுத்திக்கொண்டார். யாழ்ப்பாணத்தில் இருந்து வீரகேசரிக்கு அவர் அனுப்பிய செய்திகளின் அளவும் தரமும் தமிழ்ப் பத்திரிகை உரகில் அவரை தமிழ்ப் பத்திரிகை உலகில் ஒரு ” காவிய நாயகனாக ” விளங்கவைத்தன சின்னத்தம்பி செல்லத்துரை அவரது காலத்தில் யாழ்ப்பாண பத்திரிகையாளர்களில் முதன்மையானவாராக திகழ்ந்தார்.

95 வருடங்களுக்கு முன்னர் தொடங்கப்பட்ட வீரகேசரி பத்திரிகை 2030 ஆம் ஆண்டில் அதன் நூற்றாண்டு நிறைவைக் கொண்டாடப் போகிறது. புகழ்பெற்ற வீரகேசரி இலங்கையில் முன்னணி தமிழ்ப் பத்திரிகையாக விளங்குகிறது. அந்த எழுச்ச்சியைச் சாத்தியமாக்கியவர்கள் அதன் கடந்தகால் ஆசிரியர்கள், உதவி ஆசிரியர்கள், நிருபர்கள், கட்டுரையாளர்கள் மற்றும் பிராந்தியச் செய்தியாளர்களுமேயாவர். வீரகேசரியின் வெற்றிக்கு பங்களிப்புச் செய்தவர்கள் மத்தியில் செல்லத்துரை மிகவும் முக்கியமானவர். அவரது தொழில்சார் வாழ்க்கை வீரகேசரியுடன் விடுவிக்க முடியாத வகையில் பின்னிப் பிணைந்ததாகும். அவர் ” வீரகேசரி செல்லத்துரை ” என்றே பரவலாக அழைக்கப்பட்டார்.

Continue reading ‘யாழ்ப்பாண பத்திரிகையாளர்களில் முதன்மை வாய்ந்தவராக விளங்கிய வீரகேசரியின் ” செய்தி மன்னன்” செல்லத்துரை’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

Gamini Fonseka has been my favourite Sinhala film actor . since childhood. Gamini entered my life when I was about eight years old. The place he did so was a movie theatre in Maradana bearing his own name Gamini. ‘Ran Muthu Duwa’ was my first Sinhala movie.

The family went to see it for two reasons. One reason, because it was the first Sinhala technicolour film and the other, to see the famed underwater scenes made possible by Mike Wilson. Gamini along with Jeevarani, Shane Gooneratne and Joe Abeywickrema starred in it. Gamini’s acting, dancing and fighting captivated me. The song sequence ‘Pipee Pipee Renu Natana’ remains fresh in memory even now.

I was well and truly hooked after seeing Gamini for the first time on screen. I never ever recovered. There was hardly a Gamini Fonseka film that I missed in my younger days. Gamini Fonseka became a permanent part of my childhood movie memories. He remains there forever.The movie-monarch’s 89 th birth anniversary will be celebrated on March 21.

Gamini Fonseka was a man whom I loved as an actor, appreciated as a director, admired as a politician and above all respected as a decent human being. Writing about Gamini Fonseka is always a pleasant and delightful exercise for me. I have often done so before and will be revisiting some of my earlier writings to enhance this article.

Continue reading ‘Sinhala Cinema’s Superstar Gamini Fonseka was an Artistically Acclaimed and Commercially Valued Actor.’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

Sri Lanka known earlier as Ceylon has produced many journalists of a high calibre in the past.These excellent scribes writing in Sinhala, Tamil or English newspapers acquired a large readership and made their mark over the years. Some were bi-lingual too. Unfortunately most of these journalists were known only to people proficient in the language of the newspapers or journals they wrote for. Despite being household names to one segment of readers, these illustrious members of the fourth estate were virtually unknown to other readers.

It is in this context that this column focuses on a scribe who in his heyday, bestrode the world of Tamil journalism like a colossus. Sinnathamby Sellathurai whose birth centenary was on 26th February 2025 was the Jaffna correspondent of the Tamil daily “Virakesari” (Valiant lion) for 36 years. Although a provincial correspondent, Sellathurai made a name for himself at and through the Virakesari .The quantitative output and qualitative nature of the news stories he filed from Jaffna made him a legend in the Tamil journalistic realm. Sinnathamby Sellathurai was regarded as the doyen of Jaffna journalists during his time.

The ”Virakesari”founded 95 years ago in 1930 will celebrate it’s centenary in 2030. The reputed newspaper is regarded as the leading Tamil newspaper in Sri Lanka. This rise to the top was made possible by the newspaper’s editors, sub-editors, reporters,feature writers and provincial correspondents of yore. Sellathurai was foremost among those who contributed to the “Virakesari”’s success. His professional life was inextricably ,inter-twined with that of the newspaper. So much so that he was widely referred to as “Virakesari Sellathurai”.

Continue reading ‘Tamil Daily Virakesari’s “Seithi Mannan” (News King) Sellathurai was the Doyen of Jaffna Journalists.’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

The lengthy secessionist war between the Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) and the Sri Lankan armed forces as well as the brutal suppression of the Janatha Vimukthi Peramuna (JVP) uprising have created the “enforced disappearance” phenomenon in Sri Lanka. So much so that at one time Sri Lanka enjoyed the dubious distinction of being second only to Iraq in the case of disappearances.

A victim of an enforced disappearance is distinctly different from a missing person. An nforced disappearance is the state-sanctioned taking of a person followed by a refusal to acknowledge the taking or disclose the fate or location of that disappeared person. This terrible injustice has been ravaging the island of Sri Lanka for many years.

People from different communities in the Island have been made to disappear in the past but the bulk of the victim tally have been Tamils of the Northern and Eastern provinces. It is against this backdrop that family members, relatives and friends of those victimised by the evil known as “enforced disappearances” have been conducting a continuous campaign that has completed eight years and is nearing 3000 days.

This struggle known as “Poaraattam” in Tamil is waged by the kith and kin of persons who have been made to “disappear” over the past years.It is undertaken without break by groups of volunteers on a rotational basis. The participants are mainly women.

This long drawn out “poaraattam”that commenced on 20 February 2017 marked the completion of eight years on 20 February 2025. The unfinished protest campaign will reach the 3000 day milepost in May this year. This relentless struggle seeking truth and justice waged by by parents, siblings, spouses and offspring for their nearest and dearest who have been forcibly made to disappear is arguably the longest campaign of its kind in Sri Lanka.

Continue reading ‘The Long -Drawn – Out , Unfinished “Poaraattam ” (Struggle) by Loved Ones of the Forcibly Disappeared Tamil People Reaches Eight Year Milepost.’ »

By Tisaranee Gunasekara

“…in all things, there are trade-offs.” – Joseph Stiglitz (The Road to Freedom: Economics and the Good Society)

On 12 April 2022, Sri Lanka declared bankruptcy. Two days later, SriLankan, the national carrier, unveiled a plan to lease up to 21 new aircrafts.

The plan failed, as it was bound to. The fact that it was made during a time of terminal economic crisis symbolises the disconnect between policymaker perceptions and the antipodal reality on the ground.

The existence of SriLankan is not essential to the national economy, national security or popular wellbeing. Yet, successive Governments have pumped billions of rupees into this financial black hole, as if keeping Sri Lanka going is contingent on keeping SriLankan afloat.

The NPP/JVP too has failed to escape this attitudinal straitjacket. The new Government, in its first Budget, has allocated Rs. 20 billion to the serially loss-making national carrier.

Between 2010 and 2014, President Mahinda Rajapaksa spent Rs. 3,572 million on foreign trips, according to a presentation made to Parliament by Prime Minister Harini Amarasuriya. The momentous trip he made to the UK to attend the passing-out parade of his second son Yoshitha from a British naval academy is not included in that figure, for it happened in December 2007.

The story is simple, sordid, and quintessentially Rajapaksa. President Mahinda wanted SriLankan to clear 35 seats for his entourage on an overbooked flight from London to Colombo via Male. The carrier, then under Emirates management, refused to comply offering to accommodate the president and some members of his entourage.

Continue reading ‘What the NPP/JVP does today would decide how Sri Lanka fares in the years ahead. The potentialities are many, but ignorance, myopia, and habit can lead us astray, again.’ »

By

Swasthika Arulingam

USAID funding was abruptly withdrawn from several countries including Sri Lanka. As a result many workers working for NGOs in Sri Lanka lost their jobs without salaries. Smaller organisations specifically have come under stress due to staff terminations.

Hence while in other countries USAID was funding essential food, medicine and infrastructure in Sri Lanka it was layoffs of perhaps a 1000 or so NGO workers.

The USSAID like most other donors do not fund out of a bleeding heart. In the early days when every aspect of our lives was not digitalised and surveillance had to be done manually, USAID projects through their attendance sheets and ‘milestones’ and pictures were used for data collection and surveillance.

However in the past decade or so USAID funding like most other large donor funding have been used to ‘manage’ politics and prevent actual resistance from emerging. So for instance, in 2017 USAID was actively involved in funding the Sri Lankan Government to draft labour laws which were anti-labour but at the same time it was funding labour NGOs to supposedly fight for labour rights of workers.

Continue reading ‘I hope the end of the USAID funding becomes a learning lesson for all of us engaged in mass politics. In the short run we may appear weak however in the long run this is what will build strong resistance movements which we so badly need’ »

(Text of a media statement issued by “Justice for All” on 3 March 2025 under the heading “Need for Action Amidst Increasing Violence in Sri Lanka”)

We draw the country’s urgent attention to the recent spate of murders which raises questions on the state of the rule of law, security and the functioning of key institutions tasked with law and order in Sri Lanka.

The month of February alone witnessed a shocking wave of killings including the murder of a suspect in broad daylight at a Magistrate Court in Colombo while he was in the custody of prison authorities.

Soon after, reports emerged of the death by shooting of two suspects who were in the custody of the police in Kotahena. The same week also witnessed other incidents, particularly, the killing of three persons including two children in Middeniya.

These and other killings raise multiple questions on the role and responsibility of state entities such as the police and prison authorities who have failed in their duty of providing protection to those in their custody and for maintaining law and order in the country.

These murders speak to the deteriorating law and order situation in the country, a condition which is becoming exposed in the context of political change in Sri Lanka.

An unprecedented economic crisis, elite driven political rule, entrenched corruption and the erosion of the rule of law propelled Sri Lankans to agitate for a system change and a new political culture premised on accountability and transparency.

In 2024, this demand saw a massive mandate given to President Anura Kumara Dissanayake and the National Peoples Power (NPP). The citizen-led electoral expression sought to signal a break from the past of multiple cycles and many forms of violence and blatant impunity.

Continue reading ‘The recent killings, including the murder within a court premises, indicates that individuals and institutions of state power continue to act with impunity, believing that they can continue to do so despite the change of govt. – “Justice for All”’ »

கனடாவில் வாழும் மூத்த பத்திரிகையாளரும் அரசியல் ஆய்வாளருமான டி.பி.எஸ். ஜெயராஜ் எழுதிய ‘ இலங்கையில் அரசியல் அதிகாரத்தின் வர்க்க மாற்றம் ; இலங்கையின் முதலாவது இடதுசாரி ஜனாதிபதி அநுர குமார திசநாயக்க ‘ என்ற நூல் வெளியீட்டு நிகழ்வு எதிர்வரும் ஞாயிற்றுக்கிழமை (9/3) மாலை 5.30 மணிக்கு கொழும்பு தமிழ்ச்சங்கத்தின் விநோதன் மண்டபத்தில் இடம்பெறவிருக்கிறது.

இந்த நூல் குமரன் புத்தக இல்ல பிரசுரமாக வெளிவருகிறது.

டி.பி.எஸ். ஜெயராஜ்

<em>தமிழில் தேசியகீதத்தை இசைத்தல் -2

இலங்கையின் தேசியகீதத்தை தமிழில் இசைப்பதன் வரலாற்றை கடந்த வாரம் வெளியான இந்த கட்டுரையின் முதல் பாகம் சுருக்கமாக விளக்கியது. இரண்டாவதும் இறுதியுமான இந்த பாகம் தமிழில் தேசியகீதத்தை இசைப்பதில் பல வருடங்களாக காணக்கூடியதாக இருந்த பின்னடைவையும் முன்னேற்றத்தையும் பற்றி ஆராய்கிறது. ஏற்கெனவே குறிப்பிட்டதை போன்று தமிழ் தேசியகீதப் பிரச்சினை ஒரு வகையில் இலங்கை நெருக்கடி தீவிரமடைந்ததை அடையாளபூர்வமாக குறித்துக் காட்டுவதாகவும் அமைந்தது.

இனநெருக்கடி தீவிரமடைந்த நிலையில் இலங்கையில் நிலைவரங்கள் எல்லாம் முற்றுமுழுதாக மாற்றமடைந்து சிங்கள, தமிழ்ச் சமூகங்கள் மெதுமெதுவாக பிரிந்து சென்றன. 1956 ஆம் ஆண்டுக்கு முன்னர் அனேகமாக யாழ்ப்பாணத்தில் ஒவ்வொரு முக்கிய பாடசாலையிலும் மாணவர்களுக்கு சிங்களம் படிப்பிக்க சிங்கள ஆசிரியர்கள் ( அவர்களில் பலர் பௌத்த பிக்குமார்) இருந்தனர். அது தன்னியல்பாகவே நடைபெற்றது. தமிழைப் புறந்தள்ளி உத்தியோகபூர்வ தொழியாக சிங்களம் மாத்திரம் திணிக்கப்பட்ட பிறகு அந்த நடைமுறை இல்லாமல் போய்விட்டது.

அதைப் போன்றே தமிழ்ப் பகுதிகளில் பாடசாலைகளில் தமிழில் தேசியகீதம் இசைப்பதும் வழக்கத்தில் இல்லாமல் போனது. தெற்கில் உள்ள தமிழ்ப் பாடசாலைகளிலும் இது ஓரளவுக்கு பிரதிபலித்தது. ஆனால், நாட்டின் பல பாகங்களில் தமிழ்மொழி மூல முஸ்லிம் பாடசாலைகள் பலவற்றில் தமிழில் தேசியகீதம் இசைக்கும் நடைமுறை தொடர்ந்தது.

தமிழ் அரசியல் மனமும் (Tamil political psyche ) பல தசாப்தங்களாக மாற்றம் கண்டுவிட்டது இராமநாதன் — அருணாச்சலம் காலத்தில் தமிழர்கள் தங்களை இந்த தேசத்தை தாபிக்கும் இரு இனங்களில் ஒரு இனமாக, சிங்களவர்களுக்கு சமமானவர்களாக நோக்கினார்கள் ; ஜீ.ஜீ. பொன்னம்பலம் காலத்தில் தமிழர்கள் தங்களை இலங்கை முழுவதிலும் பிரதானமான சிறுபானமைச் சமூகமாகப் பார்த்தார்கள் ; எஸ். ஜே.வி. செல்வநாயகம் காலத்தில் தமிழர்கள் தங்களை வடக்கு — கிழக்கில் ஒரு பிராந்திய சிறுபான்மையினத்தவர்களாக கருதினார்கள் ; அமிர்தலிங்கம் காலத்தில் தமிழர் ஐக்கிய விடுதலை கூட்டணியின் தோற்றத்தை அடுத்து தமிழர்கள் தங்களை தனியான ஒரு தாயகத்துக்கும் சுயநிர்ணய உரிமைக்கும் உரித்துடைய தனித்துவமான ஒரு தேசிய இனமாக கருதினார்கள் ; வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரனும் ஏனைய தமிழ்த் தீவிரவாத தலைவர்களும் தமிழீழத்துக்கான 1977 ஆணையின் அடிப்படையில் இந்த தாயகத்தின் விடுதலைக்கு ஆயுதமேந்திய போராட்டத்துக்கு தலைமை தாங்கினார்கள்.

Continue reading ‘இலங்கையராகவும் தமிழராகவும் இலங்கையில் அமைதியாக இருக்கும் பெரும்பான்மையான தமிழர்கள் தமிழில் தேசியகீதத்தை இசைக்கவும் தங்களது நாட்டுடன் தங்களை அடையாளப்படுத்திக் கொள்ளவும் விரும்புகிறார்கள்’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

Notorious drug trafficker and criminal gang leader Sanjeewa Kumara Samararathne known as ‘Ganemulla Sanjeewa,’ was shot dead in the No. 5 Magistrate’s Court within the Hulftsdorp Court Complex thisweek.. The suspected assassin was arrested in the Paalaavi area of Puttalam. It was announced first that the arrested person was 34-year-old Mohamed Azman Sherifdeen. Subsequently Public Security minister Ananda Wijepala disclosed that the suspected killer was Samindu Dilshan Piyumanga Kandanaarachchi from Maharagama.

A predictable outcome of Ganemulla Sanjeewa’s murder is the intense media focus on his life. A litany of offences allegedly committed by him or he was involved in are being publicized by various sections of the media and social media. Some of these appear to be exaggerated or distorted.Nevertheless the negative aspects of Genemulla Sanjeewa’s past cannot be downplayed or overlooked by the media in the current context.

It is interesting to note that Ganemulla Sanjeewa was at one time suspected of being involved in a conspiracy to assassinate a prominent Tamil politician from the Ilankai Thamil Arasuk Katchi(ITAK). This was none other than former Jaffna district MP Mathiaparanan Abraham Sumanthiran known as MA Sumanthiran.

The law enforcement authorities were then acting on the basis that several members of the Colombo underworld including Sanjeewa had been enlisted by sections of the Sri Lankan Tamil Diaspora to kill Sumanthiran in Colombo. After a period of detention, Ganemulla Sanjeewa and others were released due to lack of adequate evidence.

Ganemulla Sanjewa’s murder has revived some interest in the matter concerning Sumanthiran. A major reason for the revival of interest in the Ganemulla Sanheewa – MA Sumanthiran episode is due to a hostile media campaign being directed against Sumanthiran. What happened was this.The president’s counsel who has been an MP for 15 years from 2010 onwards was not elected to Parliament in the 2024 elections.

Continue reading ‘Was Notorious Gangster Ganemulla Sanjeewa Involved in a Plot Hatched by Diaspora Elements to Murder Ex-MP for Jaffna, MA Sumanthiran?’ »

டி.பி.எஸ்.ஜெயராஜ்

போதைப்பொருள் கடத்தல்காரரும் பாதாளஉலக கும்பலின் தலைவருமான ‘ கணேமுல்ல சஞ்சீவ ‘ என்று அறியப்பட்ட சஞ்சீவ குமார சமரரத்ன கடந்தவாரம் புதுக்கடை நீதிமன்ற கட்டிடத்தொகுதியில் 5ஆம் இலக்க மாஜிஸ்திரேட் நீதிமாறத்திற்குள் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார். கொலைச் சந்தேகநபர் புத்தளம் பாலவி பகுதியில் கைது செய்யப்பட்டார். கைது செய்யப்பட்டவர் 34 வயதுடைய முஹமட் அஸ்மான் ஷெரீப்தீன் என்று முதலில் அறிவிக்கப்பட்டது. பிறகு பொதுப் பாதுகாப்பு அமைச்சர் ஆனந்த விஜேபால கொலைச் சந்தேகநபர் மகரகமவைச் சேர்ந்த சமிந்து டில்ஷான் பியூமங்க கந்தனாராச்சி என்று அறிவித்தார்.

கணேமுல்ல சஞ்சீவவின் வாழ்க்கை மீது ஊடகங்கள் குவித்திருக்கும் தீவிர கவனம் அவரின் கொலையின் எதிர்பார்க்கப்பட்ட ஒரு விளைவேயாகும். அவர் செய்ததாக அல்லது சம்பந்தப்பட்டதாக கூறப்படும் பெருமளவு குற்றச்செயல்கள் ஊடகங்களின் பல்வேறு பிரிவுகளினாலும் சமூக ஊடகங்களினாலும் வெளியிடப்பட்டதேயாகும். அந்த குற்றச்செயல்களில் சில மிகைப்படுத்தப்பட்டவையாக அல்லது திரிபுபடுத்தப்பட்டவையாக தோன்றுகின்றன. அவ்வாறு இருந்தாலும், கணேமுல்ல சஞ்சீவவின் கடந்த காலத்தின் எதிர்மறையான அம்சங்கள் தற்போதைய பின்புலத்தில் ஊடகங்களினால் குறைத்து மதிப்பிடக்கூடியவையோ அல்லது கவனிக்காமல் விடப்படக்கூடியவையோ அல்ல.

இலங்கை தமிழரசு கட்சியின் முக்கியமான ஒரு அரசியல்வாதியைக் கொலை செய்வதற்கு முன்னர் மேற்கொள்ப்பட்ட ஒரு சதித்திட்டத்தில் கணேமுல்ல சஞ்சீவ சம்பந்தப்பட்டதாக சந்தேகிக்கப்பட்டது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. அந்த அரசியல்வாதி வேறு யாருமல்ல, யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தின் முன்னாள் பாராளுமன்ற உறுப்பினரான மதியாபரணம் ஆபிரகாம் சுமந்திரனேயாவார்.

கொழும்பில் வைத்து சுமந்திரனை கொலை செய்வதற்கு சஞ்சீவ உட்பட கொழும்பு பாதாள உலக கும்பலைச் சேர்ந்த பல உறுப்பினர்களின் உதவியை புலம்பெயர் தமிழ்ச் சமூகத்தின் மத்தியில் உள்ள சில பிரிவினர் உதவியை நாடினார்கள் என்ற அடிப்படையில் பொலிசார் அன்று விசாரணைகளை முன்னெடுத்தனர். ஒரு குறிப்பிட்ட காலம் தடுப்புக்காவலில் இருந்த பிறகு கணேமுல்ல சஞ்சீவவும் மற்றையவர்களும் அவர்களுக்கு எதிராக போதிய சான்றுகள் இல்லை என்ற அடிப்படையில் விடுதலை செய்யப்பட்டனர்.

கணேமுல்ல சஞ்சீவவின் கொலை சுமந்திரன் தொடர்பான விவகாரத்தின் மீது மீண்டும் கவனத்தை திருப்பியிருக்கிறது. சுமந்திரனுக்கு எதிராக மேற்கொள்ளப்படும் ஊடகப் பிரசாரம் ஒன்றே கணேமுல்ல சஞ்சீவ — சுமந்திரன் கதையின் மீது கவனம் மீண்டும் திரும்பியதற்கான ஒரு முக்கிய காரணமாகும். நடந்தது இதுதான். 2010 ஆம் ஆண்டு தொடக்கம் 15 வருடங்களாக பாராளுமன்ற உறுப்பினராக இருந்த ஜனாதிபதி சட்டத்தரணி சுமந்திரன் 2024 தேர்தலில் பாராளுமன்றத்துக்கு தெரிவாகவில்லை.

குறைக்கப்பட்ட பாதுகாப்பு

ஜனாதிபதி அநூரா குமார திசாநாயக்கவும் ஜனதா விமுக்தி பெரமுன (ஜே.வி.பி.) தலைமையிலான தேசிய மக்கள் சக்தி அரசாங்கமும் அமைச்சர்களுக்கும் ஏனைய அதிமுக்கிய பிரமுகர்களுக்கும் வழங்கப்பட்ட பாதுகாப்பை குறைப்பதற்கு தீர்மானம் எடுத்தது என்பது எல்லாருக்கும் தெரியும். ஒவ்வொரு பாராளுமன்ற உறுப்பினரின் தனிப்பட்ட பாதுகாப்புக்கும் அமைச்சர்களுக்கான பாதுகாப்பு பிரிவில் இருந்து இரு பாதுகாப்பு அதிகாரிகளை வழங்கும் நடைமுறையும் நிறுத்தப்பட்டது.

பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களுக்கு வழங்கப்பட்ட தனிப்பட்ட பாதுகாப்பு நிறுத்தப்பட்டது. முன்னாள் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களுக்கும் எந்த பாதுகாப்பும் கிடையாது. ஆனால், பொதுப் பாதுகாப்பு அமைச்சு சில பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களினதும் முன்னாள் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களினதும் பாதுகாப்பு அச்சுறுத்தல் தொடர்பில் மதிப்பீடு ஒன்றைச் செய்து அதன் பிரகாரம் அவர்கள் ஒவ்வொருக்கும் இரு பொலிஸ் மெய்க்காவலர்களை அனுமதித்தது. முன்னாள் அமைச்சர்கள் ரிறான் அலஸ், டக்ளஸ் தேவானந்தா மற்றும் பிள்ளையான் என்ற சிவனேசதுரை சந்திரகாந்தன் ஆகியோரும் அவர்களில் அடங்குவர். முன்னாள் எதிர்க்கட்சி பாராளுமன்ற உறுப்பினரான சுமந்திரனின் பாதுகாப்புக்கும் இரு அதிகாரிகள் வழங்கப்பட்டனர்.

Continue reading ‘பாதாளஉலக கும்பலின் தலைவர் கணேமுல்ல சஞ்சீவ , யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தின் முன்னாள் பாராளுமன்ற உறுப்பினரான ம. ஆ. சுமந்திரனை கொலை செய்வதற்கான சதித்திட்டத்தில் சம்பந்தப்பட்டாரா?’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

Sri Lanka’s premier political party representing the Tamils of the Northern and Eastern provinces is the Ilankai Thamil Arasuk Katchi(ITAK)known in English as the Federal Party(FP). The ITAK is currently the third largest party in Parliament with eight seats. The 75 year old party lost two of its senior most leaders within a span of eight months.

Former Trincomalee district MP Rajavarothayam Sampanthan passed away on 30 June 2024 at the age of 91. Former Jaffna district MP Somasundaram ”Maavai” Senathirajah died on 29 January 2025 at the age of 82.. The loss of these two veterans with over sx decades of political experience has created a vacuum that would be hard to fill.

Senathirajah was not an MP at the time of his death. Sampanthan however was serving as an MP when he breathed his last. The nonagenarian Rajavarothayam Sampanthan was the oldest MP in the previous Parliament. Furthermore Sampanthan who entered Parliament first in 1977 had been for long regarded as the doyen of Sri Lankan Tamil politicians.Sampanthan’s 92nd birth anniversary was commemorated on Feb 5 by his family,followers and friends. It is against this backdrop therefore that this column focuses on Sampanthan with the aid of earlier writings.

An illustrative aspect of Sri Lankan Tamil political history is the phenomena of influential leaders emerging and dominating at different times . The Ponnambalam brothers Ramanathan and Arunachalam, A.Mahadeva, GG Ponnambalam, SJV Chelvanayagam and Appaipillai Amirthalingam are democratic leaders who held sway at different periods of time. The rise of armed Tamil militancy along with Veluppillai Prabhakaran’s enforced leadership is a different kettle of fish altogether.

.
By the yardstick mentioned above, the post-war years from 2010 to 2024 could be regarded as the period of Rajavarothayam Sampanthan’s leadership. Even though his grip had slackened in the last few years, Sampanthan remained the undisputed Sri Lankan Tamil leader in stature as well as in symbolic terms. He was the ITAK leader until 2014 and the leader of the Tamil National Alliance (TNA) parliamentary group for many years until his demise.

Continue reading ‘Veteran Trincomalee MP Rajavarothayam Sampanthan was Post- war Leader of Sri Lankan Tamils from 2010 to 2024.’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

Sri Lanka known earlier as Ceylon has produced several businessmen and industrialists of great repute over the years. There were however only a few who captured the popular imagination of the people. One such person was the industrial tycoon and media magnate Upali Wijewardene known widely as Upali. One could even say that there was none quite like him in the realm of Sri Lankan commerce.. The dynamic Upali Wijewardene was truly an icon of his times.

Upali interacted on a higher plane with transnational captains of industry and commerce on equal terms. Yet, he retained the loyalty and affection of his employees and workers who simply adored him. More importantly, the Sri Lankan masses despite being exposed to left wing rhetoric for decades, loved this high-profile capitalist. Upali was indeed a beloved homegrown businessman.

It was my privilege to be associated with Upali slightly and briefly during the years 1978 – 1983. As a journalist on the Tamil Daily “Virakesari”, I covered the Greater Colombo Economic Commission (GCEC) or “Free Trade Zone” from 1978 -1981. Upali was the first Director General of the GCEC. Later in 1981, I began working as a staff reporter on the English Daily “The Island” published by Upali Newspapers Ltd of which he was the proprietor. It was in 1983 that Upali went missing. I was then working at “The Island”.

If Upali Wijewardene was among the living now, he would have reached the age of 87 this year on February 17. Alas, this was not to be, as he disappeared 42 years ago on Feb 13, 1983, just four days before his 45th birthday.

I intend focusing on this remarkable personality in these columns to honour and pay tribute to his memory in this eventful week of two significant anniversaries in the life of Upali Wijewardene. I have written about Upali on earlier occasions too and would be drawing from such writings in penning this article.

Continue reading ‘Upali Wijewardene : Sri Lanka’s Immensely Popular Indigenous Tycoon.’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

The first part of this article published last week briefly outlined the history of Sri Lanka’s national anthem being sung in Tamil. In this second and final part, the focus would be on the regress and progress of the national anthem rendition in Tamil over the years. As stated earlier the Tamil national anthem issue is in a sense symptomatic of the escalating ethnic crisis in Sri Lanka.

All things changed utterly in Sri Lanka as the ethnic conflict escalated and the Sinhala and Tamil communities slowly drifted apart. Before 1956 almost every major school in Jaffna had Sinhala teachers (many of them Buddhist priests)to teach Sinhala to students. This was done voluntarily.After Sinhala was imposed as the sole official language to the exclusion of Tamil this practice ceased.

Likewise the singing of the national anthem in Tamil also went out of vogue in the Tamil area schools. This was reflected to some extent in Tamil schools in the South too but several Tamil medium Muslim schools continued with the practice of singing the national anthem in Tamil in many parts of the Island.

The Tamil political psyche too had changed over the decades. Tamils saw themselves as being on par with the Sinhalese as one of the two founding race of this nation during the Ramanathan-Arunachalam era; the G. G. Ponnambalam period saw Tamils thinking of themselves as the premier all island minority; the S. J. V. Chelvanayagam years saw the Tamils regarding themselves as a territorial minority of the north-east; the Amirthalingam years and the emergence of the TULF saw Tamils perceiving themselves as a distinct nationality with a separate homeland and the right of self-determination. Veluppillai Prabhakaran and other militant leaders led an armed struggle to liberate this homeland on the basis of the 1977 mandate for Tamil Eelam.

“Tamil State”Anthems.

In the evolving new situation of ethnic conflict, the practice of singing the national anthem went out of circulation in the Tamil polity for more than three decades. The politics of the Ilankai Thamil Arasu Katchi(ITAK) and later the Tamil United Liberation Front (TULF) created an environment where alternative “Tamil state” anthems were being sung at political meetings. At least three different songs were in use then.

Continue reading ‘Singing the National Anthem in Tamil is an Excellent Example of Being Sri Lankan and Being Tamil.’ »

By

Tisaranee Gunasekara

“Ordered disorder, planned caprice, And dehumanized humanity…” Brecht (The Exception and the Rule)

In 2009, Mahinda Rajapaksa conquered Sri Lanka. In 2010, he set out to conquer the world with an address to the Oxford Union. Although the visit was a private one, a 100+ delegation accompanied the president at public expense (it was after all December, the Christmas shopping season).
The memory of the war was still raw. Sri Lankan Tamils in the UK protested. Fearing a controversy, the Oxford Union rescinded the invitation.

President Rajapaksa had just finished giving an interview to The Times (arranged by Bell Pottinger, the public relations firm the regime had hired at considerable expense) when the news came. “The most telling moments in the Times interview with President Rajapaksa of Sri Lanka came after it was over. For almost an hour in a suite in the Dorchester, Mr. Rajapaksa had painted a picture of his government and country that was as white and spotless as his traditional garb… His large entourage, ranged on sofas around the room, nodded in rapt agreement at every word the President said. Then just as we were about to leave an emissary was sent to the lobby to summon us back. Mr. Rajapaksa looking both angry and crestfallen, met us in the corridor, to declare that the president of the Oxford Union no longer wanted him to give a speech today… ‘I think he has been threatened by these fellows’ snapped Mr. Rajapaksa a man, one suspects, not used to being disinvited”.

In Colombo, acolytes busied themselves concocting salves for the bruised ego of their master. Some organised a massive reception at the Katunayake airport. Others accused UNP parliamentarian Dr Jayalath Jayawardene of masterminding the fiasco (for no other reason than a visit to the UK a few days previously). Dinesh Gunawardane called him traitor. A posse of UPFA heavyweights led by Ministers Gunawardane and Anura Priyadarshana Yapa crossed the well of the house and tried to manhandle Dr Jayawardene, demanding that he be expelled from parliament for violating the 6th Amendment to the constitution.

A review of George W. Bush’s memoir Decision Points, claims that “by Bush’s own account, revenge is among his chief motives in sanctioning torture” (New Yorker – 29.11.2010). President Rajapaksa reacted to the Oxford fiasco with an act of exclusion, vengeful and petty; he banned the singing of the national anthem in Tamil. The practice of singing the national anthem in Tamil was a “shortcoming that must be rectified” he stated. The ban was removed in 2015, re-imposed during the Gotabaya years and removed by President Ranil Wickremesinghe).

Continue reading ‘The NPP/JVP is not racist. But it’s more non-racist than anti-racist, preferring to shelve thorny issues in favour of sugary rhetoric about unity, fraternity and peace. That suffices to keep the racist floods at bay,for now.’ »

By

Kishali Pinto-Jayawardene

‘Disappearing’ notebooks, an assassinated editor, a lowly police officer who protested against the destroying of evidence and was threatened by his superiors to conform ‘to orders’ and such like, belong more inside the pages of a high octane spy thriller than in real life.

A blueprint on how to violate the law

But these surreal aspects of the 2009 assassination of Sri Lankan editor Lasantha Wickrematunga exemplifies the kind of case that has typically formed the nucleus of Sri Lanka’s impunity ‘problem’ as is sometimes quaintly put. In each case, dramatic features, not only of the crime itself, but also the necessary cover-up, are uncannily similar.

The perpetrators performed faithfully in line with the blueprint furnished to them on ‘how to kill and how to escape’ which was, it must be said, crude in the extreme. And lest we forget, behind each of these crimes were ordinary human lives destroyed and families torn apart.

And to pre-empt inevitably cynical scoffing, these were not ‘collateral damage’ of war, (there are no ‘perfect’ wars as we are told), but deliberate barbarities meant to enforce chilling ‘total political control’ in relation to gross corruption or the subjugation of minorities alike.

In one particular year alone, (ie 2006) taking as an example, three ‘emblematic cases’ featured all these ominous signs, apart from the killings of lesser known unfortunates. These three cases are the assassination of minority ethnicity students who were about to enter university (the ‘Trinco 5 case’), the brutal extra-judicial killings of aid workers in Mutur and the ‘disappearance’ of a Vice Chancellor in the heart of Colombo’s high security zone complex (Professor S Raveendranath of the Eastern University).

Continue reading ‘Lasantha Wickrematunge’s killers are probably laughing up their sleeves as public attention remains focused on the Driver abduction case. This may be exactly what the ‘Deep State’ forces wanted all along.’ »

டி.பி.எஸ். ஜெயராஜ்

இலங்கை அதன் 77 வது சுதந்திர தினத்தை பெப்ரவரி 4 ஆம் திகதி செவ்வாய்கிழமை கொண்டாடியது.அநுர குமார திசாநாயக்க ஜனாதிபதியாக பதவியேற்ற பிறகு இடம்பெற்ற முதலாவது சுதந்திரதினக் கொண்டாட்டம் என்பதால் இந்த தடவை அதற்கு ஒரு வரலாற்று முக்கியத்துவம் இருக்கிறது.

சுதந்திரதின நிகழ்வை நடத்திய விதத்துக்காக ஜனாதிபதி திசாநாயக்கவுக்கும் அவரின் ஜனதா விமுக்தி பெரமுன (ஜே.வி.பி.) தலைமையிலான தேசிய மக்கள் சக்தி அரசாங்கத்துக்கும் பெரும் பாராட்டுகள் கிடைத்திருக்கின்றன.

77 வது சுதந்திர தினம் கொழும்பு சுதந்திர சதுக்கத்தில் கண்ணியமாகவும் கௌரவமாகவும் பெப்ரவரி 4 ஆம் திகதி கொண்டாடப்பட்டது. கடந்த காலத்தைப் போன்று பகட்டு ஆரவாரம் எதுவும் இல்லாமல் மிகவும் எளிமையான முறையில் அந்த கொண்டாட்டம் இடம்பெற்றது. 2023 ஆம் ஆண்டில் படையினரின் அணிவகும்பில் 3,384 பேர் பங்கேற்றனர். இந்த தடவை அந்த எண்ணிக்கை 40 சதவீதத்தினால் குறைக்கப்பட்டு 1,873 படைவீரர்களே அணிவகுப்பில் பங்கேற்றனர். அதில் இராணுவ வாகனங்களைக் காணவில்லை. கடந்த வருடம் 19 விமானங்கள் பறந்த இடத்தில் இந்த தடவை வெறுமனே மூன்று விமானங்களே பறந்தன. மொத்தச் செலவினம் கடந்த வருடத்தைய மொத்த செலவினம் 20 கோடி ரூபாவில் இருந்து இவ்வருடம் 8 கோடி ரூபாவாக குறைக்கப்பட்டது.

இலங்கையின் தேசியகீதம் தமிழிலும் இசைக்கப்பட்டது என்னை மிகவும் கவர்ந்த முக்கிய அம்சமாகும். வைபவத்தின் தொடக்கத்தில் தேசிய கீதப் சிங்களத்தில் இசைக்கப்பட்டது. இறுதியில் அது தமிழில் இசைக்கப்பட்டது. “ஸ்ரீலங்கா தாயே” என்று தமிழில் இந்துக்கள், முஸ்லிம்கள், கிறிஸ்தவர்களைக் கொண்ட அணி பாடுவதைக் கேட்டபோது பெருமையாகவும் மகிழ்ச்சியாகவும் இருந்தது.

தேசிய கீதம் தமிழில் இசைக்கப்படுமா என்று முன்னதாக எனக்கு சந்தேகம் இருந்தது. ஏனென்றால் இந்த ஜே.வி.பி. / தேசிய மக்கள் சக்தி அரசாங்கம் ஐக்கியத்துக்கும் (Unity) ஒருமித்த தன்மைக்கும் ( Uniformity) இடையேயான வேறுபாட்டைப் பற்றி குழப்பத்துக்கு உள்ளாகியிருந்தது. அமைச்சரவையில் இலங்கை தமிழர்கள் அல்லது முஸ்லிம்கள் உள்ளடக்கப்படாதது தொடர்பான கேள்விக்கு இந்த அரசாங்கம் நொண்டிச் சாட்டுக்களை கூறியது. அதே போன்றே சுதந்திர தினத்தில் தமிழைப் புறந்தள்ளி விட்டு ‘ நாங்கள் எல்லோரும் இலங்கையர்களே ‘ கூறி அதை அரசாங்கம் நியாயப்படுத்தும் என்று நான் நினைத்தேன்.

அதனால் தேசிய கீதம்்தமிழில் இசைக்கப்பட்டது குறித்து நான் மகிழ்ச்சி அடைந்தேன். மகிந்தவினதும் கோடடாபயவினதும் ராஜபக்ச ஆட்சிகளில் அவ்வாறு அவ்வாறு நடைபெறவில்லை. இந்த நாட்டின் இரு உத்தியோகபூர்வ மற்றும் தேசிய மொழிகளில் தமிழும் ஒன்றே என்பதுடன் அது சனத்தொகையில் சுமார் 25 சதவீதமானோரின் தாய்மொழியாகவும் இருக்கின்ற போதிலும், சுதந்திர தினத்தில் தேசிய கீதம தமிழில் இசைக்கப்படுவதைக் கண்டும் கேட்டும் தமிழர்கள் மகிழ்ச்சியடைவது என்பது உண்மையில் வருத்தத்துக்குரிய ஒரு நிலைமையாகும். ஆனால், சின்னச்சின்ன தயவுகள் காண்பிக்கப்படும் போதெல்லாம் நன்றிகூற நிர்ப்பந்திக்கப்படுகின்ற அளவுக்கு தமிழர்கள் அவலநிலையில் இருக்கிறார்கள்.

ஆதனால் இத்தகைய ஒரு பின்புலத்தில் இலங்கையின் தேசிய கீதத்தின் படிமுறை வளர்ச்சி மற்றும் சுதந்திரத்துக்கு பிறகு அது தமிழில் இசைக்கப்படுவதன் வரலாறு குறத்து இந்த கட்டுரை கவனம் செலுத்துகிறது. எனது முன்னைய சில கட்டுரைகளின் உதவியுடன் இதை எழுதுகிறேன்.

Continue reading ‘ஸ்ரீலங்கா தாயே” இலங்கையின் தேசிய கீதத்தின் படிமுறை வளர்ச்சி மற்றும் சுதந்திரத்துக்கு பிறகு அது தமிழில் இசைக்கப்படும் வரலாறு’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

Sri Lanka celebrated seventy-seven years of gaining independence from British rule last Tuesday(Feb 4).The occasion was of historic importance as it was the first Independence day under the presidency of Anura Kumara Dissanayake.President Dissanayake and his JVP led NPP Government earned much kudos for the manner in which the 77th freedom day event was held.

The 77th Indendence day was celebrated with dignity and decorum at the Independence square on Feb 4th. It was a low-key affair sans grandiose expenditure as in the past. The participants in the march Past were reduced by 40% from 3,384 in 2024 to 1,873 individuals. There were no military vehicles in the parade. The number of aircraft in the Fly Past was reduced to three from last year’s nineteen.. The total expenditure was reduced from Rs. 200 million last year to Rs. 80 million this year.

What was most welcome to this writer was the singing of Sri Lanka’s national anthem in Tamil also. The national anthem was sung in Sinhala at the beginning of the ceremony. It was sung in Tamil at the end. It was with pride and happiness that one listened to the choir of Hindus,Muslims and Christians singing “Sri Lanka Thhayae” in Tamil.

Earlier I had doubts whether the National anthem would be sung in Tamil because this JVP-NPP regime is so confused about the difference between unity and uniformity. This Govt comes out with lame excuses when it is queried about the non -inclusion of Sri Lankan Tamils or Muslims in the cabinet.Likewise I thought it will exclude Tamil ob Independence day and justify it by saying we are all Sri Lankans.

As such as I was happy about the national anthem being sung in Tamil also. This was not the case during the Rajapaksa regimes of Mahinda and Gotabaya. It is indeed a sad situation where Tamils feel happy to see and hear the national anthem being sung in Tamil on Independence day despite the fact that Tamil is one of the two official and national languages in this country and also the mother tongue of nearly 25% of the population. But then the Tamil plight is such that one is compelled to be thankful for small mercies.

It is against this backdrop therefore that this column focuses on the evolution of Sri Lanka’s national anthem and the history of it being sung in Tamil after Independence. I shall do so with the aid of some of my earlier writings.

Continue reading ‘“Sri Lanka Thaayae”: How the National Anthem Written by Ananda Samarakoon was Translated into Tamil by “Pundit” M. Nallathamby with Government Approval.’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

Former Jaffna district Parliamentarian and Ex- Ilankai Thamil Arasuk Katchi(ITAK) president Somasundaram Senathirajah known widely as “Maavai”Senathirajah passed away in the Intensive Care Unit of the Jaffna Teaching Hospital on 29 January 2025. The veteran Tamil political leader’s funeral was held at his residence in Maaviddapuram on 2 February 2025. The cremation was at the Thanchankaadu Hindu cemetery in Maaviddapuram on the same day.

A very large number of people including politicians of different hues paid their respects and also participated in the funeral proceedings. Various condolence messages were also issued. Among those who paid their respects personally in the days prior to the funeral ceremony were President Anura Kumara Dissanayake ,Sri Lanka Muslim Congress leader Rauff Hakeem and Sri Lanka Podujana Peramuna(SLPP)national list MP Namal Rajapaksa.

Several political party leaders and representatives spoke at the funeral on Sunday Feb 2. These included Tamil Progressive Alliance(TPA) president Mano Ganesan, All Ceylon Makkal Congress (ACMC)leader Rishad Bathiudeen, Ceylon Workers Congress(CWC) general -secretary Jeevan Thondaman, Peoples Liberation Organization of Tamil Eelam(PLOTE)leader Dharmalingam Siddharthan, Eelam Peoples Revolutionary Liberation Front(EPRLF) leader Suresh Premachandran and United National Party(UNP) chairman Wajira Abeywardana who represented party leader and former president Ranil Wickremesinghe.

Maavai Senathirajah born on 27 October 1942 , became a member of the Ilankai Thamil Arasuk Katchi known in English as the Federal Party(FP) in 1960 as an eighteen year old student. He served as the ITAK’s youth front leader, general secretary and president at different times. As a youthful political activist Senathirajah was involved in many non-violent political protests and suffered imprisonment for nearly seven years in eight different prisons. Senathirajah also served as a parliamentarian for 25 years.

Maavai Senathirajah was the last of the ITAK stalwarts who had been active in the party from the days of co-founder cum leader Samuel James Veluppillai Chelvanayagam. Maavai was a veteran of 65 years vintage in the ITAK. Yet his body was not laid in state for people to pay their respects at the ITAK headquarters on Martin road,Jaffna. Furthermore a large number of ITAK frontline leaders including the party’s acting leader CVK Sivagnanam, acting secretary Dr.P.Sathialingam, Party spokesperson MA Sumanthiran and Administrative secretary Xavier Kulanayagam were not present at the funeral on Sunday.

Gang Dressed in Black

A key reason for many ITAK party leaders and stalwarts being absent from the funeral was due to a campaign of harassment and intimidation. A gang of intoxicated thugs dressed in black had been accosting and threatening some people arriving at or departing from the funeral house. There had been a few scuffles also. This was on Friday and Saturday before the funeral on Sunday.

Continue reading ‘“Gang in Black” Mars ITAK Leader Maavai Senathirajah’s Funeral by Intimidating Attendees.’ »

டி.பி.எஸ். ஜெயராஜ்

மாவை சேனாதிராஜா என்று அறியப்பட்ட யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தின் முன்னாள் பாராளுமன்ற உறுப்பினரும் இலங்கை தமிழரசு கட்சியின் தலைவருமான சோமசுந்தரம் சேனாதிராஜா யாழ்ப்பாணம் போதனா வைத்தியசாலையின் தீவிர சிகிச்சைப் பிரிவில் 2025 ஜனவரி 29 ஆம் திகதி காலமானார். மூத்த தமிழ் அரசியல் தலைவரின் இறுதிச்சடங்குகள் 2025 பெப்ரவரி 2 ஆம் திகதி மாவிட்டபுரத்தில் உள்ள அவரது வீட்டில் நடைபெற்றன. அதே தினம் மாவிட்டபுரம் தச்சன்காடு இந்து மயானத்தில் அவரது பூதவுடல் தகனம் செய்யப்பட்டது.

பல்வேறு அரசியல் கட்சிகளையும் குழுக்களையும் சேர்ந்த பெருமளவு அரசியல்வாதிகளும் பெருந்திரளான மறைந்த தலைவருக்கு தங்களது இறுதி மரியாதைகளைச் செலுத்தி இறுதிச் சடங்குகளில் கலந்துகொண்டனர். அனுதாபச் செய்திகளும் குவிந்தன. இறுதிச் சடங்குகளுக்கு முன்னரான நாட்களில் அமரரின் வீட்டுக்கு வந்து இறுதி மரியாதை செலுத்தியவர்களில் ஜனாதிபதி அநுரா குமார திசாநாயக்க ஸ்ரீலங்கா முஸ்லிம் காங்கிரஸ் தலைவர் ரவூப் ஹக்கீம் மற்றும் ஸ்ரீலங்கா பொதுஜன பெரமுனவின் தேசிய அமைப்பாளரும் பாராளுமன்ற உறுப்பினருமான நாமல் ராஜபக்ச ஆகியோரும் அடங்குவர்.

பெப்ரவரி 2 ஆம் திகதி ஞாயிற்றுக்கிழமை இறுதிச்சடங்குகளில் பல்வேறு அரசியல் கட்சிகளின் தலைவர்களும் பிரதநிதிகளும் அஞ்சலி உரைகளை நிகழ்த்தினர். அவர்களில் தமிழ் முற்போக்கு கூட்டமைப்பின் தலைலர் மனோ கணேசன், அகில இலங்கை மக்கள் காங்கிரஸின் தலைவர் ரிஷாத் பதியுதீன், இலங்கை தொழிலாளர் காங்கிரஸின் பொதுச் செயலாளர் ஜீவன் தொண்டமான், தமிழீழ மக்கள் விடுதலை கழகத்தின் (புளொட் ) தலைவர் தருமலிங்கம் சித்தார்த்தன், ஈழமக்கள் புரட்சிகர விடுதலை முன்னணியின் (ஈ.பி.ஆர்.எல்.எவ்.) தலைவர் சுரேஷ் பிரேமச்சந்திரன், முன்னாள் ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்கவின் சார்பில் ஐக்கிய தேசிய கட்சியின் தவிசாளர் வஜிர அபேவர்தன ஆகியோரும் அவர்களில் அடங்குவர்.

1942 அக்டோபர் 27 ஆம் திகதி பிறந்த மாவை சேனாதிராஜா பதினெட்டு வயது மாணவனாக 1960 ஆம் ஆண்டில் தமிழரசு கட்சியின் உறுப்பினராக சேர்ந்தார். தமிழரசு கட்சியின் இளைஞர் அணியின் தலைவராக, பொதுச் செயலாளராக அவர் வெவ்வேறு காலகட்டங்களில் அவர் பணியாற்றினார். ஒரு இளம் அரசியல் செயற்பாட்டளராக சேனாதிராஜா அமைதிவழிப் போராட்டங்கள் பலவற்றில் பங்கேற்றதுடன் எட்டு சிறைகளில் சுமார் ஏழு வருடகாலம் சிறைவாசம் அனுபவித்தார். அவர் 25 வருடங்களாக பாராளுமன்ற உறுப்பினராகவும் இருந்தார்.

தமிழரசு கட்சியின் தாபகத் தலைவர் சாமுவேல் ஜேம்ஸ் வேலுப்பிள்ளை செல்வநாயகத்தின் காலந்தொட்டு கட்சியில் தீவிரமாக இயங்கிய முக்கியஸ்தர்களில் கடைசி ஆள் மாவை சேனாதிராஜா. சுமார் 65 வருட காலமாக தமிழரசு கட்சிக்காக தன்னை அர்ப்பணித்த ஒரு முக்கியமான தலைவர் அவர். ஆனால், யாழ்நகரில் மார்ட்டின் வீதியில் அமைந்திருக்கும் தமிழரசு கட்சியின் தலைமையகத்தில் மக்கள் அஞ்சலிக்காக அவரின் பூதவுடல் வைக்கப்படவில்லை. மேலும் கட்சியின் பதில் தலைவர் சி.வி.கே. சிவஞானம், பதில் செயலாளர் வைத்தியக்கலாநிதி பி.சத்தியலிங்கம், கட்சியின் பேச்சாளர் எம்.ஏ. சுமந்திரன், நிருவாகச் செயலாளர் சேவியர் குலநாயகம் உட்பட கட்சியின் பெரும் எண்ணிக்கையான முன்னரங்கத் தலைவர்கள் ஞாயிறன்று இறுதிச்சடங்குகளில் பங்கேற்கவில்லை.

Continue reading ‘மாவை சேனாதிராஜாவின் இறுதிச்சடங்குகளை குதியாட்டங்களினால் களங்கப்படுத்திய கறுப்புச்சட்டை கும்பல்’ »

by

Tisaranee Gunasekara

“The past is never dead. It’s not even the past.”
William Faulkner (Requiem for a Nun)

On May 5, 2013, Rohitha Rajapaksa, the youngest son of president Mahinda Rajapaksa, assaulted rugby referee Dimitri Gunasekera at Havelock Grounds, in full public view. His older brother, Yoshitha, intervened to stop the attack.

The referee’s crime – not qualifying the Navy team, captained by young Rohitha, to enter a rugby tournament.

After the attack was over, the covering up began.

Most mainstream media opted not to report the incident or dwell upon it too much. That, after all, was a time when the spectre of Lasantha Wickrematunga haunted every media organisation. Silence was the norm

Social media was less compliant. Enter denial/obfuscation. Asked on Twitter about the incident, brother Namal simply said, “It was a misunderstanding.” The head of the rugby governing body, Rajapaksa acolyte Asanga Seneviratne, went a step further, telling the BBC that “he didn’t believe there had been a physical assault,” only “unnecessary words” and promised an inquiry (BBC – 31.5.2013).

Orville Fernando, one of the few referees willing to speak up said many referees were retiring “because the governing body is not taking any steps that everyone is retiring” (Ibid)

Continue reading ‘The Rajapaksas are now practicing for their third comeback. Unlike in 2019/20 Rajapaksas cannot return on their own steam. They will need other help to open doors for them.’ »

By

Kishali Pinto -Jayawardene

What is most remarkable about the directive by the Attorney General to discharge three key suspects relating to the magisterial inquiry on the 2009 assassination of Sunday Leader editor, Lasantha Wickrematunge, easily one of Sri Lanka’s most emblematic cases of political impunity at the highest levels of political and military command, is the (apparently) stunned surprise of the state law office at the heated public controversy that has ensued in its wake.

An eminently predictable uproar

Surely what else could have been expected? That the discharge order, curiously if not bizarrely communicated under the hand of the Attorney General himself to the Criminal Investigation Department (CID) on 27th January 2025, would not have been ‘leaked’? Perhaps that may have been the case earlier but scrutiny of such acts by a bitterly angry public is at an unprecedentedly high level.

It would have been naïve to expect otherwise. That being said, it needed an extraordinary amount of gumption and guts (pejoratively speaking) for the first law officer of the state to have put his personal stamp on a communication of this magnitude. We will not belabour that point for the moment.

Making the uproar worse was a (reported) response by a representative of the state law office to protestors who camped outside the Office on Thursday, that it owes no explanation to the public.

Hot on the heels of that defensive reaction, the Office issued a ‘clarification’ on the discharge order. In an obvious attempt at ‘damage control,’ the ‘clarification’ claimed that the ‘leaked’ discharge order was not an accurate reflection of the communication in issue to the CID.

Further, the discharge of the three suspects related to an ‘alleged abduction’ of Mr Wickramatunge’s driver, (who was not an eyewitness to the murder), which was recorded six years after the incident.

Continue reading ‘The Eminently Predictable Public Uproar Over the Attorney-General’s Personal Directive to the CID to Release Three key Suspects Relating to the Magisterial Inquiry into the 2009 Assassination of “Sunday Leader” Editor Lasantha Wickrematunge’ »

By Veeragathy Thanabalasingham

The Sri Lankan Tamil polity lost two of its senior-most political leaders in a short span of time. Despite a 10-year age gap between the two, they had devoted more than six decades of their life to the democratic struggle for the political rights of Sri Lankan Tamil people.

Mavai Senathirajah passed away on 29 January, one day short of the seven-month mark of Rajavarothayam Sampanthan’s death on 30 June 2024. His funeral was held last Sunday (2) in his hometown of Maviddapuram in the Jaffna District with the participation of a large number of politicians from various political parties as well as the public.

Although Senathirajah and Sampanthan cannot be compared in many respects, there was a commonality between them as leaders of the main political movement representing the Sri Lankan Tamil people during the more than 15 years following the end of the civil war.

Another similarity between the two is that they must have spent their last days in agony, as the Tamil polity is more fractured than ever before and in crisis without a responsible leadership. In fact, both of them are responsible for such an unfortunate situation.

Continue reading ‘Mavai Senathirajah is an example not only of how a leader of a political party should not act, but also of how a party should not treat its senior leader.’ »

டி.பி.எஸ். ஜெயராஜ்

தளபதி ‘ கேணல் ‘ கிட்டுவின் வாழ்வும் காலமும் – 4

தமிழீழ விடுதலை புலிகளின் முன்னாள் யாழ்ப்பாண மாவட்ட இராணுவத் தளபதி கிட்டு என்ற சதாசிவம்பிள்ளை கிருஷ்ணகுமாரின் வாழ்வும் காலமும் இந்த நீண்ட கட்டுரையின் கவனக்குவிப்பாக இருந்துவருகிறது. முதல் மூன்று பாகங்களும் வல்வெட்டித்துறையை சேர்ந்த பதினெட்டு வயதான இளைஞன் எவ்வாறு விடுதலை புலிகள் இயக்கத்தில் ஒரு கெரில்லாப் போராளியாக இணைந்து படிப்படியாக உயர்ந்து யாழ்ப்பாணத்தின் ” முடிசூடா மன்னாக ” வந்தார் என்பதை விளக்கின. கிட்டுவும் அவரது சில தோழர்களும் இந்திய கடற்படை தங்களை கைதுசெய்வதை தடுக்க தற்கொலை செய்து கொண்டார்கள். அவர்களின் மரணத்துக்கு வழிவகுத்த சூழ்நிலைகள் குறித்து நான்காவதும் இறுதியுமான இந்த பாகம் விளக்குகிறது.

இந்த கட்டுரைத் தொடரில் ஏற்கெனவே குறிப்பிடப்பட்டதைப் போன்று 1987 மார்ச் 30 ஆம் திகதி அவரது வாகனத்தின் மீது குண்டு வீசப்பட்டதால் கிட்டு ஒரு காலை இழந்தார். அதையடுத்து அவர் தீவிர இராணுவ சேவையில் இருந்து ” கட்டாய ஓய்வைப் ” பெற நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டார். துடிப்பான போராளியான கிட்டு தனது போராட்ட நாட்கள் முடிவுக்கு வந்துவிட்டது என்ற யதார்த்தத்தை ஏற்றுக் கொள்வதற்கு தயாராயிருக்கவில்லை. இந்தியாவுக்கு சென்று செயற்கைக் கால் ஒன்றை பொருத்திக் கொள்வதற்கான சாத்தியப்பாடுகள் குறித்து அவர் ஆராய தீர்மானித்தார்.

1987 ஜூலை நடுப்பகுதியில் புங்குடுதீவில் இருந்து யாழ்ப்பாணத்தில் தனக்கு அடுத்த நிலையில் இருந்த ரஹீமுடனும் இன்னொரு மூத்த போராளியான செர்ணத்துடனும் சேர்ந்து கிட்டு இரகசியமாக படகு மூலம் இந்தியாவுக்கு சென்றார். சில வாரங்கள் கழித்து 1987 ஜூலை 29 ஆம் திகதி இந்திய பிரதமர் ராஜீவ் காந்தியும் இலங்கை ஜனாதிபதி ஜே. ஆர்.ஜெயவர்தனவும் இந்திய — இலங்கை சமாதான உடன்படிக்கையில் கைச்சாத்திட்டனர். அதையடுத்து போரில் ஒரு தணிவு ஏற்பட்டது. தமிழ்நாட்டில் இருந்து பெரும் எண்ணிக்கையான விடுதலை புலிகள் இலங்கைக்கு திரும்பினர்.

விடுதலை புலிகள் மீது நிறைந்த அனுதாபம் கொண்டிருந்த அன்றைய தமிழ்நாடு முதலமைச்சர் எம்.ஜி. இராமச்சந்திரனை கிட்டு சந்தித்தார். அவர் பல வழிகளிலும் விடுதலை புலிகளுக்கு உதவினார். மெட்ராஸில் ( இன்றைய சென்னை ) அசோக் நகரில் உள்ள செய்கை அவயவங்கள் பொருத்தும் மருத்துவ நிலையத்தில் கிட்டு மருத்துவ பராமரிப்பைப் பெறவதற்கு முதலமைச்சர் ஏற்பாடுகளைச் செய்து கொடுத்தார்.

ஆனால், நிலைவரங்கள் விரைவாக மாறத் தொடங்கின.1987 அக்டோபரில் இந்திய அமைதிகாக்கும் படைகளுக்கும் விடுதலை புலிகளுக்கும் இடையில் போர் மூண்டது. நோய்வாய்ப்பட்டிருந்த முதலமைச்சர் எம்.ஜி.ஆர். அப்போது மருந்தவ சிகிச்சைக்காக அமெரிக்கா சென்றிருந்தார். விடுதலை புலிகளின் அரசியல் மதியூகி அன்ரன் பாலசிங்கமும் யோகி மற்றும் திலகர் போன்ற அரசியல் பிரிவின் மூத்த உறுப்பினர்கள் யாழ்ப்பாணத்தில் இருந்த நிலையில், மெட்ராஸில் பிரதான அரசியல் பேச்சுவார்த்தையாளர் கிட்டு மீது திணிக்கப்பட்டது. அரசியல் பிரிவின் இன்னொரு மூத்த தலைவரான ‘பேபி’ சுப்பிரமணியமும் அப்போது மெட்ராஸில் இருந்தார். ஆனால் செயற்பாடுகளில் தீவிர ஈடுபாடு காட்டாமல் அமைதியாக இருப்பதற்கு அவர் விரும்பினார்.

கலைஞர்

அன்று எதிர்க்கட்சியாக இருந்த திராவிட முன்னேற்ற கழகத்தின் தலைலர் கலைஞர் முத்துவேல் கருணாநிதியை சந்தித்த கிட்டு விடுதலை புலிகளின் சார்பில் வேண்டுகோள் விடுத்தார். எம்.ஜி.ஆருக்கு நெருக்கமானவர்களாக விடுதலை புலிகளை கலைஞர் கருதியதால் அவருக்கும் அவர்களுக்கும் இடையிலான உறவுகள் கசப்படைந்திருந்தன. என்றாலும், திராவிட முன்னேற்ற கழகத்தின் முக்கியஸ்தரான வைகோ என்று அறியப்பட்ட வை. கோபாலசுவாமி ஊடாக கருணாநிதியுடன் உறவுகளை மீண்டும் ஏற்படுத்திக் கொள்வதற்கு கிட்டுவினால் முடிந்தது. தமிழ்நாட்டில் உள்ள பெரும்பாலான அரசியல் கட்சிகளின் தலைவர்களையும் கிட்டு சந்தித்தார்.

அதன் விளைவாக கருணாநிதியும் தமிழ்நாட்டின் ஏனைய அரசியல் தலைவர்களும் இந்திய அமைதிகாக்கும் படைகளுக்கும் விடுதலை புலிகளுக்கும் இடையில் மூண்ட போரைக் கடுமையாக கண்டனம் செய்தார்கள். உடனடியாக போர்நிறுத்தம் செய்யப்பட வேண்டும் என்று அவர்கள் கோரிக்கை விடுத்தார்கள். தமிழ்நாட்டில் உள்ள ஊடகங்களுடனும் இந்தியாவை தளமாகக் கொண்டு செயற்பட்ட சர்வதேச ஊடகங்களுடனும் கிட்டு தொடர்பாடல்களைச் செய்தார். அதன் விளைவாக விடுதலை புலிகளின் நிலைப்பாட்டுக்கு தமிழ்நாட்டிலும் வேறு சில இந்திய மாநிலங்களிலும் பிரசித்தம் கிடைத்தது. மேற்குலக நாடுகளில் இருந்த விடுதலை புலிகள் சார்பு அமைப்புக்களுடனும் கிட்டு தொடர்பில் இருந்தார்.

Continue reading ‘“கேணல்” கிட்டு என்ற சதாசிவம்பிள்ளை கிருஷ்ணகுமாரின் வாழ்வும் மரணமும் உண்மையிலேயே வடக்கு போராளி ஒருவரின் வீரகாவியம்.’ »

By Tisaranee Gunasekara

“There’s a world outside your window…” – Band Aid (Do they know it’s Christmas?)

Austrian writer and Nobel Laureate Elfriede Jelinek’s magnum opus, ‘The Children of the Dead’, unfolds in the Austrian mountain resort, Alpenrose. Amongst the inn’s guests are three zombies, seeking ways to return to life. A fellow guest recognises one of the zombies as a man who died recently, but decides to say or do nothing about this knowledge: “One can’t just blurt out, aren’t you dead, Herr Gstranz, it would be too embarrassing.”

Jelinek’s zombies know they are dead. Lankan Opposition doesn’t. It suffered two devastating defeats in under two months. But it is yet to face that fact, let alone overcome it.

Ranil Wickremesinghe’s presidency was a black swan event (outcomes which are rare, high profile, and hard to predict – a concept popularised by hedge fund manager turned mathematical statistician Nassim Nicholas Taleb in his book, ‘The Black Swan: The Impact of the Highly Improbable’); during his presidency, the ruling party was not the UNP but the SLPP. His defeat at the Presidential election and his rag-tag coalition’s rout at the Parliamentary poll were foregone conclusions.

The trouncing of Sajith Premadasa and the SJB was quite another matter. Normally, either the ruling party or the main opposition party (or a candidate backed by it, as in 2015) win in Lankan elections. 2024 was the first time a small third party (dismissively referred to ‘thunpavo’ – tripeds – in allusion to its 3% of national vote in 2019/20) won two national elections (back-to-back) and with wide margins, beating ruling and main opposition parties.

The twin defeats suffered by the SJB were thus unique. The post-mortems of those two defeats too should have been of corresponding extensiveness and incisiveness. These, after all, were not ordinary deaths. They defy easy explanations let alone blasé dismissals. Every organ, however minute, has to be examined to determine the root causes of these unexpected demises.

Instead, there was no post-mortem at all. The only thing that came close to such an examination was Imtiaz Bakir Markar’s December 2024 letter to SJB leader. But that document is likely to suffer the same fate as the 2004 Panditharatne Report to Ranil Wickremesinghe – gather dust in some corner.

Before the answer, there must be the question. Has the SJB – and especially its leader – asked why he and his party lost two elections they should have won, had every chance of winning? Voters being duped by the NPP/JVP’s unrealisable promises is no answer. The manifestos of all contenders were little more than wish-lists. How come more voters preferred the NPP/JVP fairy tale to the SJB one?

Continue reading ‘The issue is not whether Mahinda Rajapaksa deserves an official residence or not. The issue is whether retired presidents should be maintained in such princely style – especially in a country where poverty has doubled since 2019 due mainly to the inane governance of the Rajapaksa family’ »

டி.பி.எஸ். ஜெயராஜ்

‘ மாவை’ சேனாதிராஜா என்று பிரபலமாக அறியப்பட்ட முதுபெரும் தமிழ் அரசியல் தலைவர் சோமசுந்தரம் சேனாதிராஜா 2025 ஜனவரி 29 தனது இறுதிமூச்சை விட்டார். எண்பது வயதைக் கடந்த, ஆறு அடி உயரமான அவர் மாவிட்டபுரத்தில் உள்ள தனது வீட்டில் ஜனவரி 26 ஆம் திகதி குளியலறையில் வீழ்ந்து தலை அடிபட்டதை அடுத்து தெல்லிப்பழை ஆதார வைத்தியசாலையில் சிகிச்சைக்காக அனுமதிக்கப்பட்டார். அவருக்கு மூளையில் இரத்தக்கசிவு ஏற்பட்டதாக அங்கு கண்டறியப்பட்டதை அடுத்து யாழ்ப்பாணம் போதனா வைத்தியசாலைக்க மாற்றப்பட்டு அவசர சிகிச்சைப் பிரிவில் அனுமதிக்கப்பட்டார். சுயநினைவு திரும்பாத நிலையில் மாவை சேனாதிராஜா புதன்கிழமை காலமானார். இறுதிச் சடங்குகள் பெப்ரவரி 2 ஆம் திகதி ஞாயிறன்று மாவிட்டபுரத்தில் இடம்பெற்றன.

இளம் அரசியல் கிளர்ச்சிவாதிகள் பொறுப்புமிக்க அரசியல் தலைவர்களாக வளர்ந்த உதாரணங்கள் வரலாற்றில் நிறைந்து கிடக்கின்றன. குதியாட்டம் போடுகின்ற ஆர்ப்பாட்டங்களிலும் அரசியல் இயக்கங்களிலும் ஈடுபட்ட இளைஞர்கள் வாழ்வின் பிற்பகுதியில் சட்டபூர்வமான அரசியல் முறைமையின் உறுதியான , பாரம்பரியத் தூண்களாக மாறுகிறார்கள். இதற்கு இலங்கையின் இனப்பிளவின் இருமருங்கிலும் நிறைய உதாரணங்கள் இருக்கின்றன. அந்த உதாரணங்களின் பட்டியலில் மாவை சேனாதிராஜாவும் அடங்குகிறார்.

மாவை சேனாதிராஜா கடந்த காலத்தில் ஒரு அரசியல் கைதியாக பல்வேறு சிறைகளில் தனது வாழ்வின் பல வருடங்களை கழித்த ஒரு இலங்கை தமிழ் அரசியல்வாதி. முன்னாள் அரசியல் கிளர்ச்சிவாதி தனது வாழ்வின் பிற்பகுதியில் இலங்கை தமிழர்களின் பிரதான அரசியல் கட்சியின் மதிப்புமிக்க தலைவராக வந்தார். இலங்கை தமிழரசு கட்சியின் முன்னாள் தலைவர் 25 வருடங்களாக பாராளுமன்ற உறுப்பினராக இருந்தார்.

‘ சேனாதி அண்ணன்’

மாவை சேனாதிராஜா பற்றிய இந்த கட்டுரையை ஒரு தனிப்பட்ட குறிப்புடன் தொடங்க விரும்புகிறேன். அரை நூற்றாண்டுக்கும் அதிகமான காலமாக ‘சேனாதி அண்ணனை ‘ நான் அறிவேன். கடந்த நூற்றாண்டின் எழுபதுகளின் முற்பகுதியில் வட்டுக்கோட்டை யாழ்ப்பாணக் கல்லூரியின் ஒரு கல்வி பொதுத்தராதர உயர்தர வகுப்பு மாணவனாக இருந்தபோது நான் அவரை அறிந்து கொண்டேன். அப்போது அவருடன் தனிப்பட்ட முறையில் பழகவில்லை.

சிறிமா பண்டாரநாயக்கவின் ஐக்கிய முன்னணி அரசாங்க காலத்தில் யாழ்ப்பாணத்தில் மாணவர்கள், இளைஞர்கள் மத்தியில் பெருமளவில் அமைதியின்மை நிலவிய நாட்கள் அவை. அந்த காலப்பகுதியில் பல ஹர்த்தால்கள், பகிஷ்கரிப்புகள், ஆர்ப்பாட்ட ஊர்வலங்கள் , கறுப்புக்கொடிப் போராட்டங்கள் இடம்பெற்றன.

அவற்றில் முக்கியமான ஒரு இளம் செயற்பாட்டாளராக சேனாதிராஜா முன்னரங்கத்தில் நின்றார். ஆறு அடி உயரம்கொண்ட அவர் ஆஜானுபாகுவான தோற்றமுடையவர். தலைமுடியை நீழமாக வளர்த்திருந்த அவர் தலையைச் சுற்றி ஒரு மெல்லிய பட்டியைக் கட்டிய வண்ணம் நெஞ்சை நிமிர்த்திக் கொண்டு வருவார்.

பிரதமர் சிறிமா பண்டாரநாயக்க தலைமையிலான ஐக்கிய முன்னணி அரசாங்கத்தினால் கைதுசெய்யப்பட்டு விசாரணையின்றி தடுத்துவைக்கப்பட்ட 42 இளைஞர்களில் மாவை சேனாதிராஜாவும் ஒருவர். வண்ணை ஆனந்தன் என்ற ஆனந்தவிநாயகம், காசி ஆனந்தன் என்ற காத்தமுத்து சிவானந்தன், மாவை சேனாதிராஜா என்ற சோமசுந்தரம் சேனாதிராஜா ஆகிய மூவரும் அன்று அரசியல் கைதிகளாக பல வருடங்களாக தடுத்து வைக்கப்பட்டிருந்தனர். இவர்கள் மூவரும் அரசியல் விழிப்புணர்ச்சி கொண்ட தமிழ் மாணவர்கள், இளைஞர்கள் பலருக்கு உத்வேகத்தைக் கொடுத்த தமிழ் ஹீரோக்கள்.

Continue reading ‘மாவை சேனாதிராஜா: பேரினவாத மேலாதிக்கத்துக்கு எதிரான தமிழர் அரசியல் உரிமைப் போராட்டத்தின் ஐந்து தசாப்தங்களுக்கும் அதிகமான சின்னம்’ »

By

Kishali Pinto – Jayawardene

President Anura Kumara Dissanayake’s warning that he intends to order the Sri Lanka Army to transport rice from the mill to the stores if the owners of rice mills do not act according to Government directives, is less than reassuring. This awakens uncanny if not unsettling echoes of former President Gotabhaya Rajapaksa’s vain thundering in 2022 that the military will be deployed for organic farming after farmers and agriculture officials resisted his suicidal overnight ban on chemical fertiliser.

Reminders of past Presidential errors

To be scrupulously fair, the two situations are factually different in nature. In the present instance, a Government with an ‘unprecedented mandate’ has been rendered impotent by large scale mill owners resulting in rice shortages and price fluctuations in the market. The result is President Dissanayake’s threat to bring in the military to break the spine of the ‘rice mafia.’

Previously, Gotabhaya Rajapaksa, (brought in also on an unprecedented mandate in 2019), embarked on a costly political misadventure later blamed by him on his advisors to achieve the goal of Sri Lanka being the ‘first country’ to eliminate the use of chemical fertiliser.

This crazed pattern that Sri Lankan political leaders exhibit, of boasting in being the ‘first’ in something or another defies ordinary comprehension, it must be said.

Anyway, former President Rajapaksa himself was ‘eliminated,’ (politically speaking that is) though he escaped a far more dire fate at the hands of a raging mob by the ‘skin of his teeth’ as the biblical phrase nicely puts it. Even so, the point here is common to both situations.

Simply stated, the calling out of the military in matters of civil governance is entirely antithetical to the very idea of governance itself.

Perhaps the NPP (National Peoples’ Power) torchbearers hailing from the lofty realms of academia may explain this fundamental lesson to their comrades in the Janatha Vimukthi Peramuna (JVP) before we have a Gotabaya-style repeat.

Continue reading ‘President Dissanayake’s warning that he will order the Army to transport rice from the mill to the stores awakens uncanny echoes of ex-President Gotabhaya’s vain thundering in 2022 that the military will be deployed for organic farming after farmers resisted his suicidal overnight ban on chemical fertiliser.’ »

By

Tisaranee Gunasekara

“One ring to bring them all and in the darkness bind them.” The Lord of the Rings, J.R.R. Tolkien

J.R.R. Tolkien’s One Ring was an instrument of power and suppression, forged to subjugate the free people of Middle Earth. Yet, the first word-picture of the Ring begins by emphasising its seeming ordinariness. When Frodo Baggins, the hobbit to whom the One Ring is entrusted, takes it out of his pocket, it “appeared plain and smooth, without mark or device he could see.

The gold looked very fair and pure, and Frodo thought how rich and beautiful its colour, how perfect its roundness. It was an admirable thing and altogether precious. When he took it out he had intended to fling it from him into the very hottest part of the fire. But he found now that he could not do so…” (The Lord of the Rings).

A key plot point is thus sketched in few simple sentences. The possessor does not own the Ring; the Ring owns the possessor. The Ring might seem an attractive or useful commodity; but in truth, it is the master.

The Sri Lankan executive presidency is no different. Since 1994, all but one president pledged to abolish the system. None did. Chandrika Bandaranaike Kumaratunga spent her first term exercising the powers of the presidency to the fullest. She made an attempt to abolish the presidency via a new constitution only in her second term and abandoned it in the face of opposition by the UNP, the JVP and the JHU.

Mahinda Rajapaksa pledged to abolish the presidency in 2005 and 2010. During the 2010 parliamentary election, the UPFA asked for a two thirds mandate to abolish the presidency. Having garnered a near two thirds majority, Mr. Rajapaksa did the opposite; his 18th Amendment enhanced presidential powers still further and removed presidential term limits.

Maithripala Sirisena forgot his promise of abolishment within a year and staged the 52-day coup in the hope of winning a second term. Ranil Wickremesinghe, a strong backer of abolishment while in opposition, focused all his guile on winning a second term once he gained the presidency.

Tolkien’s One Ring can be destroyed only by casting it into the Crack of Doom in the Mount Doom. Frodo braves many dangers, risks his life again and again in this quest. But in the end, the greatest and deadliest challenge he faces is not from enemy armies, murderous orcs or fallen mages but his own lust for the ring, himself.

Abolishing the executive presidency has been a long standing demand and a promise of the JVP. The NPP inherited that demand and promise. During 2024 presidential and parliamentary elections, Anura Kumara Dissanayake pledged to abolish the presidency via a new constitution. Instead of reinventing the wheel, his government would begin the constitution making process from where the Sirisena-Wickremesinghe government left off, he stated.

Yet, when asked about abolishing the executive presidency during a recent marathon interview with Sirasa, President Dissanayake seemed to equivocate. Perhaps because he has nothing much to say. The new government is yet to appoint any committee, council or commission charged with completing the constitution drafting process.

True, the government has much on its plate, starting with such basics as rice and coconuts. But resolving critical everyday issues and making systemic changes are not mutually exclusive tasks. The renovation of rice storage facilities and the drafting of a new constitution can be done at the same time.

Worryingly, the government is not only not walking the talk; even the talk has been abandoned. President Dissanayake’s interview was a veritable marathon yet he made no mention of abolishing the executive presidency until asked about it.

Continue reading ‘Sri Lanka has been waiting from 1994 for a Frodo Baggins to take the One Ring of executive presidency and cast it into the Crack of Doom. Is the fifth President Dissanayake the real thing or another imposter?’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

Veteran Tamil political leader Somasundaram Senathirajah popularly known as “Maavai” Senathirajah breathed his last on 29 January 2025. The octogenarian six-footer suffered a brain concussion after a fall in the bathroom of his residence at Maaviddapuram on January 26th. He was admitted to the Thellippalai base hospital where a brain haemorrage was detected. Senathirajah was then transferred to the Jaffna teaching hospital and placed under intensive care. Maavai Senathirajah passed away on Wednesday without regaining consciousness. The funeral was held at Senathirajah’s residence in Maaviddapuram on Sunday Feb 2nd. Cremation was at the Thachcankaadu Hindu Cemetery.

History is replete with instances of youthful political rebels blossoming into responsible political leaders . The rebellious youths who engaged in volatile protest demonstrations and campaigns, evolve in later life into stable, conventional pillars of the political establishment. Sri Lanka too has many such examples on either side of the ethnic divide. Maavai Senathirajah’s name too can be included in that list of examples.

Maavai Senathirajah is a Sri Lankan Tamil politician who spent many years of his life in different prisons as a political prisoner in the past. The yesteryear political rebel transformed into the respected leader of the premier political party of the Sri Lankan Tamils in later life. The former leader of the Ilankai Thamil Arasuk Katchi(ITAK) known as the Federal Party(FP) in English has been a Parliamentarian for 25 years. Five of these years was as a national list MP. He was for Twenty years an elected MP from Jaffna district.

“Senathi Annan”

Let me begin this article about ‘Maavai”Senathirajah on a personal note. I have known ” Senathi Annan” for 50 years. I first became acquainted with him as a GCE (AL) student at Jaffna College, Vaddukkoddai in the early seventies of the previous century. I did not interact closely with him then.

Those were the days of much student and youth unrest in Jaffna.The united front Govt of Prime minister Sirima Bandaranaike was in power then.. There were many Hartals, boycotts, protest marches, processions, black flag demonstrations, fasts etc in that period.Senathirajah was in the forefront as a prominent Tamil youth activist. Senathirajah the six-foot strapper cut a dashing figure then. The long haired Senathi would tie a band around his forehead then. At times he sported a moustache and beard too. Senathirajah striding with his chest thrust forward had a “revolutionary”appearance then.

Continue reading ‘Senior ITAK Leader Somasundaram “Maavai” Senathirajah was a Symbol of Tamil Political Resistance Against Majoritarian Hegemony.’ »

By

D.B.S. Jeyaraj

Life and Times of Tiger “Col” Kittu-4

The life and times of former Liberation Tigers of Tamil Eelam(LTTE) military chief for Jaffna district, Sathasivampillai Krishnakumar, has been the focus of this extended article. The first thee parts published weekly in the “Daily Mirror” told the tale of how an eighteen year old youth from Valvettithurai in Jaffna joined the LTTE as a guerilla and rose from the ranks to become the “uncrowned king”of Jaffna. Krishnakumar known widely by his nom de guerre Kittu killed himself along with some of his comrades at arms to prevent capture by the Indian navy. The circumstances that led to tiger “Col” Kittu’s death are related in detail in this fourth and final part.

As stated in this article earlier the bomb thrown into Kittu’s vehicle on 30 March 1987 had resulted in him losing a leg. The loss of limb forced him into “compulsory retirement” from active military service. The combative Kittu was not prepared to accept the fact that his fighting days were over. He decided to go to India and explore the possibility of affixing an artificial limb

Kittu along with his Jaffna deputy Rahim and another senior tiger Sornam crossed over to India clandestinely by boat from Pungudutheevu in Jaffna in mid -july 1987. A few weeks later the India-Sri Lanka accord was signed on 29 July 1987 by Indian Prime minister Rajiv Gandhi and Sri Lankan president JR Jayewardene. This brought about a lull in the war and a number of LTTE cadres in Tamil Nadu returned to Sri Lanka.

Kittu met with the then Tamil Nadu chief minister M.G.Ramachandran (MGR) who was sympathetic to the tigers and had helped them in many ways. MGR enabled Kittu to receive medical care and attention at the Artificial Limb Centre Department Of Prosthetics And Orthotics in Ashok Nagar,Madras(now Chennai).

However events began overtaking. War broke out between the LTTE and the Indian army or Indian peace keeping force.(IPKF0 in October 1987. MGR the ailing Tamil Nadu chief minister was in the USA then for medical treatment. With the LTTE’s political strategist Anton Balasingham and senior members of the political wing like Yogi and Thilakar being in Jaffna, the role of political negotiator was thrust upon Kittu in Madras. Another senior political wing leader “Baby”Subramaniam was also in Madras then but he preferred to adopt a low profile and shun the limelight.

Continue reading ‘How Sathasivampillai Krishnakumar alias “Col” Kittu and his Comrades at arms, set fire to their ship “Ahat” and Killed Themselves to Prevent Being Captured by the Indian Navy in International Waters’ »

By

Meera Srinivasan

Senior Tamil politician Mavai Senathirajah, a key figure in the long political struggle for the rights of Tamils in Sri Lanka’s north and east, passed away on Wednesday (January 29, 2025) after a brief illness. He was 82.

An Ilankai Tamil Arasu Katchi (ITAK or Federal Party) veteran and former Jaffna Parliamentarian, Senathirajah led the party from 2014 to 2024. He stepped down from the position last year amid a sharp rift — that is yet to be reconciled — between two factions vying for the party’s leadership.
Senathirajah’s political career, devoted to the cause of Tamil nationalism, spanned over six decades. He joined the movement for Tamils’ self-determination in his student days and also participated in the ‘Satyagraha’ led by prominent leader S.J.V. Chelvanayakam in 1961. He continued agitating for Tamil rights through 1960s and 1970s, often courting arrest.

Continue reading ‘Former Ilankai Thamil Arasuk Katchi Leader and Ex- Jaffna MP “Maavai” Senathirajah Passes away on 29 January at the age of 82.’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

Jaffna known as “Yaarlpaanam”in Tamil and “Yaapanaya”in Sinhala is the capital city of Sri Lanka’s northern province. Jaffna has for long been regarded as the citadel of Tamil nationalism and the cultural capital of the Sri Lankan Tamils. The tallest building in Jaffna city is the recently built Jaffna Cultural Centre. The iconic Jaffna Cultural Centre is currently in the eye of a minor political storm. The storm is yet minor because the issue concerns Tamil sentiments alone.

What has happened is that the Jaffna Cultural Centre’s name was suddenly changed to Thiruvalluvar Cultural Centre by Indian officials and sections of the NPP govt. When the people of Jaffna protested, the name was changed again as “Jaffna Thiruvalluvar Cultural Centre (Yaarlpaanam Thiruvalluvar Panpaattu Maiyam). It remains to be seen as to whether another round of clowning will take place with yet another name change. What is important is to note that this arbitrary name change is not an isolated act. It is part of Indian PM Narendra Modi’s political project to promote his “Hindutva”ideology. In order to comprehend this fully it is necessary to go down memory lane.

The Jaffna Cultural Centre (JCC) was constructed in 2020 with finances granted by the government of India. It was described as India’s gift to the people of Jaffna in particular and dedicated to the Sri Lankan people in general.. The centre was built on land belonging to the Jaffna municipal country. India is also providing money tor running and maintaining the JCC for a five year period as the Jaffna municipality is not in a position to take on that responsibility. As such the Indian consulate in Jaffna is currently in charge of the JCC’s administration.

The current controversy however was triggered off by a sudden and most unexpected nomenclature change. On 18 January 2025, the Jaffna Cultural Centre was re-named Thiruvalluvar Cultural Centre. Thiruvalluvar generally referred to as Valluvar was a Tamil poet who is renowned for having written the “Thirukkural”.

The Thirukkural comprises 1330 couplets on a wide range of themes relating to ethics, morality, economics, state craft, pleasure and romance.There are 133 chapters with 10 couplets each. Most Tamils revere the Thirukkural and its author Thiruvalluvar as cultural treasures. The Tamil Nadu state Govt has declared the 15th of January as Thiruvalluvar day.

Continue reading ‘Name of Jaffna Cultural Centre is Suddenly Renamed after Poet Thiruvalluvar and Abruptly Re- changed to Jaffna Thiruvalluvar Cultural Centre after Protests’ »

Pierre Poilievre, Leader of the Conservative Party of Canada, said he would “lead the world in seeking prosecutions in international courts” against Sri Lankan officials accused of war crimes if elected as Canada’s next prime minister.

Speaking at the ‘Harvest of Hope’ event in Toronto, Canada on January 18, marking Thai Pongal and Tamil Heritage Month, Poilievre said:

“It will be Conservative prime minister Pierre Poilievre who will lead the world in seeking prosecutions in international courts of the Rajapaksas and other criminals who have persecuted the Tamil people.”

His comments follow Justin Trudeau’s decision to resign as the country’s prime minister after a decade in office.

Continue reading ‘Canada’s Conservative Party Leader Pierre Poilievre says he would “lead the world in seeking prosecutions in international courts” against Sri Lankan officials accused of war crimes if elected as Canada’s next prime minister’ »

By

Meera Srinivasan

India has lodged a “strong protest” against a Sri Lankan Navy patrol which fired at an Indian fishing boat in the early hours of Tuesday, causing “serious injuries” to two fishermen, according to the Ministry of External Affairs (MEA). Sri Lanka, however, claimed that the Indian fishermen were illegally fishing in its territorial waters, and had attempted to “assault” its naval officers, adding that two fishermen received “slight injuries” due to an “accidental fire”.

The MEA summoned the Acting High Commissioner of Sri Lanka in New Delhi and lodged a strong protest over the incident. “Our High Commission in Colombo has also raised the matter with the Ministry of Foreign Affairs of the Sri Lankan government,” the MEA said in a statement.

This is the latest incident in a long-running conflict, with 540 Indian fishermen facing arrest on charges of illegal fishing in 2024.

Continue reading ‘Sri Lankan Navy Arrests 13 Indians Poaching in Lankan Waters off Valvettithurai; Two Fishermen Slightly Injured in Accidental Fire Hospitalised; Indian Foreign Ministry Summons Sri Lankan acting High Commissioner in New Delhi and Lodges Strong Protest’ »

By

D.B.S. Jeyaraj

Life and Times of Tiger “Col” Kittu-3

Former Liberation Tigers of Tamil Eelam(LTTE) Jaffna district commander Sathasivamillai Krishnakumar alias “Col”Kittu was regarded as the uncrowned king of Jaffna in the mid-eighties of the twentieth century. The greater part of Jaffna peninsula was under LTTE control then. This state of affairs came in for a rude shock when an unknown person lobbed a bomb into the vehicle driven by Kittu. The incident which rocked Jaffna in 1987 resulted in the tiger commander losing a leg. The third part of this article focuses primarily on matters related to that explosive incident.

Krishnakumar alias Kittu was a bespectacled, pleasant-faced man slightly below average height with receding hair above the forehead. As noted in the first part of this article published a fortnight ago, it was this innocuous appearance that helped Kittu escape from the security forces when he was arrested once in Jaffna. The army did not realise that the seemingly docile, mild-mannered man they had apprehended on suspicion was the much dreaded Jaffna tiger chief Kittu.

Interestingly most people in Jaffna also did not know Kittu when the young man from Valvettithurai was appointed Jaffna military commander under the overall leadership of Raveendran alias “Pandithar”. This resulted in a bizarre incident where an enraged Tamil mob attempted to attack Kittu in Jaffna without knowing who he was. What happened then was this.

When Kittu and Thileepan took over as Jaffna military commander and Political commissar respectively under Pandithar’s command in 1984, the army and police were moving about freely in Jaffna. Thus the LTTE had to keep a low profile and mingle with the people without revealing their identities.In the words of Mao Ze Dong , the guerillas were the fish swimming in an ocean of people.

In April 1984, the tigers led by Kittu laid a landmine on the busy Hospital road in the heart of Jaffna city to ambush an army patrol. The explosion occurred opposite the “Adaikkala Maathaa”( Our Lady of Refuge)Catholic Church. A few soldiers were injured but none were killed.

The tigers had concealed themselves within the church premises to trigger off the landmine.Some soldiers rushed in to the church grounds and fired wildly. The Church walls were riddled with gun fire.

The news began spreading that the army had attacked the Adaikkala Maathaa church. Around 40 % of the population in the Jaffna municipality were catholics. Soon an enraged mob gathered near the Buddhist Naga Vihare near Aariyakulam in Jaffna. They wanted to attack the Vihare in revenge.

Hearing of this,Kittu rushed to the spot and ordered the mob to disperse. When asked who he was, Kittu said he was the LTTE Jaffna Commander. Many in the mob disbelieved Kittu because of his innocuous appearance. They moved menacingly towards him saying you are not a tiger. .Kittu whipped out his pistol and fired two shots in the air. Realising that the docile Kittu was indeed the tiger commander, the mob backed off and then scattered.

Continue reading ‘How Tiger “Col” Kittu Lost a Leg when a Bomb was Thrown at him in Jaffna.’ »

டி.பி.எஸ். ஜெயராஜ்

தளபதி ‘ கேணல் ‘ கிட்டுவின் வாழ்வும் காலமும் – 3

தமிழீழ விடுதலை புலிகள் இயக்கத்தின் யாழ்ப்பாண மாவட்ட முன்னாள் தளபதியான கேணல் கட்டு என்ற சதாசிவம்பிள்ளை கிருஷ்ணகுமார் இருபதாம் நூற்றாண்டின 80 களில் யாழ்ப்பாணத்தின முடிசூடாமன்னனாக கருதப்பட்டார். யாழ்ப்பாண குடாநாட்டின் மிகப்பெரும் பகுதி அப்போது விடுதலை புலிகளின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தது. கிட்டு ஓட்டிச்சென்ற வாகனத்துக்குள் இனந்தெரியாத நபர் ஒருவர் குண்டொன்றை வீசியபோது யாழ்ப்பாணம் எங்கும் பெரும் அதிர்ச்சிக்குள்ளானது.

1987 ஆம் ஆண்டில் இடம்பெற்ற அந்த சம்பவத்தின் விளைவாக கிட்டு ஒரு காலை இழந்தார். அந்த குண்டு வெடிப்புச் சம்பவம் தொடர்பான விவகாரங்களில் கட்டுரையின் இந்த மூன்றாம் பாகம் கவனம் செலுத்துகிறது.

இரு வாரங்களுக்கு முன்னர் இந்த கட்டுரையின் முதல் பாகத்தில் குறிப்பிடப்பட்டதை போன்று கிட்டு யாழ்ப்பாணத்தில் இரு தடவை கைது செய்யப்பட்டபோது பாதுகாப்பு படைகளிடம் இருந்து தப்பிச் செல்வதற்கு அவரின் கெடுதியில்லாதவர் போன்ற தோற்றம் உதவியது. தாங்கள் சந்தேகத்தில் கைதுசெய்த மென்மையான குணாதிசயத்தைக் கொண்டவரைப் போன்ற தோற்றத்தைக் கொண்ட பேர்வழி பயங்கரமான விடுதலை புலிகள் இயக்கத்தின் யாழ்ப்பாண தளபதி கிட்டு என்பதை இராணுவம் புரிந்து கொள்ளவில்லை.

வல்வெட்டித்துறையை சேர்ந்த இளைஞரான கிட்டு பண்டிதர் என்ற ரவீந்திரனின் தலைமைத்துவத்தின் கீழ் விடுதலை புலிகளின் யாழ்ப்பாண இராணுவத் தளபதியாக நியமிக்கப்பட்டபோது யாழ்ப்பாணத்தின் பெரும்பாலான மக்களுக்கு தெரியாதவராகவே அவர் இருந்தார். அதனால் அவர் யார் என்பதை தெரியாத கும்பல் ஒன்று அவரைத் தாக்குவதற்கு முயற்சித்த விசித்திரமான சம்பவம் ஒன்றும் இடம்பெற்றது. அன்று என்ன நடந்தது என்ன தெரியுமா?

1984 ஆம் ஆண்டில் பண்டிதரின் தலைமையின் கீழ் கிட்டு விடுதலை புலிகளின் இராணுவ தளபதியாகவும் திலீபன் அரசியல் பிரிவின் தலைவராகவும் பொறுப்பேற்றபோது இராணுவமும் பொலிஸும் சுதந்திரமாக நடமாடின. அதனால் விடுதலை புலிகள் தங்களது அடையாளத்தை வெளிப்படுத்தாமல் மக்களுடன் மக்களாக கலந்தது இயங்க வேண்டியதாயிற்று. மாவோ சேதுங்கின் வார்த்தைகளில் கூறுவதானால் கெரில்லாக்கள் மக்கள் என்ற சமுத்திரத்தில் நீந்தித்திரியும் மீன்கள்.

1984 ஏப்ரிலில் யாழ்ப்பாண நகரின் மத்தியில் சனசந்தடிமிகுந்த ஆஸ்பத்திரி வீதியில் இராணுவத்தின் ரோந்துப் பிரிவொன்றை மறைந்திருந்து தாக்குவதற்கு விடுதலை புலிகள் கண்ணிவெடி ஒன்றை மறைத்து வைத்தனர். அந்த கண்ணிவெடிச் சம்பவம் அடைக்கலமாதா கத்தோலிக்க தேவாலயத்துக்கு எதிரே இடம்பெற்றது. ஒரு சில படைவீரர்கள் காயமடைந்தனரே தவிர, எவரும் கொல்லப்படவில்லை.

கண்ணிவெடியை வெடிக்க வைப்பதற்காக விடுதலை புலிகள் தேவாலய வளாகத்திற்குள் பதுங்கியிருந்தனர். சில படைவீரர்கள் அந்த வளாகத்திற்குள் சென்று கண்டபாட்டில் துப்பாக்கிப் பிரயோகம் செய்தனர். தேவாலயத்தின் சுவர்களை குண்டுகள் சல்லடை போட்டன.

Continue reading ‘தளபதி கிட்டு மீதான கொலை முயற்சி: காயமடைந்த போதிலும், கிட்டு தனது மக்னம் 357 துப்பாக்கியை எடுத்து குண்டை எறிந்துவிட்டு தப்பியோடிய நபரை நோக்கி சரயாரியாக சுட்டார்.’ »

டி.பி.எஸ்.ஜெயராஜ்

இலங்கையின் வடமாகாணத்தின் தலைநகர் யாழ்ப்பாணம் தமிழ்த் தேசியவாதத்தின் கோட்டையாகவும் இலங்கை தமிழர்களின் கலாசாரத் தலைநகராகவும் நீண்டகாலமாக கருதப்படுகிறது. அண்மையில் நிர்மாணிக்கப்பட்ட யாழ்ப்பாண கலாசார மையம் தான் மிகவும் உயரமான கட்டிடம். அது தற்போது சிறிய அரசியல் புயல் ஒன்றின் மையமாக மாறியிருக்கிறது. அது தமிழர்களின் உணர்வுடன் சம்மந்தப்பட்டதாக இருக்கிறது.

யாண்ப்பாண கலாசார மையம் இந்தியாவினால் வழங்கப்பட்ட நன்கொடை நிதியில் நிர்மாணிக்கப்பட்டதாகும். அந்த மையம் குறிப்பாக யாழ்ப்பாண மக்களுக்கும் பொதுவில் இலங்கை மக்களுக்கும் இந்தியாவினால் வழங்கப்பட்ட பரிசு என்று வர்ணிக்கப்படுகிறது. யாழ்ப்பாண மாநகரசபைக்கு சொந்தமான நிலத்தில் நிர்மாணிக்கப்பட்ட மையத்தை நிருவகிக்கும் பொறுப்பை ஏற்றுக் கொள்ளக்கூடிய நிலையில் யாழ்ப்பாண மாநகரசபை இல்லை என்பதால் அதை நிரவகிப்பதற்கும் பராமரிப்பதற்கும் ஒரு ஐந்து வருடங்களுக்கு இந்தியாவே நிதியையும் வழங்குகிறது. அதனால் யாழ்ப்பாணத்தில் உள்ள இந்திய துணைத் தூதரகமே தற்போது யாழ்ப்பாண கலாசார மையத்தின் நிருவாகத்துக்கு பொறுப்பாக இருக்கிறது.

ஆனால், எதிர்பாராத முறையில் சடுதியாக மையத்தின் பெயரில் செய்யப்பட்ட மாற்றமே தற்போதைய சர்ச்சையை மூளவைத்திருக்கிறது. யாழ்ப்பாண கலாசார யையத்தின் பெயர் 2025 ஜனவரி 18 ஆம் திகதி திரூவள்ளுவர் கலாசார யையம் என்று மாற்றப்பட்டது. தெய்வப்புலவர் என்று தமிழர்களினால் போற்றப்படுகின்ற திருவள்ளுவர் இயற்றிய திருக்குறள் உலகளாவிய புகழ் பெற்றது.

இரு வரிகளைக் கொண்ட 1330 குறள்கள் அடங்கிய திருக்குறள் நெறிமுறை, வாழ்க்கைப் பண்புகள், தார்மீகம், பொருளாதாரம், ஆட்சிமுறை, மகிழ்ச்சி மற்றும் காதல் என்று வாழ்வியலின் பரந்தளவிலான விடயங்களை பற்றிய போதனை விளக்கங்களை தருகிறது. திருக்குறளில் ஒவ்வொன்றும் பத்து குறள்களைக் கொண்ட 133 அத்தியாயங்கள் இருக்கின்றன. திருக்குறளையும் அதை படைத்த திருவள்ளுவரையும் பெரும்பாலான தமிழர்கள்்தங்களது கலாசாரப் பொக்கிசமாக போற்றுகிறார்கள். தமிழ்நாடு அரசாங்கம் ஜனவரி 15 ஆம் திகதியை திருவள்ளுவர் தினமாகப் பிரகடனம் செய்திருக்கிறது.

திருவள்ளுவர் கலாசார மையம்

இவ்வருடத்தைய திருவள்ளுவர் தினத்துக்கு மூன்று நாட்களுக்கு பிறகு யாழ்ப்பாண கலாசார மையம் திருவள்ளுவர் கலாசார மையம் என்று பெயர்மாற்றம் செய்யப்பட்டது. கொழும்பில் உள்ள இந்திய உயர்ஸ்தானிகரகம் ஜனவரி 18 ஆம் திகதி வெளியிட்ட ஊடக அறிக்கையின் தொடக்கப் பந்தி வருமாறு ;

” தமிழ்த் தெய்வப்புலவர் திருவள்ளுவரை கௌரவிக்குமுகமாக ஜனவரி 18, 2025 இடம்பெற்ற வைபவம் ஒன்றில் யாழ்ப்பாண கலாசார மையத்தை திருவள்ளுவர் கலாசார மையம் என்று பெயர்மாற்றம் செய்வதை இலங்கைக்கான இந்திய உயர்ஸ்தானிகர் சந்தோஷ் ஜாவும் புத்தசாசன, மதம் மற்றும் கலாசார அலுவல்கள் அமைச்சர் ஹனிதும சுனில் செனவியும் கூட்டாக அறிவித்திருக்கிறார்கள். அந்த வைபவத்தில் கடற்தொழில், நீர்வள மற்றும் சமுத்திர வளங்கள் அமைச்சர் இலாமலிங்கம் சந்திரசேகர், வடமாகாண ஆளுநர் நாகலிங்கம் வேதநாயகன், யாழ்ப்பாண மாநகரசபை ஆணையாளர் எஸ். கிருஷ்ணேந்திரன், புத்தசாசன, மத மற்றும் கலாசார அலுவல்கள் அமைச்சின் செயலாளர் அத்தபத்து மற்றும யாழ்ப்பாணத்தில் உள்ள இந்திய துணைத்தூதுவர் சாய் முரளி ஆகியோரும் யாழ்ப்பாணத்தைச் சேர்ந்த வேறு முக்கியஸ்தர்களும கலைஞர்களும் கலந்துகொண்டனர்.”

(“High Commissioner of India to Sri Lanka H.E Santosh Jha and Minister of Buddhasasana, Religious and Cultural Affairs Hon’ble Hiniduma Sunil Senevi jointly announced the naming of the Cultural Centre in Jaffna as ‘Thiruvalluvar Cultural Center’, in honour of the great Tamil poet-philosopher Thiruvalluvar, at a ceremony held on 18th January 2025. The event was also attended by Minister of Fisheries, Aquatic and Ocean Resources Hon’ble Ramalingam Chandrashekhar, Governor of Northern Province Hon’ble Nagalingam Vethanayan, Municipal Commissioner of Jaffna Mr. S. Krishnendran, Secretary to Ministry of Buddhasasana, Religious and Cultural Affairs, Mr. Atapattu, Consul General of India in Jaffna Sai Murali, along with other dignitaries and cultural artists from Jaffna.”)

யாழ்ப்பாண கலாசார மையத்தின் பெயரை எதிர்பாராத வகையிலும் எந்தவித தேவையும் இல்லாமலும் திருவள்ளுவர் கலாசார மையம் என்று மாற்றியதனால் யாழ்ப்பாணத்தில் எதிர்ப்பு கிளம்பியிருக்கிறது. எந்தவொரு தமிழ் அதிகாரியுடனோ அல்லது மக்களின் பிரதிநிதிகளுடனோ கலந்தாலோசிக்காமல் மிகவும் இரகசியமான முறையில் இந்த நடவடிக்கை மேற்கொள்ளப்பட்டிருக்கிறது.

இந்திய அதிகாரிகளுடனும் ஜனாதிபதி அநுரா குமார திசாநாயக்க அரசாங்கத்தின் சில பிரிவினருடனும் மட்டுப்படுத்தப்பட்ட ஒரு இரகசிய நடவடிக்கையாக இது தோன்றுகிறது.

இராமலிங்கம் சந்திரசேகர்

இந்த பெயர் மாற்றம் குறித்து தனக்கு எதுவும் தெரியாது என்று யாழ்ப்பாணத்தில் ஒரு கூட்டத்தில் பேசியபோது அமைச்சர் சந்திரசேகர் கூறியிருப்பது வேடிக்கையானதாகவும் பரிதாபகரமானதாகவும் இருக்கிறது.” பெயர்ப்பலகை திரைநீக்கம் செய்யப்பட்ட பின்னரே நான் பெயர் மாற்றத்தை அவதானித்தேன்” என்று தேசிய மக்கள் சக்தியின் மக்கள் தொடர்பாடல் அலுவலகம் ஒன்றை திறந்துவைத்து உரையாற்றியபோது அவர் கூறினார். திருவள்ளுவரின் பெயர் ஒன்றும் ஆட்சேபத்துக்குரியது அல்ல, ஆனால், யாழ்ப்பாண கலாசார மையம் என்ற பெயர் தொடர்ந்து இருப்பதே சிறந்ததாக இருக்கும் என்றும் அவர் மேலும் கூறினார்.

இலத்திரனியல் திரையில் கலாசார மையத்தின் புதிய பெயர் காண்பிக்கப்பட்டபோது தமிழ்மொழி மூன்றாம் இடத்துக்கு தள்ளப்பட்டிருந்ததையும் சந்திரசேகர் சுட்டிக்காட்டினார். ஆங்கிலததுக்கும் சிங்களத்துக்கும் முதலாவது, இரண்டாவது இடங்கள் கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது. சம்பந்தப்பட்ட பகுதியில் பெரும்பாலும் பேசப்படுகின்ற மொழிக்கு பெருமைக்குரிய இடத்தைக் கொடுப்பதே வழமையான நடடைமுறையாக இருந்துவந்தது. அதனால் பெயரில் தமிழுக்கே முதலிடத்தைக் கொடுத்திருக்க வேண்டும் என்று சந்திரசேகர் கவலைப்பட்டார்.

யாழ்ப்பாணத்தில் தேசிய மக்கள் சக்தி அரசாங்கத்தின் பிரதானி கடற்தொழல் அமைச்சரே, ஆனால், அவரது அமைச்சரவைச் சகா ஹினிதும சுனில் செனவி கூட யாழ்ப்பாணத்தில் என்ன நடக்கப்போகிறது என்பதை அவருக்கு கூறவில்லை என்று தோன்றுகிறது.

உண்மையில் நடந்தது என்ன என்பதைப் பற்றி தனக்கு எதுவும் தெரியாது அமைச்சர் சந்திரசேகர் தனது அப்பாவித்தனத்தை (அறியாமையை) வெளிப்படுத்திய போதிலும் கூட , முன்னாள் கடற்தொழில் அமைச்சர் டக்ளஸ் தேவானந்தா கலாசார மையத்தின் பெயர் மாற்றம் தனக்கு அதிர்ச்சியை தந்ததாக அறிக்கை வெளியிட்டார். மகிந்த ராஜபக்ச அரசாங்கத்தில் தான் அமைச்சராக இருந்த வேளையிலேயே யாழ்ப்பாண கலாசார மையத்தின் நிர்மாணம் தொடர்பான பூர்வாங்க ஏற்பாடுகள் செய்யப்பட்டன என்று தேவானந்தா கூறினார். அந்த நேரத்தில் தனது தலைமையிலான ஈழமக்கள் ஜனநாயக கட்சியின் ( ஈ.பி.டி.பி.) நிருவாகத்தின் கீழேயே யாழ்ப்பாண மாநகரசபை இருந்தது என்றும் யாழ்ப்பாண கலாசார மையத்துக்கான நிலம் ஒதுக்கப்பட்டது என்றும் கூறிய அவர் கலாசார மையம் இந்தியாவினால் வழங்கப்பட்ட ஒரு வரம். யாழ்ப்பாணம் என்ற பெயர் மாற்றம் பொறுப்பானவர்கள் அதற்கான விளக்கத்தை தரவேண்டும் என்று வலியுறுத்தினார்.

யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தில் இருந்து தெரிவான தேசிய மக்கள் சக்தியின் மூன்று பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களும் இந்த பெயர் மாற்றம் குறித்து வாய் திறக்கவில்லை. மாவட்டத்தின் ஏனைய பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களும் அவ்வாறே மௌனமாக இருந்தார்கள். ஆனால், யாழ்ப்பாண மக்கள் கடுமையாக எதிர்பபைக் காட்டத் தொடங்கினார்கள். யாழ்ப்பாண மாநகரசபையின் முன்னாள் உறுப்பினர்கள் ஆவேசமான அறிக்கை ஒன்றை வெளியிட்டார்கள். இந்த விவகாரம் குறித்து சுயாதீனமான யூரியூபர்கள் பெருவாரியான செய்திகளை வெளியிட்டார்கள். இந்த பெயர் மாற்றம் தமிழ் சமூக ஊடகங்களில் ஆராயப்படும் சர்ச்சைக்குரிய விவகாரம்க மாறியிருக்கிறது.

தமிழரசு கட்சியின் எதிர்ப்பு

மக்கள் மத்தியில் எதிர்ப்பு தீவிரமடையவே இலங்கை தமிழரசு கட்சி பதில் கூறவேண்டிய நிலை ஏற்பட்டது. இலங்கை தமிழ்களின் பிரதான அரசியல் கட்சியின் அரசியல் குழு இணைய வழியாக அவசரமாகக் கூடியது. பெயர் மாற்றத்துக்கு எதிராக கட்சியினால் அறிக்கை ஒன்றை வெளியிடுவது என்று தீர்மானிக்கப்பட்டது. அதைத் தொடர்ந்து தமிழரசு கட்சியின் பதில் தலைவரான சி.வி.கே. சிவஞானம் யாழ்ப்பாணத்தில் உள்ள இந்திய துணைத்தூதுவர் சாய் முரளியை சந்தித்து கடிதம் ஒன்றைக் கையளித்தார்.

அதிர்ச்சி தரும் வகையில் கலாசார யைத்தின் பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்டது குறித்து தமிழரசு கட்சி கவலையை வெளிப்படுத்தியதாக தமிழ்ப் பத்திரிகைளின் செய்திகள் மூலமாக அறியக்கூடியதாக இருக்கிறது. பெயர் மாற்றம் குறித்து தமிழ் மக்களுடன் கலந்தாலோசிக்கப்படவில்லை என்பதை சுட்டிக்காட்டிய தமிழரசு கட்சி ” யாழ்ப்பாணம் ” என்பது தமிழர்களின் பெருமைக்குரியது. யாழ்ப்பாணம் என்ற பெயரை கலாசார மையத்தில் இருந்து நீக்கியது தமிழ் மக்களை நிந்தனைசெய்யும் ஒரு செயலாகும் என்று அழுத்திக் கூறியிருக்கிறது. இந்த விவகாரம் அவசரமாக மீளாய்வு செய்யப்பட வேண்டும் என்று தமிழரசு கட்சியின் கடிதத்தில் வலியுறுத்தப்பட்டிருக்கிறது. பெயர் மாற்றம் தொடர்பான சர்ச்சை இந்தியாவுக்கும் தமிழ் மக்களுக்கும் இடையிலான உறவுமுறையை பாதிப்பதற்கு அனுமதிக்கக்கூடாது என்று தமிழரசு கட்சியின் கடிதம் கூறியது.

திருவள்ளுவருக்கு எதிரானது அல்ல

பெயர் மாற்றத்துக்கு தமிழர்களின் எதிர்ப்பு திருவள்ளுவருக்கு எதிரானது அல்ல என்பதை கவனிக்கவேண்டியது முக்கியமானதாகும்.” தெய்வப்புலவர் ” என்று போற்றப்படும் திருவள்ளுவர் மீது இலங்கையில் தமிழர்கள் பெருமதிப்பு வைத்திருக்கிறார்கள். இலங்கையின் தமிழ்ப் பகுதிகளில் திருவள்ளுவரின் பெருவாரியான சிலைகளும் திருவுருவப்படங்களும் இருக்கின்றன.

இலங்கை தமிழர்களினால் எழுதப்படும் கட்டுரைகளும் நிகழ்த்தப்படும் உரைகளும் திருக்குறளில் இருந்து மேற்கோள்களைக் கொண்டிருக்கும். பெரும்பாலும் பாடசாலைகளில் தமிழ் கற்கின்ற ஒவ்வொரு தமிழரும் திருவள்ளுவருடனும் அவரது திருக்குறளுடனும் பரிச்சயமானவராகவே இருப்பார்.கல்கிசை சென். தோமஸ் கல்லூரியில் எமது தமிழாசிரியர் வினாசித்தம்பியிடமிருந்து நான் மனப்பாடம் செய்து கற்ற சில குறள்களைை இன்னமும் என்னால் ஒப்புவிக்க்முடியும்.

அதனால், எதிர்ப்பு திருவள்ளுவருக்கு எதிரானது அல்ல, கலாசார மையத்தின் பெயரில் இருந்து யாழ்ப்பாணம் என்ற சொல் நீக்கப்பட்டதற்கானதே என்பதை விளங்கிக்கொள்ள வேண்டியது அவசியமாகும். கலாசார நிலையம் இந்தியாவிடம் இருந்து கிடைத்த பரிசு என்பதும் அதன் பராமரிப்புக்காக ஐந்து வருட செலவை இந்தியா செய்கிறது என்பதும் உண்மையே. ஆனால் போரினால் பாதிக்கப்பட்ட யாழ்ப்பாண மக்களுக்கு இந்தியா வழங்கிய பரிசே இந்த மையம். அதன் காரணத்தினால்தான் யாழ்ப்பாண கலாசார மையம் என்று அதற்கு பெயரிடப்பட்டது.

தங்களது யாழ்ப்பாண கலாசார மையம் குறித்து யாழ்ப்பாண மக்கள் பெருமையடைந்தார்கள். அதனுடன் நெருக்கமான தொடர்புகளையும் அவர்கள் வைத்திருந்தார்கள். வெளிநாடுகளில் வாழும் இலங்கை தமிழர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் யாழ்ப்பாணம் வருகின்ற சந்தர்ப்பங்களில் கலாசார மையத்துக்கு விஜயம் செய்யத் தவறுவதில்லை. அது ஒரு சுற்றுலா மையாமாகவும் மாறிவிட்டது. ஆனால் இப்போது யாழ்ப்பாணம் என்ற பெயர் தன்னிச்சையான முறையில் அழிக்கப்பட்டிருக்கிறது.

தங்களுடன் சம்பந்தப்பட்ட விவகாரங்களில் தமிழர்களுக்கு எந்த செல்வாக்கும் கிடையாது என்றும் அவர்களுடன் கலந்தாலோசிக்காமல் இந்திய அரசாங்கமும் இலங்கை அரசாங்கமும் எடுக்கின்ற தீர்மானங்களை அவர்கள் விரும்பாவிட்டாலும் கூட ஏற்றுக்கொண்டேயாக வேண்டும் என்றும் மறைமுகமாக மீண்டும் ஒரு தடவை கூறப்படுகின்றது.

பெயர் மாற்றம் பரவலாக கண்டனத்துக்கு உள்ளாகியிருக்கின்ற அதேவேளை, அதற்கான காரணம் குறித்து பெரும் குழப்பம் நிலவுகிறது. அது எந்த விதமான கெடுதியான நோக்கமும் இல்லாத ஒரு பெயர் மாற்றம் என்று சிலர் நினைக்கிறார்கள். யாழ்ப்பாண கலாசார மையம் ஏன் திருவள்ளுவர் கலாசார மையம் என்று பெயர் மாற்றப்பட்டது? என்று கொழும்பில் உள்ள இந்திய உயர்ஸ்தானிகரகத்துக்கு நான் அனுப்பிய மின்னஞ்சல்களுக்கு எந்தப் பதிலும் இல்லை. தொலைபேசி மூலமாக தொடர்புகொள்வதற்கு மேற்கொண்ட முயற்சிகளும் பயனளிக்கவில்லை.

புதுடில்லியின் தீர்மானம்

ஆனால், நடந்தது என்ன? எனபதைப் பற்றிய உள்நோக்கு ஒன்றை இந்தியாவில் உள்ள தகவலறிந்த வட்டாரங்கள் தந்தன. யாழ்ப்பாண கலாசார நிலையத்தை திருவள்ளுவர் கலாசார நிலையம் என்று பெயர் மாற்றுவதற்கான சடுதியான தீர்மானம் புதுடில்லியிலேயே எடுக்கப்பட்டிருப்பதாக தெரிகிறது. அது ஒரு உயர்மட்ட முடிவு. கொழும்பில் உள்ள இந்திய உயர்ஸ்தானிகரகமும் யாழ்ப்பாணத்தில் உள்ள இந்திய துணைத் தூதரகமும் அறிவுறுத்தல்களை நடைமுறைப்படுத்துகின்றன அவ்வளவுதான்.

பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்ட முறை வல்லாதிக்க கர்வத்தையும் மற்றவர்களின் உணர்வுகளை மதிக்காத அதிகார மிடுக்கையும் கொண்டதாக தோன்றுகிறது. இத்தகைய மனோபாவம் தான் அயலகத்தில் உள்ள பல நாடுகள் சம்பந்தப்பட்ட விவகாரங்களில் இந்தியா தனிமைப்படுவதற்கு வழிவகுத்தது. எவ்வாறெனினும், உத்தேச பெயர் மாற்றத்தை இறுதிநாள் வரை இந்திய அதிகாரிகள் மிகவும் இரகசியமாக வைத்திருந்திருக்கிறார்கள். பெயர் மாற்றம் தொடர்பான செய்தி முன்கூட்டியே பொதுவெளிக்கு வந்தால் யாழ்ப்பாணத்தில் பெரிய ஆர்ப்பாட்டங்கள நடக்கக்கூடும் என்று அவர்கள் பயந்ததே அதற்கு காரணமாகும்.

திருவள்ளுவர் கலாசார மைய யோசனை பொதுவில் இந்தியாவின் ஆளும் பாரதிய ஜனதா கட்சியினதும் குறிப்பாக இந்திய பிரதமர் நரேந்திர மோடியினனதுமாகும்.

மோடியின் பாரதிய ஜனதா விஞ்ஞாபனம்

” பாரதத்தின் செழுமையான கலாசாரத்தை வெளிக்காட்ட உலகம் பூராவும் திருவள்ளுவர் கலாச்ர மையங்களை அமைப்போம். யோகா, ஆயுர்வேதம், பாரதிய மொழிகள் மற்றும் சாஸ்திரிய சங்கீதம் ஆகியவற்றில் பயிற்சி வழங்குவோம். ஜனநாயகத்தின் தாய் என்ற வகையில் பல்லாயிரம் வருடங்கள் பழமைவாய்ந்த பாரதத்தின் வளமான ஜனநாயக பாரம்பரியங்களை நாம் மேம்படுத்துவோம்” என்று கடந்த வருடத்தைய லோக்சபா (பாராளுமன்ற) தேர்தலுக்கான பாரதிய ஜனதாவின் விஞ்ஞாபனத்தில் கூறப்பட்டிருந்தது.

தமிழ்நாடு

பாரதிய ஜனதாவின் விஞ்ஞாபனத்தில் கூறப்பட்டதைப் போன்று திருவள்ளுவர் மையங்களை நிறுவும் பிரதமர் மோடியின் குறிக்கோள் வெறுமனே ஒரு சமூக கலாசார செயற்திட்டம் அல்ல. தென்னிந்திய மாநிலமான தமிழ்நாட்டில் அவரது கட்சியின் தேர்தல் வாய்ப்புகளை மேய்படுத்துவதற்கான ஒரு அரசியல் தந்திரோபாயமும் கூட. மோடியின் தேர்தல் அலை தமிழ்நாட்டைச் சூழவில்லை. சமூக நீதியையும் மதச்சார்பின்மையையும் அடிப்படையாகக் கொண்ட திராவிடக் கோட்பாட்டுடன் தமிழ்நாடு பாரதிய ஜனதாவின் இந்துத்வா கோட்பாட்டை உறுதியாக எதிர்த்து நிற்கிறது. தொடர்ச்சியாக முயற்சிகளை மேற்கொள்கின்ற போதிலும் கூட பாரதிய ஜனதாவினால் தமிழ்நாட்டுக்குள் உருப்படியான ஊடுருவல்களைச் செய்யக்கூடியதாக இருக்கவில்லை.

2024 ஆம் ஆண்டில் பாரதிய ஜனதா தமிழ்நாட்டில் தேர்தல் கூட்டணி ஒன்றை அமைத்துக்கொண்டது. தமிழ்நாட்டு வாக்காளர்களைக் கவர்ந்திழுப்பதற்கு பல்வேறு வாக்குறுதிகள் வழங்கப்பட்டன. அவற்றில் திருவள்ளூவர் மைய யோசனையும் ஒன்று. திருவள்ளுவரை மதித்துப் போற்றுகின்ற தமிழர்கள் தங்களின் தந்திரத்துக்கு ஏமாறுவார்கள் என்று பாரதிய ஜனதா நம்பியது மாநிலத்தில் உள்ள 39 லோக்சபா தொகுதிகளில் குறைந்தது ஒன்பது தொகுதிகளிலாவது வெற்றிபெற முடியும் என்று பாரதிய ஜனதா நம்பிக்கொண்டிருந்தது. அந்த எதிர்பார்ப்பும் நம்பிக்கையும் ஏமாற்மாகவே போனது.தமிழ்நாட்டின் ஆளும் திராவிட முன்னேற்றக்கழக கூட்டணி 39 தொகுதிகளையும் கைப்பற்றியது. பாரதிய ஜனதா கூட்டணிக்கு ஆக 18 சதவீதமான வாக்குகளே கிடைத்தன.

அவ்வாறிருந்தாலும், பாரதிய ஜனதா திருவள்ளுவரை கைவிடவில்லை. மோடி தொடர்ந்தும் திருவள்ளுவர் புகழ்பாடி தனது பல உரைகளில் திருக்குறளை மேற்கோள் காட்டிக் கொண்டேயிருக்கிறார். தமிழ் மொழி, தமிழ் இலக்கியம், திருவள்ளுவர் மற்றும் திருக்குறளின் ஒரு பேரபிமானி என்று தன்னைக் காட்டிக்கொள்வதன்
மூலமாக தமிழர்களின் இதயங்களை வென்றெடுப்பதே மோடியின் நோக்கமாக இருக்கிறது போலும்.

மோடி 2024 செப்டெம்பரில் சிங்கப்பூருக்கு விஜயம் செய்தார். அங்கு அவர் உணர்ச்சிவசமான அறிவிப்பு ஒன்றை வெளியிட்டார். ” இந்தியாவின் முதலாவது திருவள்ளுவர் கலாசார மையம் சிங்கப்பூரில் விரைவில் திறக்கப்படும் என்பதை உங்களுக்கு அறிவிப்பதில் நான் மிகுந்த மகிழ்ச்சியடைகிறேன். மகத்தான ஞானி திருவள்ளுவர் உலகிற்கு வழிகாட்டும் சிந்தனையை மிகவும் தொன்மை வாய்ந்த தமிழ் மொழியில் தந்திருக்கிறார். அவரது படைப்பான திருக்குறள் சுமார் 2000 வருடங்களுக்கு முன்னர் எழுதப்பட்டது. ஆனால், அதில் கூறப்பட்டிருக்கும் சிந்தனைகள் இன்றைக்கும் கூட பொருத்தமானவையாக விளங்குகின்றன” என்று அவர் சொன்னார்.

“உடனடி ” திருவள்ளுவர் மையம்

சிங்கப்பூர் திருவள்ளுவர் மையம் இன்னமும் திறககப்படவில்லை. ஆனால், இப்போது யாழ்ப்பாண கலாசார மையத்தின் பெயரை மாற்றி இலங்கையில் இரவோடிரவாக ஒரு திருவள்ளுவர் கலாசார மையம் திறக்கப்பட்டிருக்கிறது. இது உடனடி நூடில்ஸ் அல்லது சாம்பார் போனறு ஒரு உடனடி திருவள்ளுவர் நிலையம். வலது கையால் கொடுத்ததை இடது கையால் திருப்பி எடுத்ததன் மூலம் யாழ்ப்பாண மக்களை இந்திய அரசாங்கம் நிந்தனை செய்திருக்கிறது. பெயர் மாத்திரம் தானே மாற்றப்பட்டிருக்கிறது, கலாசார மையம் தொடர்ந்து இருக்கப்போகிறது என்று எவராவது வாதிடக்கூடும். ஆனால், ஒரு பெரிய வித்தியாசம் இருக்கிறது.

யாழ்ப்பாண கலாசார நிலையம் வேறுபட்ட ஒரு நோக்கத்துக்காக நிர்மாணிக்கப்பட்டது. போரினால் பாதிக்கப்பட்டு, உணர்வுபூர்வமாக வடுப்பட்ட யாழ்ப்பாண மக்களுக்கு இந்தியாவிடமிருந்து கிடைத்த சிந்தனைமிக்க ஒரு கொடையே பிரமாண்டமான சின்னமான கலாசார மையம். அதற்கேற்ற முறையிலேயே அது வடிவமைக்கப்பட்டது. திருவள்ளுவர் மையம் வேறுபட்ட குறிக்கோள்களைக் கொண்டிருக்கிறது. அது அரசியல் குறிக்கோளுடனான ஒரு கலாசார செயற் திட்டமாகும். யாழ்ப்பாண மையத்தின் மீது திருவள்ளுவர் மையத்தை திணித்தமை ஏற்கெனவே யாழ்ப்பாண மக்களுக்கு இந்தியாவினால் வழங்கப்பட்ட உறுதிமொழிக்கு துரோகம் செய்வதை ஒத்ததாகும்.

யாழ்ப்பாண கலாசார மையம் எனது இதயத்துக்கு நெருக்கமானது. நவீன கட்டமைப்பையும் வசதிகளையும் கொண்ட மையம் என்னைப் பொறுத்தவரை ஒரு கனவு நனவானதைப் போன்றது. அதன் முன்னேற்றத்தை தொலைதூரத்தில் இருந்து பல வருடங்களாக நான் உன்னிப்பாக அவதானித்து வந்திருக்கிறேன். அந்த மையத்தின் வடிவமைப்புக்கு பொறுப்பாக இருந்த கடடிடக் கலைஞர் மதுரா பிரேமதிலக பல தசாப்பதங்களாக எனது தனிப்பட்ட நண்பர். யாழ்ப்பாண கலாசார மையத்தைப் பற்றி கடந்த காலத்தில் நேர்மறையாக, புகழ்ச்சியாக எழுதியிருக்கிறேன். இந்த பின்புலத்தில், எனது முன்னைய எழுத்துக்களின் துணையோடு யாழ்ப்பாண கலாசார மையத்தின் படிமுறை வளர்ச்சி மீது சற்று கவனத்தை குவிக்கிறேன்.

மன்மோகன் சிங்

யாழ்ப்பாண கலாசார மையத்தின் தொடக்கம் மிகவும் சுவாரஸ்யமானது. ” அற்புதமான கொடைக்காக” முன்னாள் ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க தற்போதைய இந்திய பிரதமர் நரேந்திர மோடிக்கு தாராளமாக நன்றி கூறியபோதிலும், யாழ்ப்பாண கலாசார மையம் எந்த விதத்திலும் நரேந்திர மோடியின் சிந்தனையில் உதித்தது அல்ல.

கொழும்பில் இந்திய உயர்ஸ்தானிகராக அசோக் காந்தா இருந்தபோது யாழ்ப்பாண கலாசார மையம் கருத்தாக்கம் செய்யப்பட்டது. அன்று பிரதமர் கலாநிதி மன்மோகன் சிங்கின் கீழ் திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் அங்கம் வகித்த காங்கிரஸ் தலைமையிலான அரசாங்கம் அதிகாரத்தில் இருந்தது. அதனால் ஒரு கருத்தாக்க அடிப்படையில் யாழ்ப்பாண கலாசார மையம் மன்மோகன் சிங்கின் கொடையேயாகும்.

யாழ்ப்பாண மக்களுக்காக

கலாசார மற்றும் கற்றல் செயற்பாடுகளே கலாசார நிலையத்தின் பிரதான நடவடிக்கைகள் என்று உத்தேச செயற்திட்டம் வரையறுத்தது. 2011 ஜூனில் இந்திய உயர்ஸ்தானிகரகம் ஆரம்ப செயற்திட்ட ஆவணம் ஒன்றை வெளியிட்டது. யாழ்ப்பாண மக்களுக்கு பெரிதும் தேவைப்பட்ட ஒரு சமூக மற்றும் கலாசார அரங்காக யாழ்ப்பாணத்தில் கலாசார மையம் ஒன்றை நிர்மாணிப்பதே நோக்கம் என்று அதில் தெளிவாகக் குறிப்பிடப்பட்டது. போரின் முடிவுக்கு பின்னரான சூழ்நிலையில் வடக்கு சமூகத்தின் கலாசார புனர்வாழ்வு மற்றும் உளவியல் ஒருங்கிணைப்புக்கு உதவுவதும் நோக்கம் அதில் கூறப்பட்டது.

அந்த ஆவணத்தின் பொருத்தமான சில பகுதிகள் வருமாறு ;

” யாழ்ப்பாண மக்களுக்கு பெரிதும் தேவைப்பட்ட ஒரு சமூக மற்றும் கலாசார அரங்காக யாழ்ப்பாணத்தில் கலாசார மையம் ஒன்றை நிர்மாணிப்பதற்கு கொழும்பில் உள்ள இந்திய உயர்ஸ்தானிகரகம் உத்தேசித்திருக்கிறது. கலாசார சமூக உட்கட்டமைப்பின் ஒரு அங்கமாக அமைவதுடன் போரின் முடிவுக்கு பின்னரான சூழ்நிலையில் வடக்கு சமூகத்தின் கலாசாரப் புனர்வாழ்வுக்கும் உளவியல் ஒருங்கிணைப்புக்கும் உதவுவதாகவும் கலாசார மையத்தை அமைக்க உத்தேசிக்கப்படுகிறது.

” இலங்கையின் சகல சமூகங்களினதும் ஒத்துழைப்பையும் ஐக்கியத்தையும் உருவகப்படுத்தும் ஒரு கலாசார நிறுவனமாக மையம் மாறவேண்டும். இதன் மூலமாக இந்த செயற்திட்டம் வடமாகாணத்துக்கு பெரிதும் தேவைப்படுகின்ற சமூக உட்கட்டமைப்பின் அங்கமாக அமைவதையும் நாட்டின் ஏனைய பாகங்களுடன் வடக்கு மக்கள் தங்களை மீள இணைத்துக் கொள்வதையும் உறுதிப்படுத்துவதற்கு உதவவேண்டும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது.”

கட்டிடக்கலை வடிவமைப்பு

கட்டிடக்கலை வடிவமைப்புப் போட்டி 2011 ஆம் ஆண்டில் நடத்தப்பட்டது. ” ரீம் ஆர்க்கைட்ரேவ் ” (Team Architrave ) என்ற அமைப்பு அந்த போட்டியில் வெற்றி பெற்றது. கட்டிடக்கலையின் விசேட வடிவமைப்பு அம்சங்கள் மீது கவனம் செலுத்தும் அந்த அமைப்பு கொழும்பில் இயங்குகிறது.

போட்டியில் வெற்றிபெற்ற யாழ்ப்பாண கலாசார மையத்துக்கான வடிவமைப்பு இலங்கை பொறியியலாளர்கள் குழு ஒன்றுடன் சேர்ந்து ரீம் ஆர்க்கைட்ரேவினால் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டது. இந்தியாவைச் சேர்ந்த ” பி அன்ட் சி. புறொஜெக்ட்ஸ் “(P & C Projects ) என்ற பிரதான ஒப்பந்தக்காரர். அது போட்டி கேள்விப்பத்திரம் மூலமே தெரிவுசெய்யப்பட்டது. கட்டிட நிர்மாணத்தில் இலங்கையையும் இந்தியாவையும் சேர்ந்த விசேட உப ஒப்பந்தக்காரர்களும் பங்கேற்றனர். நிர்மாணப்பணிகள் 2016 செப்டெம்பரில் ஆரம்பிக்கப்பட்டு 2020 மார்ச்சில் நிறைவு செய்யப்பட்டன.

மதுர சிறிமேவன் பிரேமதிலகவே ரீம் ஆர்க்கைட்ரேவ் அமைப்பின் தலைவர். மதுர என்று சகலராலும் அறியப்பட்ட அவர் கண்டி திரித்துவக் கல்லூரியில் படித்தவர்.அவர் கட்டிடக்கலையை இலங்கையின் மொறட்டுவ பல்கலைக்கழகத்திலும் பின்லாந்தின் ஹெல்சிங்கியிலும் கற்றுக்கொணாடார். யாழ்ப்பாண கலாசார மைய செயற்திடடத்தின் பின்னணியில் இருந்த ஒரு முக்கியமான படைப்பாக்க சக்தியாக அவர் விளங்கினார்.

வனப்புமிகு யாழ்ப்பாணம்

யாழ்நகரில் வனப்புமிக்கது (picturesque) என்று கடந்த காலத்தில் வர்ணிக்கப்பட்ட ஒரு பகுதியில் யாழ்ப்பாண கலாசார மையம் அமைந்திருக்கிறது. அந்த பகுதி வேறுபல முக்கியமான இடங்களையும் நிறுவனங்களையும் கட்டங்களையும் கொண்டிருந்தது. யாழ்ப்பாண மத்திய கல்லூரி, நீதிமன்றங்கள், சென். பீற்றர்ஸ் தேவாலயம், ட்ரிம்மர் மண்டபம், றெஸற் ஹவுஸ், பீச் றோட்டின் பகுதிகள், முற்றவெளி, சுப்பிரமணியம் பூங்கா, அசோக் ஹோட்டல், திறந்தவெளி அரங்கு, நகர மண்டபம், கம்பீரமான தோற்றம் கொண்ட பொதுநூலகம், டச்சுக் கோட்டை, முனியப்பர் கோயில், புல்லுக்குளம்,றீகல் தியேட்டர், வீரசிங்கம் மண்டபம் மற்றும் துரையப்பா விளையாட்டரங்கு ஆகியவை அவற்றில் சிலவாகும்.

இனமோதல் தீவிரமடைந்ததை அடுத்து இந்த வனப்புமிகு பகுதி பாதிக்கப்பட்டது..முதலில் பாதிக்கப்பட்டது 97 ஆயிரத்துக்கும் அதிகமான நூல்கள், யையெழுத்துப் பிரதிகள் மற்றும் அரிதான பனை ஓலைக் கையேடுகளைக் கொண்டிருந்த யாழ்ப்பாண பொது நூலகமேயாகும். அது 1981 ஜூன் முதலாம் திகதி பொலிசாலினால் தீவைத்து எரிக்கப்பட்டது. ஆயுதப்படைகள் கோட்டைக்குள் இருந்த நடத்திய ஷெல் வீச்சுத் தாக்குதல்களினாலும் அந்த பகுதி மோசமாகப் பாதிக்கப்பட்டது. பெருவாரியான கட்டிடங்கள் சேதமடைந்தன. யாழ்ப்பாண மாநகரசபை அலுவலகம் நல்லூருக்கு மாற்றப்பட்டது.

யாழ்ப்பாணத்தின் வனப்புமிகுந்த இந்த முக்கியமான பாகம் போரின்போது அதன் பளபளப்பை இழந்தது. இப்போது அது படிப்படியாக முன்னைய புகழ்நிலைக்கு திரும்பிக் கொண்டிருக்கிறது. நிர்மூலம் செய்யப்பட்ட பொதுநூலகத்தின் மீள்நிர்மாணம் சாம்பலில் இருந்து எழுந்ததை ஒத்ததாகும். அது மீள் எழுச்சி பெறுவதில் யாழ்ப்பாண மக்களுக்கு இருக்கும் ஆற்றலை வெளிச்சம்போட்டுக் காட்டியது. பின்னர் அந்த வனப்புமிகுந்த பகுதியில் நிர்மாணிக்கப்பட்ட 55 மீற்றர் உயரமான யாழ்ப்பாண கலாசார மையம் இலங்கைச் சூரியனின் கீழ் தனக்கு உரித்தான அந்தஸ்தை மீளப்பெறுவதற்கான ” புதிய யாழ்ப்பாணத்தின்” துடிப்பான முயற்சியின் சின்னமாக விளங்குகிறது. யாழ்ப்பாண கலாசார மையமே யாழ்நகரில் மிகவும் உயர்ந்த கட்டிடமாகும். முன்னர் திறந்தவெளியரங்கு இருந்த இடத்தில் அது நிர்மாணிக்கப்பட்டது.

யாழ்ப்பாணத்தின் பெருமை

ஒரு குறுகிய காலத்துக்கு இருந்த யாழ்ப்பாணத்தின் பெருமை ” திராவிட ” தமிழ்நாட்டை வென்றெடுப்பதற்கான நரேந்திர மோடியின் குறும்புகளுக்கு இப்போது பலியாகியிருக்கிறது. அதன் எதிர்காலம் எவ்வாறு அமையப் போகிறது? இந்த கட்டுரையின் இரண்டாம் பாகத்தில் அதைப் பார்ப்போம்.

(இந்த கட்டுரை வெளியான பின்னர் திருவள்ளுவர் பண்பாட்டு மையம் என்பதற்கு முன்னால் யாழ்ப்பாணம் என்ற சொல் சேர்க்கப்பட்டு யாழ்ப்பாணம் திருவள்ளுவர் பண்பாட்டு மையம் என்று பொறிக்கப்பட்டிருப்பதாக செய்திகள் வெளியாகியிருக்கின்னறன)

D.B.S.Jeyaraj can be reached at dbsjeyaraj@yahoo.com

தமிழில்: வீரகத்தி தனபாலசிங்கம்

நன்றி: வீரகேசரி

************************************************************************************************

டி.பி.எஸ். ஜெயராஜ்

தளபதி ‘ கேணல் ‘ கிட்டுவின் வாழ்வும் காலமும் – 2

கடந்த வாரம் பிரசுரமான ‘ கேணல் ‘ கிட்டு என்ற சதாசிவம்பிள்ளை கிருஷ்ணகுமார் பற்றிய இந்த கட்டுரையின் முதல் பாகத்தில் விடுதலை புலிகளின் யாழ்ப்பாண மாவட்ட தளபதியாக இருந்த அவரை நான் 1986 நவம்பரில் ‘ இந்தியாவின் புரொண்ட்லைன் ‘ செய்திச் சஞ்சிகைக்காக பேட்டி கண்டதைப் பற்றி குறிப்பிட்டிருந்தேன். அதுவே கிட்டுவுடனான கலந்துரையாடல் ஒன்று ஆங்கில சஞ்சிகை ஒன்றில் வெளியான முதல் சந்தர்ப்பமாக அமைந்தது.

அவருடனான பேட்டி குறித்து நான் குறிப்பிட்டது வாசகர்கள் மத்தியில் பெரும் ஆர்வத்தை ஏற்படுத்தியிருக்கிறது. அந்த பேட்டியை மீண்டும் பிரசுரம் செய்யமுடியுமா என்பதை அறிவதில் ஆர்வம்கொண்டு பல வாசகர்கள் என்னுடன் தொடர்புகொண்டார்கள். அந்த ‘புரொண்ட்லைன் ‘ பேட்டி நீண்ட ஒன்று அல்ல என்பதால், இந்த கட்டுரைக்குள் அவருடனான கலந்துரையாடலை சேர்க்கிறேன். 38 வருடங்கள் கடந்துவிட்ட போதிலும் கூட, விடுதலை புலிகள் இயக்கம் மற்றும் அதன் யாழ்ப்பாணத் தளபதி பற்றி சில துல்லியமான உளநோக்குகளை அது வழங்குகிறது. இதோ அந்த பேட்டி —

புரொண்ட்லைன் பேட்டி

” நாங்கள் இறப்பதற்கு தயாராயிருக்கிறோம், அவர்கள் தயாரில்லை” — யாழ்ப்பாணத்தில் விடுதலை புலிகளின் கிட்டுவுடன் பேட்டி.

தமிழீழ விடுதலை புலிகளின் யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டு பிராந்திய தளபதி அவரைப்பற்றி நிலவுகின்ற அபிப்பிராயத்துக்கு பொருத்தமில்லாத ஒரு தோற்றத்தைக் கொண்டவர். சராசரிக்கும் சற்றுக் குறைவான உயரத்தைக் கொண்ட அவர் மூக்குக் கண்ணாடி அணிந்திருப்பார். நெற்றிக்கு மேலே முன்தலையில் மயிர் இருக்காது. 26 வயதான கிட்டு என்ற சதாசிவம்பிள்ளை கிருஷ்ணகுமார் இப்போது இலங்கையில் பெரிதும் தேடப்படும் ஒரு தீவிரவாதி. விடுதலை புலிகள் பொதுவில் வடக்கு, கிழக்கு மாகாணங்களை குறிப்பாக, யாழ்ப்பாண மாவட்டத்தை தங்களது முழுமையான கட்டுப்பாட்டில் கொண்டு வருவதற்கு முயற்சித்துக் கொண்டிருக்கும் நிலையில், இந்த நாட்களில் இலங்கையில் மிகவும் பெருமளவுக்கு பேசப்படும் ஒருவராக கிட்டு விளங்குகிறார்.

கிட்டு மிகவும் மென்மையாகவும் மரியாதையான தொனியிலும் பேசுவார். ஒரு விடயத்தை அழுத்திக் கூறவேண்டும் என்றால் சில நேரங்களில் ஒரு புன்சிரிப்புடன் சைகைகளை காட்டுவார். அதேவேளை அவரது கண்களும் கூட சிரிக்கும். ஆனால், இயக்கத்திற்குள் ஒழுங்கு, கட்டுப்பாட்டை பேணுகின்ற விடயத்தில், அவர் மிகவும் கடுமையான பேர்வழி. யாழ்ப்பாணப் பேச்சு வழக்கில் ஒருவரை அன்புடனும் மரியாதையுடனும் அழைக்கும்போது ‘ அர் ‘ என்ற விகுதியைச் சேர்த்துக்கொள்வது வழக்கம் இந்தியிலே ‘ஜி’ யைச் சேர்த்துக் கொள்வது போன்று. கிட்டுவை கிட்டர் என்று அழைப்பார்கள். யாழ்ப்பாணத்துச் சிறுவர்கள் அவரை கிட்டு மாமா என்று அழைப்பார்கள்.

கலந்துரையாடல் ஒன்றுக்காக டி.பி.எஸ். ஜெயராஜ் அவரைச் சந்தித்தார்.

பெயரை அவர் எவ்வாறு பெற்றார்?

” நான் இயக்கத்தில் இணைந்தபோது எனக்கு வெங்கட் என்ற பெயர் கொடுக்கப்படடது. அந்தப் பெயர் வெங்கிட்டுவாக மாறி விரைவாக கிட்டுவாகியது.

Continue reading ‘புலிகளின் யாழ் மாவட்ட தளபதி ‘ கேணல் ‘ கிட்டுவின் செயலினால் நடிகர் விஜய குமாரதுங்க எவ்வாறு ஏமாறாறமடைந்தார், அமைச்சர் லலித் அத்துலத்முதலி எவ்வாறு ஏமாற்றப்பட்டார் ?’ »

By

Meera Srinivasan

Following Sri Lankan President Anura Kumara D issanayake’s recent, four-day visit to China, analysis and commentary in local media pointed to the leader’s “balancing act” with Beijing and New Delhi, Colombo’s two key partners vying for greater strategic influence on the island.

During Mr. Dissanayake’s state visit from January 14 to 17, 2025, close on the heels of his India visit in December 2024, he announced a $ 3.7 billion investment — “one of our largest FDIs” — from Sinopec for a refinery in the southern Hambantota district.

Meanwhile, addressing a public rally of supporters following his return, President Dissanayake said his government is discussing a joint venture with India to refurbish world War II era oil storage tanks in the eastern Trincomalee district and develop it as a hub, referring to a project that many past governments have discussed.

Around Mr. Dissanayake’s visit, Sri Lanka and China issued a 21-point joint statement, covering various bilateral matters. Sri Lanka sought more Chinese investment, and the two sides committed to the early conclusion of a comprehensive free trade agreement.

Continue reading ‘Sri Lankan Media Spotlights President Dissanayake’s “Tightrope Walk “between China and India.Editorials,Cartoons and Commentaries Focus on AKD’s “Balancing Act” While Engaging with Two Powerful Countries’ »

By

Veeragathy Thanabalasingham

President Anura Kumara Dissanayake’s ambitious Clean Sri Lanka project has received both positive and negative comments.

During the Parliamentary Election campaign, the President told the nation that his Government would launch a special project with the aim of making Sri Lanka the cleanest country in the Asian region.

However, following criticism that arose as a result of the initial approach of the Presidential Task Force appointed to Clean Sri Lanka, Government leaders were compelled to explain that the project was not limited to simply cleaning the environment or removing extra equipment installed on buses and three-wheelers, but had a broader objective of addressing various problems of society in general.

Continue reading ‘If Sri Lanka is to be truly ‘Clean,’ the President must commit himself to bringing about a fundamental change in the mindset of the majority community on the ethnic issue. This is essential for a Clean Sri Lanka to be complete.’ »

The Editors’ Guild of Sri Lanka has expressed its profound sorrow at the passing away last Sunday of one of its erstwhile members, Victor Ivan.

Ivan was at the time a frontline member of the Free Media Movement.

He joined The Guild as the Editor of the Ravaya at the height of a ‘Media Law Reforms’ campaign launched by the collective media associations which included the repeal of the draconian criminal defamation laws prevailing at the time, seeking amendments, inter-alia to the laws on Parliamentary Privileges, Contempt of Court, etc.

Ivan was indicted on several criminal defamation cases by the Chandrika Kumaratunga Government. He took these cases right up to the United Nations Human Rights Committee (UNHRC) where he won a major victory when the Committee ordered the Sri Lanka Government to pay him compensation for violating his human rights by repeatedly harassing him with serial indictments.

Continue reading ‘Veteran Journalist and Doughty Defender of Press Freedom Victor Ivan Passes away:Editors Guild Expresses Profound Sorrow.’ »

(Text of Media Released by the High Commission of India in Colombo on 18 January 2025)

High Commissioner of India to Sri Lanka H.E Santosh Jha and Minister of Buddhasasana, Religious and Cultural Affairs Hon’ble Hiniduma Sunil Senevi jointly announced the naming of the Cultural Centre in Jaffna as ‘Thiruvalluvar Cultural Center’, in honour of the great Tamil poet-philosopher Thiruvalluvar, at a ceremony held on 18th January 2025. The event was also attended by Minister of Fisheries, Aquatic and Ocean Resources Hon’ble Ramalingam Chandrashekhar, Governor of Northern Province Hon’ble Nagalingam Vethanayan, Municipal Commissioner of Jaffna Mr. S. Krishnendran, Secretary to Ministry of Buddhasasana, Religious and Cultural Affairs, Mr. Atapattu, Consul General of India in Jaffna Sai Murali, along with other dignitaries and cultural artists from Jaffna.

2. Built with Indian grant assistance of USD 12 million, the Center provides a space where the rich traditions, arts, and aspirations of the people of the Northern Province could thrive. The iconic structure is a state-of-the-art facility consisting of multiple facilities such as a museum of two floors; an advanced theatre style auditorium for more than 600 people; a 11-storeyed learning tower; a public square which could also act as an amphitheater; etc.

Continue reading ‘Cultural Centre in Jaffna Constructed with Indian Grant Named ‘Thiruvalluvar Cultural Center’, in honour of the great Tamil poet-philosopher Thiruvalluvar on 18 Jan 2025’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

The Long Range Reconnaissance Patrol (LRRP ) was a specialized military intelligence unit of the Sri Lankan army that was deployed by the state against the Liberation Tigers of Tamil Eelam(LTTE) during the armed conflict. Sri Lanka’s Long Range Reconnaissance Patrol(LRRP) was known in Sinhala as the “Digu Dura Vihidum Balakaya” and in Tamil as the “Aazha Ooduruvithaakkum Padaiyani”. It was also called the Deep Penetration Unit(DPU) and “Mahasonon Brigade of the Army.

The LRRP was basically utilized for black ops. A black operation or black op is a covert or clandestine operation by a government agency, a military unit or a paramilitary organization. Key features of a black operation are that it is secret and is not attributable to the organization carrying it out. The usage of specialized military intelligence units to assassinate the enemy has been practised by different states and different armies in different situations.

Fundamentally, the Sri Lankan LRRP teams were a combination of disgruntled ex-Tigers, members of anti-Tiger Tamil militant groups, Muslim home guard/para -military operatives and carefully selected Sinhala personnel from the Special Forces.They were given highly specialized ‘Commando’ type training here and abroad.

Basic modus operandi of the LRRP was for small groups to clandestinely infiltrate territory controlled by the LTTE and target senior Tiger leaders and key operatives. LRRP operations were undertaken in both the northern and eastern Tiger-controlled regions during the war

Among the prominent tigers killed over the years were LTTE Batticaloa District Intelligence Head Lt. Col Nizam ,LTTE Batticaloa-Amparai Communications Chief Major Mano , LTTE Air Wing Head Col. Shankar , Sea Tiger Deputy Commander Lt. Col Kangai Amaran, Lt. Col. Kumaran, who was manning defences in the Manal Aaru/Weli Oya region , artillery specialists Major Sathiyaseelan and Capt. Thevathasan.

Shanmuganathan Ravishankar

However the crowning achievement of the LRRP was the killing of the then LTTE Military Intelligence Director Shanmuganathan Ravishankar alias Col Charles a.k.a. Arulvendhan who was killed in Mannar District on January 5, 2008. Charles was the scheming brain and guiding hand behind most attacks by the LTTE in the areas outside the North and East particularly Colombo. He masterminded the LTTE attack on the Katunayake airport in July 2001.

At the time of his death, Ravishankar, alias Charles, held three leadership positions in the LTTE. He was Head of the Military Intelligence Division, he was in charge of all external operations and he was commander of a special combat unit engaged in the Mannar District. Charles also known as Arulventhan held Lt. Col. rank when killed. He was promoted posthumously as “Colonel.” His 17th death anniversary was on Jan 5th 2025. It is against this backdrop that this column focuses with the aid of earlier writings on Ravishankar alias “Col”Charles this week.

Continue reading ‘Shanmuganathan Ravishankar alias “Col” Charles was a Low Profile Tiger who Masterminded High Profile Attacks Outside North and East.’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

India is Sri Lanka’s closest neighbour. Among the Indian states, it is the South Indian state of Tamil Nadu that is closest to the island. Tamil Nadu meaning “Tamil Land/Country” is home to more than 72 million people. Since 1967, Tamil Nadu has been ruled by political parties adhering to what is termed as Dravidian ideology. ‘Dravidianism’ in essence espouses economic development, social justice, equality, elimination of caste discrimination, women emancipation, secularism, rationalism, self-respect, greater cooperation among South Indian states, opposition to Hindi imposition and a Tamil national consciousness.

The ‘Dravidian’ political ideology has been ruling the roost in Tamil Nadu for the past 57 years. Either the Dravida Munnetra Kazhagham (DMK) or its alternative the All India Anna-Dravida Munnetra Kazhagham (AIADMK) have been enjoying political power in the State.

In spite of this “Dravidian” heritage of rationalism and self-respect, it is Tamil Nadu that has allowed film stars to exercise political hegemony among Indian states. M.G. Ramachandran known as “MGR” became the first film star to take up chief ministership of an Indian state. MGR though ethnically a Malayalee made a name for himself as an actor in Tamil films and followed it up by becoming the Chief Minister of Tamil Nadu state. MGR the founder-leader of the AIADMK ruled from 1977 to 1987 being elected thrice as chief minister of Tamil Nadu in 1977, 1980 and 1985.

Maruthur Gopalamenon Ramachandran or M.G. Ramachandran was born on 17 January 1917, His 108th birth anniversary is being celebrated on Friday (17). This article therefore focuses on the cinematic politics of MGR to denote his 108th Birthday by outlining the cinematic politics and tracing his journey from leading Tamil film actor to Tamil Nadu Chief Minister.

Continue reading ‘The “ MGR” Mystique: Unique Phenomenon of MG Ramachandran in the Cinematic Politics of Tamil Nadu.’ »

By

Meera Srinivasan

Sri Lanka has secured “one of its largest FDIs”, President Anura Kumara Dissanayake announced on Thursday, after signing a $3.7 billion-agreement with Sinopec during his ongoing state visit to China.

Following bilateral discussions, President Dissanayake and Chinese President Xi Jinping, pledged to usher in a “new era” of development in bilateral ties, deepen traditional friendship, and advance Belt and Road cooperation, official statements said.

“During my state visit to China, we secured one of our largest foreign direct investments — a $3.7B agreement with @SinopecNews to build an advanced oil refinery in Hambantota. This will boost exports, create jobs, and fuel economic growth,” Mr. Dissanayake posted on social media platform X. The investment entails, “a state-of-the-art oil refinery with a capacity of 200,000 barrels” in the southern Hambantota district, the Presidential Media Division said in a statement. The refinery is planned adjacent to the Hambantota port that China Merchant Port Holdings controls, on a 99-year lease.

Mr. Dissanayake is on his second state visit abroad — from January 14 to 17 — following his visit to India in December 2024. Both India and China have expressed their desire to closely work with the leader, who has vowed to pursue a non-aligned foreign policy that will put Sri Lanka’s interests first.
Sri Lanka’s deal with the state-run Sinopec signals continuity in China’s investment strategy in the island nation, after Mr. Dissanayake and his National People’s Power captured power in 2024. It also reflects Sri Lanka’s preference for investments over loans after its devastating economic crash and sovereign default in 2022.

The Sinopec investment was cleared in November 2023, during the term of Mr. Dissanayake’s predecessor Ranil Wickremesinghe. The project appears to have come in place of an earlier investment proposal linked to a Singapore-based company, in which the family of Member of Parliament S. Jagathrakshakan, of the Dravida Munnetra Kazhagam in Tamil Nadu, held stakes. The project ran into a controversy — after Oman, said to be another investor, denied having a role — and was eventually scrapped.

Mr. Dissanayake held discussions with Mr. Xi on Wednesday, at the Great Hall of the People, where he was accorded a red-carpet welcome. “The welcoming ceremony was conducted with great honour, including a ceremonial gun salute,” Mr. Dissanayake’s office said in a statement. Mr. Xi emphasised China’s “readiness to work closely with Sri Lanka in ushering in a new era of development”, the statement said. Several MoUs aimed at strengthening collaboration in areas such as economy, social development, and industry were inked.

Sri Lanka and China “set a fine example of friendly interactions and mutually beneficial cooperation between countries of different sizes”, stated a joint statement issued by the two governments. “The two sides agreed to advance all major signature projects including the Colombo Port City and Hambantota Port integrated development, fully utilize such platforms as the Silk Road Workshop…The two sides were pleased to sign a Belt and Road cooperation plan to upgrade China-Sri Lanka high-quality Belt and Road cooperation.”

While Colombo thanked China for its assistance in restructuring its loans to Sri Lanka, China said it would continue to play a positive role in the IMF and maintain friendly communication with other creditors to help Sri Lanka ease its financial difficulties and achieve debt sustainability, the statement said. “The two sides agreed to work toward the early conclusion of a comprehensive free trade agreement in one package in line with the principles of equality, mutual benefit and win-win outcomes,” the joint statement said.

Courtesy:The Hindu

By

Gamini Akmeemana

While everyone is obsessed with the country’s economic crash, the consequences of the linguistic crash we suffered from 1956 onwards is just as serious. Even if the economy is salvaged at some point, Sri Lanka will continue to suffer the devastating long term consequences of that other, more cerebral crash in the decades to come.

First, let me get my own personal perspective across. English is my second language. Having studied at government, Sinhala-medium schools from start to finish (excepting private tuition for Advance Level English literature at Aquinas College), I am not writing from any privileged position. I may have had an aptitude for English, but I firmly believe that my English language skill levels – when it comes to communicating ideas in a day to day working environment, are entirely attainable by anyone with the right degree of perseverance. And yet, most of the people I studied with are unable to talk, read or write in English beyond a very basic level.

Then comes the question: When you are studying a foreign language, do you have to like it? Well, not necessarily, but it helps. Those studying Korean to work in South Korea or those Lankans studying Russian in Russia do not necessarily like those languages, but they become proficient enough to study and work. If they like those languages, that will help to expand their linguistic boundaries.

I have met many Lankans who say they don’t like English. A decade ago, I met a first year medical student from the North Central Province who said he didn’t like English and didn’t want to study it. A drama undergraduate from the Central Province said she and a group of her classmates used to walk out of the school’s English class. She said in a tone of great satisfaction that she was always the first to walk out, leading the way.

And yet, tens of thousands of adolescents and teenagers attend English tuition classes held in venues so crowded that teachers use mics and sound systems to teach. Parents spend their hard-earned money to pay for this tuition. Ultimately, very few of these students pass their English tests, and even fewer manage to speak the language, while many tuition gurus have become millionaires.

Continue reading ‘Several decades of degrading and downgrading English following ‘Sinhala Only’ in 1956, have created a massive stumbling block to studying English It is now very hard for Sri Lanka to get out of this linguistic and cultural poverty trap.’ »

By

D.B.S. Jeyaraj

Life and Times of Tiger “Col” Kittu-2

In the first part of this article on Sathasivampillai Krishnakumar alias “Col”Kittu published last week in the “Daily Mirror”, I had written about my interviewing the LTTE Jaffna district commander for the Indian news magazine “Frontline” in November 1986. It was at that time the first conversation with Kittu published in an English journal.

The reference to that interview has aroused much interest among readers. There were many queries from interested readers who wanted to know whether it could be published again. Since the “Frontline”interview was not very lengthy, I am incorporating excerpts of that conversation into this article. Although 38 years have passed, the interview does provide some incisive insights about both the tiger organization and its Jaffna commander Kittu.

Here is the interview-

“Frontline”Interview

“We are prepared to die,they are not”-interview with LTTE’s Kittu of Jaffna.

The Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) commander for the Jaffna peninsula area is a man slightly below average height bespectacled with receding hair above the forehead, his mild, pleasant-faced appearance belies his reputation. 26-year-old Sathasivampillai Krishnakumar alias Kittu is the most wanted militant in Sri Lanka right now. With the LTTE attempting to establish full control over the Northern and Eastern Provinces in general and the Jaffna district in particular, Kittu is very much the topic of conversation these days in Sri Lanka

Kittu speaks in a soft and courteous tone, gestures sometimes to express a point, and often flashes a broad grin while the eyes too smile. But when it comes to the maintenance of discipline within the movement, he is often a tartar. Some people follow the Jaffna dialectical suffix on usage of one’s name as a term of respect and affection and refer to him with an “ar” as Kittar (like “ji” in Hindi). The children of Jaffna call him Kittu Maama (uncle).

D. B. S. Jeyaraj met him for a conversation

Continue reading ‘Army -Tiger Prisoner Exchange: How “Col” Kittu Disappointed Vijaya Kumaratunga and Deceived Lalith Athulathmudali’ »

By

Krishantha Prasad Cooray

Sri Lanka has witnessed a remarkable political transformation. Anura Kumara Dissanayake has been elected as the country’s President. His party, the People’s Liberation Front (JVP), leads the National People’s Power coalition. Just four years ago, the JVP held only three parliamentary seats with 3% of the popular vote. Today, it controls the presidency and commands a two-thirds parliamentary majority.

President AKD, as he is commonly known, has achieved something unprecedented in Sri Lankan politics: unified support across traditional demographic divisions. The NPP’s electoral success spans all regions – North, South, East, and West – breaking down the ethnic and religious polarities that have long characterised Sri Lankan politics. It is impossible to attribute their popularity to any particular ethnicity, religious community, or class – they have effectively made such traditional polarities redundant.

Sri Lanka is experiencing strong political stability that stands out amidst the turbulence touching much of South Asia. The ruling coalition’s organisational discipline, reminiscent of China’s party structure where AKD serves as the Leader of the JVP, has established a predictable environment for international observers and investors. What President AKD and the NPP have demonstrated is remarkable: they have combined the organisational rigor and policy execution capabilities typically associated with China’s Communist Party with robust democratic accountability.

This synthesis delivers the benefits of strong, coordinated governance while maintaining democratic protections – avoiding both the corruption risks of autocracies and the policy paralysis that often affects democracies with declining civic participation.

Continue reading ‘For China, Sri Lanka under President Dissanayake’s leadership presents an opportunity to demonstrate how its Belt and Road Initiative can evolve to meet contemporary development challenges.’ »

By

Kishali Pinto-Jayawardene

There is an intriguing question in the air. Is the creeping self-sabotage of Sri Lanka’s National Peoples’ Power (NPP) Government due to innate political clumsiness in power, the sycophantic antics of minions appointed to office who are characteristically unable to hold the chairs that they inhabit or a dangerous tendency to lean towards ‘Orwellian’ control?

Gross incompetence and political servility continues

Or it is perhaps an unpalatable mixture of all of this, I wonder? There is certainly a demonstrated inability on the part of the Government to select ‘the proper person for the proper office’ in the early months after being elected to rule on an ‘unprecedented’ mandate. This is seen very well in the unholy debacle over the NPP’s first choice as Speaker of Parliament who resigned after failing to prove the veracity of his academic credentials after trying to bluff his way through public questioning.

To stress the point, this is not a frivolous matter of having or not having an academic record. That is an irrelevancy. Needless to say, even legitimate academic brownie points do not necessarily translate into political ability or integrity with Sri Lanka’s past Parliaments numbering doctors of law, economics and the like who were spectacular failures in public life to put it mildly. That is scarcely the issue here.

What is relevant is the ‘lies and deception’ (to borrow a scathing phrase from a Supreme Court ruling on the integrity of our politicians in a different context, decades ago) of the former Speaker who still remains in the House, sitting in the NPP ranks.

Continue reading ‘The ‘76 year old curse’ that President Anura Kumara Dissanayake and his NPP vowed to put an end to, does not show any signs of abating. The political ‘honeymoon’ is now well and truly over. It is time that the Govt starts performing.’ »

By

Ruki Fernando

January 6 this year is the 40 anniversary of the killing of Fr. Mary Bastian, a Catholic priest from the diocese of Mannar. It will be yet another anniversary to be celebrated without a body and grave.

The government at the time of his killing claimed that Fr. Bastian had fled to India. For 40 years the truth of Fr. Bastian’s killing has not been officially acknowledged by any government and there is no indication that the new government will be any different.

However for residents of Vankalai what happened to their beloved parish priest is clear. According to one eyewitness, when there was firing by the military around Vankalai, her father had gone to the church and was told by Fr. Bastian to come to the church to seek refuge if they were scared. When they arrived, Fr. Bastian told the family to hide inside the church and gone to his residence. While hiding she heard gun shots followed by screams in Fr. Bastian’s voice. Later on from where they were hiding she and her family had seen soldiers carrying the body of Fr. Bastian in a white cassock. Other villagers confirmed this story, sometimes publicly at the annual remembrance events.

The 1980s was a bloody period in that area and Fr. Bastian was at the forefront of trying to protect the people. Fr. Bastian had written to the Catholic Bishops Conference of Sri Lanka in November 1982 questioning what was the church doing “when my people are suffering, oppressed and living on concessions”. In the same letter, he had honestly expressed his frustration, saying “we priests just can’t remain saying Masses for the dead”.

Two incidents that may have prompted the Army to kill Fr. Bastian may have been the fact that he had taken photos of bodies after a massacre of large number of civilians in the nearby Murunkan town by the Army and that he had buried the body of Rev. Jeyarajasingham, a Methodist priest of the area who had worked closely with Fr. Bastian and was killed in December 1984.

Continue reading ‘Will the New President and the New Government Ensure Justice for the Enforced Disappearances and Kilings of Catholic and Protestant Christian Priests?’ »

டி.பி.எஸ். ஜெயராஜ்

இலங்கை ஆயுதப்படைகளுக்கும் தமிழீழ விடுதலை புலிகள் இயக்கத்துக்கும் இடையிலான 33 வருடகாலப் போர் இப்போதெல்லாம் நினைவில் இருந்து மெதுவாக அருகிக் கொண்டு போகிறது. விடுதலை புலிகள் இயக்கம் 1976 ஆம் ஆண்டு மே மாதம் 5 ஆம் திகதி முறைப்படி ஆரம்பிக்கப்பட்டது. மூன்று தசாப்தகால போருக்கு பிறகு விடுதலை புலிகள் முல்லைத்தீவின் நந்திக்கடல் ஏரியில் 2009 ஆம் ஆண்டு மே மாதம் 18 ஆம் திகதி தங்களது தோல்வியைச் சந்தித்தார்கள். வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரன் தலைமையிலான அந்த இயக்கத்தினால் இலங்கை அரசாங்கத்துக்கு எதிராக தொடுக்கப்பட்ட போர் சுதந்திரத்தின் பின்னரான இலங்கையின் வரலாற்றில் முக்கியமான ஒரு பாகமாகும்.

ஒரு கெரில்லாப் போராட்ட இயக்கம் என்ற நிலையில் இருந்து மரபுரீதியான போரில் ஈடுபடும் இரு படையணியாக விடுதலை புலிகளின் உருநிலைமாற்றம் நீண்டகாலப் போரில் முக்கியமான ஒரு திருப்பு முனையாகும். 1985 ஆம் ஆண்டில்தான் விடுதலை புலிகள் யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டின் கணிசமான பகுதிகளை தங்களது கட்டுப்பாட்டின் கீழ் கொண்டுவந்தார்கள். இலங்கை பொலிசார் கடமையில் ஈடுபடுவதை நிறுத்திக்கொண்டார்கள். இராணுவம் பெரும்பாலும் முகாம்களுக்குள் அடங்கிக் கிடந்தது. படையினர் இடைக்கிடை வெளியில் வந்து சிறிய மோதல்களில் ஈடுபட்டுவிட்டு முகாம்களுக்கு திரும்பிச் சென்றுவிடுவார்கள்.

இராணுவத்தினதும் பொலிசாரினதும் செயற்பாடுகள் கட்டுப்படுத்தப்பட்ட நிலையில், குடாநாட்டின் பெரும்பகுதி ஆயுதமேந்திய தமிழ்க் குழுக்களின் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் வந்தது. விரைவாகவே மற்றைய குழுக்களுடனான மோதல்களுக்கு பிறகு விடுதலை புலிகள் ஆதிக்கம் செலுத்தும் சக்தியாக மாறினார்கள். அவர்கள் மெய்நடப்பில் ஒரு நிருவாகத்தை நிறுவ ஆரம்பித்தார்கள். விடுதலை புலிகளின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்த பகுதிகள் மீது அரசு ஷெல் வீச்சுக்களையும் விமானக் குண்டுத் தாக்குதல்களையும் நடந்த நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டது. ” ஒபறேசன் லிபறேசன் ” இராணுவ நடவடிக்கைக்கு பின்னர் மாத்திரமே யாழ்ப்பாணக் குடாநாட்டின் வடமராட்சி பிராந்தியத்தின் பகுதிகளை இராணுவத்தினரால் மீளக்கைப்பற்றக்கூடியதாக இருந்தது.

சதாசிவம்பிள்ளை கிருஷ்ணகுமார்

வடக்கில் ஒரு கெரில்லா இயக்கம் என்ற நிலையில் இருந்து மரபுரீதியான போரில் ஈடுபடும் படையணியாக விடுதலை புலிகளின் உருநிலை மாற்றத்துக்கு அந்த இயக்கத்தின் அன்றைய யாழ்ப்பாண தளபதியான ” கேணல்” கிட்டுவே பிரதானமாக பொறுப்பாவார். சதாசிவம்பிள்ளை கிருஷ்ணகுமார் என்ற இயற்பெயரைக் கொண்ட கிட்டு விடுதலை புலிகளின் யாழ்ப்பாண மாவட்ட தளபதியாக 1985 பெப்ரவரி தொடக்கம் 1987 மே வரை செயற்பட்டார். வல்வெட்டித்துறை மண்ணின் திடகாத்திரமான மைந்தன் 1987 மார்ச் 30 ஆம் திகதி அவரைக் கொலை செய்வதற்கு மேற்கொள்ளப்பட்ட முயற்சி ஒன்றின்போது குண்டுவெடிப்பில் ஒரு காலை இழந்தார்.

இந்திய இராணுவத்துக்கும் விடுதலை புலிகளுக்கும் இடையில் போர் மூண்டபோது கிட்டு இன்று சென்னை என்று அறியப்படும் மெட்ராஸில் இருநதார். இந்திய அதிகாரிகளினால் அவர் வீட்டுக்காவலில் வைக்கப்பட்டிருந்தார். பிறகு கிட்டு ஐரோபாபாவுக்கு சென்று ஐக்கிய இராச்சியத்தில் லண்டனில் விடுதலை புலிகளின் சர்வதேச செயலகத்தை அமைத்தார். விடுதலை புலிகளின் கப்பல் ஒன்றில் கிட்டு இலங்கைக்கு திரும்பிக்கொண்டிருந்த வேளையில் இந்திய கடற்படை அதைச் சுற்றிவளைத்தது. இந்திய அதிகாரிகளினால் கைது செய்யப்பட்டு சிறையில் அடைக்கப்படுவதை தவிர்ப்பதற்காக கிட்டுவும் விடுதலை புலிகள் இயக்கத்தின் வேறு எட்டு உறுப்பினர்களும் 1993 ஜனவரி 16 ஆம் திகதி தற்கொலை செய்து கொண்டனர்.

ஒரு பத்திரிகையாளன் என்ற வகையில் துறைசார் முறையில் நான் மிகவும் நெருக்கமாக ஊடாட்டங்களைச் செய்த விடுதலை புலிகளின் உயர்மட்டத் தலைவர்களில் கிட்டுவும் ஒருவர். உண்மையில், ஒரு ஆங்கில பிரசுரத்துக்காக முதன்முதலாக அவரைப் பேட்டி கண்டது நானே. அந்த பேட்டி இந்திய செய்திச் சஞ்சிகையான ” புரொண்ட்லைனில் ” 1986 நவம்பரில் வெளியாகியது. கிட்டுவின் மரணத்துக்கு பிறகு அவரைப் பற்றி நான் கனடாவின் ரொறன்ரோவில் வெளியிட்ட தமிழ் வாரச்சஞ்சிகையில் தொடர்ச்சியாக கட்டுரைகளை எழுதினேன்.” ஒரு வட மறவனின் வீர காதை ” என்பதே அந்த கட்டுரைத் தொடரின் தலைப்பாகும்

கிட்டு என்ற கிருஷ்ணகுமார் உயிருடன் இருந்திருந்தால், ஜனவரி 2 ஆம் திகதி தனது 65 வது பிறந்த தினத்தைக் கொண்டாடியிருப்பார். இந்த பின்புலத்திலேயே இந்த கட்டுரை அவர் மீது கவனத்தை திருப்புகிறது.

Continue reading ‘சதாசிவம்பிள்ளை கிருஷ்ணகுமார் என்ற இயற்பெயரைக் கொண்ட விடுதலை புலிகளின் அன்றைய யாழ்ப்பாண மாவட்ட தளபதி ‘ கேணல் ‘ கிட்டுவின் வாழ்வும் காலமும்’ »

By

B.Kolappan

Veteran playback singer P. Jayachandran, who died on Thursday (January 9, 2025), was Kerala’s gift to Tamil film music. He was introduced to the Tamil film world by late music director M.S. Viswanathan, and he rendered his first song for the film Manipayal in 1972.

He had a unique voice, a mixture of Yesudas and S.P. Balasubramanian, but charted his own path and went on to sing some of the best solo and duet numbers in Tamil films, but without a trace of Malayalam, his mother tongue, in his Tamil songs.

He even rendered a song for late Chief Minister M.G. Ramachandran in the latter’s last film, Maduraiyai Meeta Sundarapandian in 1978. The song, Amutha Tamizhilil Ezhuthm Kavithai in pure Dwijavanthi raga, is still considered an outstanding duet.

Continue reading ‘Veteran Playback singer P. Jayachandran, who died on January 9, 2025 had a unique voice and went on to sing some of the best solo and duet numbers in Tamil films, but without a trace of Malayalam, his mother tongue, in his Tamil songs.’ »

By

Jamila Husain

The ‘Clean Sri Lanka’ campaign launched by the government is hitting headlines especially in the electronic media, with videos of buses and three wheel drivers being stopped by police, advising them to remove the additional accessories on their vehicles.

Despite a grace period extended by the police to remove such accessories, bus drivers associations and three wheel drivers are not happy. In fact a video circulating on social media, shows bus drivers threatening to strike if they continue to be ‘victimized’ by the police and talks are ongoing with the authorities.

Now while this move has been long needed, considering how bus drivers drive recklessly on the roads and how such additional accessories on their vehicles may be leading to accidents, the publicity done by the authorities on a daily basis showing the cops hounding the drivers is quite amazing. It is a PR stunt well done highlighting how the government’s ‘Clean Sri Lanka’ programme is proceeding as promised.

But while all this is catching public eye, is ‘Clean Sri Lanka’ only limited to this?

Continue reading ‘Can President Anura Kumara Dissanayake who came in with a mandate to end corruption, clean up his own parliament and ensure that both politicians and bureaucrats end their habits of bribes and commissions to get work done Under the ‘Clean Sri Lanka’ programme ?’ »

By

D.B.S. Jeyaraj

Memories of the 33 year long war between the armed forces of Sri Lanka and the Liberation Tigers of Tamil Eelam(LTTE) are slowly receding nowadays. The LTTE ,known generally as the tigers, was formed officially on 5 May 1976. After three decades of conflict the LTTE met its waterloo by the waters of Nandhikkadal lagoon on May 18th 2009. The war waged against the Sri Lankan state by the Veluppilai Prabhakaran -led LTTE is an important and integral part of Sri Lanka’s post-independence history.

A key turning point in the long war was the metamorphosis of the LTTE from that of a guerilla organization into an outfit engaging in positional warfare. It was in 1985 that the LTTE established control over substantial areas of the Jaffna peninsula. Policing ceased in practice. The army was essentially confined to barracks. Soldiers would however break out of their camps occasionally , get embroiled in skirmishes and return to camp.

With the functioning of the Army and Police being curtailed, the greater part of the peninsula came under the control of the armed Tamil groups. Soon there was internecine warfare and the LTTE became the dominant force. The tigers began establishing a de facto administration. The state was compelled to resort to shelling and bombing the areas under LTTE control. It was only after the “Operation Liberation” military offensive that the Sri Lankan army was able to re-capture areas in the Vadamaratchy region of the Jaffna peninsula.

Sathasivampillai Krishnakumar

The man primarily responsible for the tiger transition in the north from a guerilla outfit to a conventional militia was “Col”Kittu the then tiger Jaffna commander. Kittu whose real name was Sathasivampillai Krishnakumar served as the LTTE’s Jaffna district commander from February 1985 to May 1987 This sturdy son of the Valvettithurai(VVT) soil lost a leg in an explosion on 30 March 1987 when an attempt was made to assassinate him.

Kittu was in Madras now known as Chennai when war erupted between the Indian Army and LTTE.He was placed under house arrest by the Indian authorities.Kittu later went to Europe and set up the international secretariat of the LTTE in London,UK. He was returning to Sri Lanka in an LTTE ship when the Indian navy surrounded the vessel he was aboard. Kittu and eight other tigers committed suicide on 16 January 1993 to prevent being arrested and imprisoned by Indian authorities.

Kittu is one of the top leaders of the LTTE with whom I have interacted closely in my professional capacity as a journalist. In fact it was I who first interviewed him for an English publication. Excerpts of the interview were published in the Indian newsmagazine “Frontline” in November 1986. After his death, I wrote a series of articles about him in the Tamil weekly that I was editing then in Toronto. It was titled “Our Vada Maravan Veera Kaathai”(The heroic saga of a northern warrior).

Krishnakumar alias Kittu would have celebrated his 65th birthday on January 2nd if he were among the living now. He was born on 2 January 1960. It is against this backdrop that this column focuses on Kittu this week.

Continue reading ‘Life and Times of Jaffna’s Former Tiger Commander Sathasivampillai Krishnakumar alias “Col” Kittu.’ »

By

Meera Srinivasan

President Anura Kumara Dissanayake will visit China from January 14 to 17, the Cabinet Spokesman announced on Tuesday (January 7, 2025), confirming the Sri Lankan leader’s second state visit abroad, a month after he visited India.

President Dissanayake will be accompanied by Minister of Foreign Affairs, Foreign Employment, and Tourism Vijitha Herath, and Minister of Transport, Highways, Ports, and Civil Aviation Bimal Rathnayake, Cabinet spokesman Nalinda Jayatissa told media. Debt treatment and bilateral development cooperation are among key issues expected to be discussed in Beijing.

Mr. Dissanayake’s visit to China marks his second major bilateral engagement after he rose to the country’s top office in September. In November, his National People’s Power [NPP] coalition swept the polls with an unprecedented two-thirds majority and soon after, Mr. Dissanayake undertook his first state visit abroad to India.

Continue reading ‘President Anura Kumara Dissanayake to be in China from January 14 to 17 2025 on second state visit abroad one month after Indian visit: will be accompanied by Minister of Foreign AffairsVijitha Herath, and Transport Minister Bimal Rathnayake; Debt treatment and bilateral development cooperation expected to be discussed in Beijing’ »

The 16th anniversary of the assassination of The Sunday Leader founder Editor-in-Chief Lasantha Wickrematunge, which falls on 8 January, will be marked with a service at his graveside.

Family, friends, former colleagues and others will gather at Borella Kanatte at 9 a.m. to mark the anniversary and remember Lasantha.

Assassinated on 8 January 2009, Lasantha was one of Sri Lanka’s leading journalists and an outspoken critic of the then Rajapaksa Government. He was attacked as he drove to work and later died of his injuries.

The brazen attack was carried out by two gunmen on motorcycles in the middle of morning-rush-hour traffic.

The investigation into Lasantha’s murder has yielded no tangible results thus far and his killers still roam free, 16 years later.

**************************

டி.பி.எஸ். ஜெயராஜ்

இலங்கையின் புதிய ஜனாதிபதி அநுரா குமார திசாநாயக்க டிசம்பர் 15 — 17 இந்தியாவுக்கு தனது முதலாவது உத்தியோகபூர்வ விஜயத்தை வெற்றிகரமாக முடித்துக்காண்டு நாடுதிரும்பினார். புதுடில்லிக்கான அவரின் மூன்று நாள்விஜயத்தின் காட்சிகள் நேர்மறையாக பாராட்டப்பட்டிருக்கின்றன. ஜனாதிபதி திசாநாயக்க ஜனதா விமுக்தி பெரமுனவினதும் ( ஜே.வி.பி.) அதன் தலைமையிலான தேசிய மக்கள் சக்தியினதும் தலைவராக இருக்கிறார்.

அவரின் வெற்றிகரமான இந்திய பயணம் ஜே.வி.பி.யின் கடந்த காலத்துக்கும் நிகழ்காலத்துக்கும் இடையிலான ” பொருத்தமின்மை ” மீது கவனத்தைக் குவிக்க வைத்திருக்கிறது. இந்தியா தொடர்பிலான ஜே.வி.பி.யின் கடந்தகால கடும் போக்கும் தற்போதைய மென்போக்கும் ஒப்பிடப்படுவதுடன் வேறுபடுத்தியும் காட்டப்படுகின்றன. ஜனாதிபதியின் வெற்றிகரமான விஜயம் இந்தியாவுடனான ஜே.வி.பி.யின் உறவு ஒரு ” மறுதலையான ” நேர்மறைத் திருப்பத்தை எடுத்திருக்கிறது என்பதை காட்டுகிறது.

ஜே.வி.பி. அதன் ஆரம்பத்தில் இருந்தே இந்திய எதிர்ப்புவாதத்தில் ஆழக்காலூன்றிய கட்சியாகும். எளிதான வார்த்தைகளில் கூறுவதானால் ஜே.வி.பி. இந்தியாவுக்கு எதிரான, சீனாவுக்கு ஆதரவான ஒரு அரசியல் இயக்கமாக கருதப்பட்டது. அது இந்திய — இலங்கை சமாதான உடன்படிக்கையை எதிர்த்ததுடன் 1987 தொடக்கம் 1989 வரை இந்திய எதிர்ப்பு வன்முறைக் கிளர்ச்சி ஒன்றையும் முன்னெடுத்தது.

கடந்த வாரம் எனது கட்டுரையில் குறிப்பிட்டதைப் போன்று இந்திய — இலங்கை சமாதான உடன்படிக்கையில் 1987 ஜூலை 29 ஆம் திகதி முன்னாள் இந்திய பிரதமர் ராஜீவ் காந்தியும் முன்னாள் இலங்கை ஜனாதிபதி ஜே.ஆர். ஜெயவர்த்தனாவம் கொழும்பில் வைத்து கைச்சாத்திட்டனர். தமிழீழ விடுதலை புலிகள் உட்பட ஆயுதமேந்திய தமிழ்த் தீவிரவாதக் குழுக்களுக்கும் இலங்கை ஆயுதப் படைகளுக்கும் இடையிலான போரை முடிவுக்கு கொண்டு வருவதன் மூலமாக இலங்கையில் சமாதானத்தை ஏற்படுத்தும் மெச்சத்தங்க ஒரு குறிக்கோளுக்காகவே உடனபடிக்கை கைச்சாத்திடப்பட்டது.

போர் நிறுத்தம் ஒன்று பிரகடனம் செய்யப்பட்டது. அமைதியைப் பேணுவதற்காக இலங்கையின் வடக்கு, கிழக்கு மாகாணங்களில் இந்திய அமைதிகாக்கும் படை என்ற பெயரில் இந்திய இராணுவம் நிலைகொண்டது. எதிர்பார்க்கப்பட்டதை போன்று நிலைபேறான ஒரு சமாதானத்தைக் கொண்டுவருவதற்கு பதிலாக, இந்திய — இலங்கை உடன்படிக்கை மேலும் கூடுதல் வன்முறைக்கும் இரத்தக் களரிக்கும் வழிவகுத்தது. வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரன் தலைமையிலான விடுதலை புலிகள் உடன்படிக்கையை ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்து மீண்டும் போரை ஆரம்பித்தது. விரைவாகவே வடக்கிலும் கிழக்கிலும் இந்திய அமைதிகாக்கும் படைக்கு எதிராக விடுதலை புலிகள் முழுஅளவிலான கெரில்லாப் போரை தொடுத்தது.

Continue reading ‘தேசிய மக்கள் சக்தி அரசாங்கத்தின் உத்தேச அரசியலமைப்பும் 13 வது திருத்தமும்: 13 வது திருத்தத்தில் உள்ள அதிகாரப்பரவலாக்கல் அளவு புதிய அரசியலமைப்பில் சேர்த்துக் கொள்ளப்படுமா இல்லையா என்பதே முக்கியமான கேள்வியாகும்.’ »

By

D.B.S. Jeyaraj

Compliments of the Season everyone and best wishes for a bright and blessed 2025.

I am beginning the new year by re-posting “The Hymn of Ceylon” on my Blog.

The “hymn of Ceylon” was written by by Rev. W. S. Senior. Walter Stanley Senior was a scholar, pastor, teacher and poet who served in Sri Lanka for many years as Vice Principal of Trinity College, Kandy and Vicar at Christ Church, Galle Face.

Rev. W.S. Senior’s ‘Hymn of Ceylon’. was always sung at the annual prize giving event of St. Thomas’ Preparatory School in Kollupitiya where I studied from 1959 to ’64. It is a Christian hymn and was set to the melody of ‘Danno Budunge’ by Devar Surya Sena as requested by Senior himself.

Continue reading ‘“Jehovah, Thou hast promised,,The isles shall wait for Thee,” – A Hymn for Ceylon- By Rev.W.S. Senior’ »

Tisaranee Gunasekara

“History, despite its wrenching pain,

With courage, need not be lived again”.

– Maya Angelou (On the Pulse of Morning: An Inaugural Poem)

The Kitchen Debate was an impromptu set of exchanges (via interpreters) between US vice president Richard Nixon and Soviet premier Nikita Khrushchev, on the relative merits of capitalism and socialism. The two leaders were attending the 1959 American National Exhibition in Moscow. Their exchange took place inside a replica of a suburban American kitchen complete with all the mod-cons which would soon become staples of American middle class life.

Nixon displayed each consumer durable to his counterpart – and to the world beyond – with pride, as proof that American capitalism was better able to provide ordinary people with a good life. “Our steel workers, as you know, are on strike,” he said at one point. “But any steel worker could buy this house.” Khrushchev countered by predicting that the USSR would overtake the US in seven years and Nixon’s grandchildren would live under socialism.

History worked otherwise. Thirty years after the Kitchen Debate, Berlin Wall fell; in another two the Soviet Union ceased to exist.

Capitalism beat socialism by borrowing liberally from the socio-economic arsenal of socialism. As US historian and Cambridge professor Gary Gerstle points out, “The fear of communism made possible the class compromise between capital and labour that underwrote the New Deal.

It made possible similar class compromises in many social democracies in Europe after the Second World War.” This ‘grand bargain’ spread “America’s wealth across a much greater swath of the country’s workers and consumers, thus generating and sustaining higher levels of demand and, across the next two decades, an era of impressive affluence” (The Rise and Fall of the Neoliberal Order). High progressive taxation was a key driver of this transformation. In 1935, for instance, the marginal tax rate on the wealthiest Americans was set at 75%.

So Nixon’s boast to Khrushchev came true. Western welfare states ensured higher living and working conditions to their own working classes than what prevailed in the Eastern Bloc. As Eric Hobsbawm pointed out, “It is one of the ironies of this strange century that the most lasting result of the October Revolution, whose object was the global overthrow of capitalism, was to save its antagonist both in war and in peace – that is to say by providing it with the incentive, fear, to reform itself after the Second World War…” (The Age of Extremes).

Continue reading ‘No Govt can cut direct taxes, maintain high military expenditure, keep white elephants like Sri Lankan going, manage the debt burden, and keep the economy afloat, without imposing huge burdens on ordinary masses.’ »

By

D.B.S. Jeyaraj

Sri Lanka’s newly elected President Anura Kumara Dissanayake has successfully concluded his first state visit to India from December 15 to 17. The optics of the three day visit to New Delhi has been hailed positively. President Dissanayake known popularly as AKD is the leader of the Janatha Vimukthi Peramuna as well as the JVP-led National People’s Power(NPP).

The successful passage to India has brought into focus the “mismatch” between JVP past and JVP present. The Janatha Vimukthi Peramuna’s hard line regarding India in the past and its current soft line towards our big neighbour are being compared and contrasted.The successful state visit seems to indicate that the JVP’s relationship with India has taken a positive “U”turn.

The JVP from its inception has been rooted in anti-Indianism. In simplistic terms the JVP was perceived as an Anti-Indian, pro-China, political entity. The JVP opposed the India-Sri Lanka accord of 29 July 1987 and conducted a violent anti-Indian campaign for three years from 1987 to 1989.

As stated in last week’s article, the Indo-Lanka accord was signed by former Indian Prime Minister Rajiv Gandhi and ex-Sri Lankan president J.R.Jayewardene on 29 July 1987. The accord was signed with the laudable objective of bringing peace to Sri Lanka by ending the war between the Sri Lankan armed forces and armed Tamil militant groups including the Liberation Tigers of Tamil Eelam(LTTE).

A ceasefire was declared and Indian army personnel with the nomenclature of Indian Peace Keeping Force (IPKF) were stationed in the Northern and Eastern Provinces of the island to maintain peace. Instead of ushering in a durable peace as expected, the Indo-Lanka Accord paved the way for more violence and bloodshed. The Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) led by its supremo Veluppillai Prabhakaran refused to accept the accord and went back to war. Soon a full-fledged guerrilla war was waged by the LTTE against the IPKF in the North and East.

Meanwhile the JVP led by Rohana Wijeweera also opposed the Indo-Lanka Accord and engaged in armed resistance in the predominantly Sinhala areas. The JVP had in 1971 launched an armed insurrection when the United Front Government of Prime Minister Sirimavo Bandaranaike was in power. It was cruelly and brutally crushed with the aid of several countries. This is commonly referred to as the first JVP insurgency.

Continue reading ‘Past and Present India -Sri Lanka Relations ; 1987 Rajiv-JR Accord and the 2024 Modi-AKD Meeting.’ »

By

Kelum Bandara

Two ruling party MPs- Wijesiri Basnayake of Kurunegala and Ajith Gihan of Puttalam- came under mob violence when they came out in their separate vehicles after a meeting with the management of an apparel factory in the Bingiriya area.

According to video footage of the scene now doing the rounds on social media, the angry crowd of people who thronged at the gate of the factory hurled abuses at the two MPs while banging on their vehicles. The video footage that captures the intensity of the moment shows members of the mob using abusive language.

The situation worsened further as some members of the mob attempted to forcibly pull the MPs out of their vehicles. The vehicles bore the brunt of the mob’s fury.

Continue reading ‘Angry Mob Surrounds Vehicles of NPP Govt’s Kurunegala MP Wijesiri Basanayake and Puttalam MP Ajith Gihan at Bingiriya and Attempts to Assault them while using abusive language.’ »

டி.பி.எஸ். ஜெயராஜ்

” விரும்பத்தகாத விளைவு நேரப்போகிறது என்பதற்கான முன்னறிவிப்பு ” ( The Writing on the Wall) என்பது பைபிளின் பழைய ஏற்பாட்டில் டானியலின் கதையில் இருந்து வந்த ஒரு உருவகமான மொழிநடையாகும். பாபிலோனிய சாம்ராச்சியத்தின் மன்னர் பெல்ஷாசாரும் அவரது நண்பர்கள் பரிவாரமும் உண்டுகுடித்து கும்மாளம் அடித்துக்கொண்டிருந்தவேளையில், வியக்கத்தக்க முறையில் கையொன்று தோன்றி அங்கிருந்த சுவரில் சில வரிகளை எழுதியதைப் பற்றி டானியல் பற்றிய நூலின் ஐந்தாவது அத்தியாயம் கூறுகிறது.

அச்சமடைந்த மன்னராலும் நண்பர்களினாலும் அந்த கை எழுதியதை வாசித்து விளங்கக்கூடியதாக இருக்கவில்லை. அறிவுக்கும் ஞானத்துக்கும் பிரபல்யமான டானியலை அழைத்துவர மன்னர் ஆளை அனுப்பினார். டானியல் வந்து சுவரில் எழுதியிருப்பதை வாசித்துவிட்டு மன்னரின் நாட்களை கடவுள் எண்ணியிருக்கிறார் என்றும் இராச்சியம் வேறு ஒருவரிடம் கையளிக்கப்படப் போகிறது என்று கூறினார்.சுவரில் எழுதியிருந்த வரிகளை பற்றிய டானியலின் வியாக்கியானம் இறுதியில் உண்மை மாறியது.பெல்ஷாசார் அன்றிரவே கொல்லப்பட்டு இராச்சியம் டேறியஸினால் கைப்பற்றப்பட்டது.

பைபிளில் உள்ள இந்த கதையே ” The Writing in the Wall ” ( விரும்பத்காதது நேரப்போகிறது என்பதற்கான முன்னறிவிப்பு) என்ற மரபுத்தொடருக்கு பிறப்புக்கு வழிவகுத்தது. கிடைக்கக்கூடிய சான்றுகளில் இருந்து அழிவு அல்லது தோல்வி வருவது தவிர்க்கமுடியாதது என்பதை விளஙகிக்கொள்வது அல்லது பார்ப்பது என்பதே அந்த மரபுத்தொடரின் அர்த்தமாகும்.

இந்த பின்புலத்தில், இலங்கை ஜனநாயக சோசலிச குடியரசின் அரசியலமைப்பின் 13 வது திருத்தத்துக்கு நேரப்போகின்ற விளைவுக்கான முன்னறிவிப்பு குறித்து இந்த கட்டுரை ஆராய்கிறது. இலங்கையில் மாகாணசபைகள் முறையை அறிமுகப்படுத்துவதற்காக 1987 ஆண்டில் கொண்டுவரப்பட்டதே இந்த 13 வது அரசியலமைப்பு திருத்தமாகும்

இலங்கையின் அரசியலமைப்புக்கான 13 வது திருத்தமும் 16 வது திருத்தமும் 1987 ஜூலை 29 இந்திய — இலங்கை சமாதான உடன்படிக்கையின் விளைவாக கொண்டுவரப்பட்டவை. அந்த சமாதான உடன்படிக்கையில் முன்னாள் இந்திய பிரதமர் ராஜீவ் காந்தியும் அன்றைய இலங்கை ஜனாதிபதி ஜே.ஆர். ஜெயவர்தனவும் கைச்சாத்திட்டனர் என்பது தெரிந்ததே.

13 வது திருத்தமே மாகாணசபைகளை உருவாக்க உதவியது. குறைபாடுகளுக்கு மத்தியிலும், இலங்கையில் நடைமுறையில் இருக்கின்ற ஒரேயொரு அதிகாரப்பரவலாக்கல் வடிவம் மாகாணசபைகள் முறைாமாத்திரமேயாகும். சுதந்திரத்துக்கு பின்னரான எழுபத்தியாறு வருடகால வரலாற்றில், பல தசாப்தகால தமிழ்த் தேசிய இனப்பிரச்சினைக்கு அண்மித்தான ஒரு தீர்வாக மாகாணசபைகளே விளங்குகின்றன எனலாம். இலங்கையின் வடக்கு, கிழக்கில் வாழும் தமிழர்களின அதிகாரப்பகிர்வு தேடலுக்கு ஒரளவு நேர்மறையான பதிலாக மாகாணசபைகள் இருக்கின்றன.

மாகாணசபைகள் இலங்கையின் ஒரு அரசாங்கத்தினால்தான் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டன. ஆனால், இந்தியாவின் நல்லெண்ணத்தின் விளைாகவே அது சாத்தியமாகியது என்பதை மறுப்பதற்கில்லை. இலங்கையின் விவகாரங்களில் இந்தியா செய்த அந்த ஒரேயொரு நேர்மறையான தலையீடே அரசியலயைப்புக்கான 13 வது திருத்தம் நிறைவேற்றப்படுவதற்கான சூழ்நிலையை தோற்றுவித்தது.

பெருமளவு விமர்சனங்களுக்கு உள்ளானபோதிலும், மாகாணசபைகள் காலத்தின் சோதனைக்கு தாக்குப்பிடித்திருக்கிறது. அண்மைய நிகழ்வுப்போக்குகள் குறிப்பாக மாகாணசபைகளினதும் பொதுவில் 13 வது திருத்தத்தினதும் எதிர்காலம் மீது ஒரு கருநிழலை படரவிடுவதாக அமைந்திருக்கின்றன. அந்த திருத்தத்தையும் மாகாணசபைகளையும் பற்றிய சந்தேகங்களும் அச்சங்களும் புதிய ஜனாதிபதி அநுரா குமார திசாநாயக்கவின் அண்மைய இந்திய விஜயத்தையும் அவர் புதுடில்லியில் இந்திய பிரதமர் நரேந்திர மோடியுடன் நடத்திய பேச்சுவார்த்தைளையும் அடுத்து மேலும் தீவிரமடைந்திருக்கின்றன. இந்த பின்னணியிலேயே இது 13 வது திருத்தத்துக்கும் அதன் விளைவான மாகாணசபைகளுக்கும் நேரப்போகின்ற விரும்பத்தகாத விளைவின் முன்னறிவிப்பாக அமைகிறதா என்ற விசனத்தை நான் வெளிப்படுத்துகிறேன்.

Continue reading ‘2024 டிசம்பர் 16 ஆம் திகதி இந்திய — இலங்கை கூட்டறிக்கையில் 13 வது திருத்தம் குறித்து வெளிப்படையாக குறிப்பிடப்படாதது அரசியலமைப்புக்கான 13 வது திருத்தத்துக்கு நேரப்போகும் கதிக்கான முன்னறிவிப்பு ?’ »

By

Tisaranee Gunasekara

“Israel today is dynamiting the edifice of the global norms built after 1945.” Pankaj Mishra (The Shoah after Gaza – London Review of Books – 21.3.2014)

In the second decade of the 21st Century, genocide is being televised.

72 Virgins – Uncensored was a Telegraph channel run by the Israeli Defence Forces’ Influencing Department (Orwellian by name and by deed). According to an expose by Israeli newspaper Haaretz, the channel promises Israeli audiences “exclusive content from Gaza” – gory videos of death and destruction visited on Palestinians recorded by their IDF perpetrators. An example: “Burning their mother…” exults an October 11, 2023 post; “You won’t believe the video we got! You can hear the crunch of their bones. We’ll upload it right away, get ready”.

When the IDF started its murder-porn channel, thereby encouraging its members to openly celebrate their crimes, it obviously didn’t factor in global reaction. Certainly not the ICC’s arrest warrants against Israeli leaders and soldiers for war crimes. According to media reports, the IDF is now warning its members not to record or publicise their Gaza exploits.

That warning came a little too late for IDF soldier Gal Ferenbook.
According to the Hind Rajab Foundation, Mr. Ferenbook posted a video on his Instagram account showing himself in an armoured personnel carrier in Gaza looking at the body of a Palestinian civilian on the vehicle’s monitor. His companion says in Hebrew, “We are here with Gal Foundouk (nickname of Mr. Ferenbook) Our terminator! Here, here are the remains of the body! [laughs] and here’s the terminator!” Then Mr. Ferenbook is seen laughing loudly and boasting of his achievement.

What is special about Gal Ferenbook is that there’s nothing special about him. In the context of Israel’s genocidal war in Gaza he is the rule rather than exception, an average Israeli soldier who sees nothing wrong in killing a Palestinian civilian, degrading the dead body and rejoicing in the entire act. His 15 minutes of fame resulted not so much from his heinous deeds but his holiday plans.

Sri Lanka has little discrimination when it comes to allowing foreign nationals in, be it as tourists or investors. Since there’s no screening of any kind, the country is Open Sesame for any criminal, from cyber criminals to war criminals. Perhaps that was why Gal Ferenbook thought he’d be safe here.

Fortunately, the rest of the world is not as blasé as Sri Lanka about war crimes. The Hind Rajab Foundation (named after a six year-old Palestinian girl killed by the IDF while trying to flee wrote officially to Sri Lankan authorities giving details of Mr. Ferenbook’s alleged war crime. The government spokesman, when questioned about Mr. Ferenbook’s presence in the island, claimed ignorance. Meanwhile, Tel Aviv government warned Mr. Ferenbook to flee, according to Israeli media. Later he was “smuggled out”, possibly with official cooperation; the government wouldn’t want to anger Israel on a matter of principle.

The Gal Ferenbook debacle highlights another problem we have invited in, through ignorance and carelessness – the ongoing attempts to justify the setting up of a Chabad House in Arugam Bay and to obtain legal status for it from the Sri Lankan authorities.

Continue reading ‘Chabad House is a religious space belonging to the Chabad-Lubavitch Hasidic Movement which is deeply aligned with Israel’s ultra-right and the IDF.’ »

By

Veeragathy Thanabalasingham

There was a stir in political circles when Indian Prime Minister Narendra Modi, who met with Sri Lankan President Anura Kumara Dissanayake during his recent official visit to India and had a joint press meeting in New Delhi after talks with him, failed to say anything about the 13th Amendment (13A) to the Sri Lankan Constitution.

Sri Lankan Tamil political parties and their leaders did not show as much concern about it as the media and political observers did. Modi, who had always emphasised the need for the Sri Lankan Government to fully implement the 13th Amendment to the Constitution in his press conferences with previous Sri Lankan Presidents, avoided it this time, which seemed particularly different.

However, former Member of Parliament (MP) and Ilankai Tamil Arasu Katchi (ITAK) Spokesperson M.A. Sumanthiran stated that since Modi had said that the Sri Lankan Constitution should be fully implemented, not mentioning the 13A was not an issue as the amendment was also in the Constitution.

When the Indian Prime Minister meets the leaders of any other country, he does not ask them to implement their country’s constitution. It is not necessary for a leader of a country to tell leaders of other countries that their own constitutions should be fully implemented.

However, the reason why Sri Lankan Presidents are asked by Indian leaders to fully implement the Constitution is only its 13th Amendment, which was introduced after the July 1987 Indo-Sri Lanka Peace Accord to institute Provincial Councils.

Therefore, there is no doubt that there is a specific reason why Modi avoided mentioning that particular amendment in the presence of President Dissanayake.

The Indian Prime Minister does not seem to want to embarrass President Dissanayake domestically by mentioning it, given the strong opposition to the amendment among the polity and the people of southern Sri Lanka.

The Indian Government is unlikely to want to spoil the current situation, when a Sri Lankan Government led by the Janatha Vimukthi Peramuna (JVP), which has a fiercely anti-India past, is keen to foster friendly relations with India. JVP leaders may be proud of the fact that Modi’s move is a victory for their approach to dealing with India.

Continue reading ‘It would be useful to consider how far Gajendrakumar Ponnambalam, who has been an MP for a long time has been able to move forward and reach his goals by adopting his ideologically stubborn political stance so far.’ »

By

D.B.S.Jeyaraj

Season’s greetings to all readers! Let me begin the second part of this article on the speakers of Sri Lanka with a reference to former speaker Asoka Ranwala. A source who is usually well-informed about matters concerning the Janatha Vimukthi Peramuna(JVP) and the National People’s Power(NPP) got in touch with me a few days ago. He said that ex-speaker Ranwala had indeed acquired a doctoral degree from Japan.

According to this JVP/NPP “partisan”source, Asoka Ranwala has indeed acquired a PhD from a Japanese institution of higher learning and is therefore entitled to the prefix “Dr”. Apparently Ranwala a long standing activist of the JVP had “escaped”from Sri Lanka when the Ranasinghe Premadasa regime had cracked down hard on the JVP in the 1989-90 period. Ranwala had made his way to Japan and resided there for several years stated this source.

Ranwala had pursued further studies while being in Japan during those years and had obtained a doctoral degree claimed this source. Due to some procedural difficulties , Ranwala had been unable to get accredited documentation to clearly establish his bona fides in this matter. The JVP hierarchy was convinced that Ranwala had a doctorate and was prepared to give him time to produce documentary proof of his PhD.

But when the opposition was preparing to present a no confidence motion in Parliament, the JVP leaders had felt it was better for Ranwala to resign from his post and then restore his tarnished image by procuring documentary proof of his qualifications. As such Asoka Ranwala is scheduled to go to Japan soon (he may have gone already) and take steps to get proof of his doctoral degree. “Asoka Ranwala will soon prove that he doe s indeed have a doctorate from Japan” emphasised the source. I am inclined to treat this claim with more than a pinch of salt, but let us wait and see what happens.

As stated in the first part of this article published last week, both Asoka Ranwala and yesteryear speaker Anandatissa de Alwis have one thing in common. Both were first -time entrants to Parliament who served as speakers. Anandatissa de Alwis had entered the National State Assembly as Parliament was called then for the first time in July 1977 as MP for Kotte when he was elected speaker.

Being a former journalist himself, Anandatissa de Alwis was the darling of the media but it was during his period as Speaker that the Parliamentary Powers and Privileges Act was given new teeth. To demonstrate the power of the amended law, two senior editors of Lake House were summoned to the House over a mix up of a photo caption allegedly affecting then Foreign Minister A.C.S. Hameed.

It was a trivial mix up of captions between pictures of an event concerning minister Hameed and a woman clad in a bikini.The two editors were grilled exhaustively and hauled over the coals by Govt parliamentarians. An exasperated leader of the opposition Appapillai Amirthalingam called for an end to the comic inquisition. The editors were let off with a fine. The talk among journalists then was that the captions had been deliberately mixed up to enable the staging of this parliamentary drama.

Continue reading ‘The Speakers of Sri Lanka from 1931 to 2024 Served as the “Honourable ” Guardians of Parliamentary Supremacy.’ »

By
D.B.S. Jeyaraj

“ The Writing on the Wall’is a figurative expression derived from the story of Daniel in the old testament of the Bible. Chapter five of the book of Daniel relates how the then monarch of the Babylonian empire Belshazzar and his cronies were feasting and drinking in the night when a hand appeared miraculously and wrote some letters on the wall.

The terrified King and his acolytes were unable to read and understand what had been written. He sent for Daniel renowned for his knowledge and wisdom. Daniel informed Belshazzar that God has numbered the king’s days and that his kingdom would be given away. Daniel’s interpretation of the writing on the wall comes true. Belshazzar is killed that night and his kingdom is taken over by Darius.

It is this biblical story that gave rise to the idiom “ the writing on the wall”. What it meant was comprehending or seeing from the available evidence that doom or failure is inevitable. The phrase “the writing on the wall” can mean anything which portends doom or failure.

This week’s column in this context opines that the writing is on the wall for the thirteenth amendment to the Constitution of the Democratic Socialist Republic of Sri Lanka. It is the 13th constitutional amendment which came into being in 1987 that introduced the Provincial Councils scheme in Sri Lanka.

Both the thirteenth and sixteenth amendments to the Sri Lankan Constution were brought about by the India-Sri Lanka accord of 29 July 1987. As is well-known the Indo -lanka accord was signed by the former Indian Prime Minister Rajiv Gandhi and the then Sri Lankan President Juius Richard Jayewardene.

It was the 13th amendment which helped create the Provincial Councils. Despite short-comings and flaws the provincial councils system is the only form of devolution that exists in Sri Lanka. In seventy -six years of post-Independence history, the provincial councils are arguably the nearest answer to the multi-decade long Tamil national question.The PCs as they are known provide to some extent a positive response to the power-sharing quest of the Tamils of the Northern and Eastern provinces of Sri Lanka.

The provincial councils were introduced by a Sri Lankan Government but there is no denying that this was made possible only due to the good offices of India. It was only the positive intervention of India in the affairs of her Island neighbour that enabled the thirteenth constitutional amendment to see the light of day.

Continue reading ‘Is “ the Writing on the Wall” for the Thirteenth Constitutional Amendment?’ »